Dit is belachelijk. Ik wou vorige week gewoon een sfeervol kerstverhaal schrijven en het is nu nog steeds niet af terwijl we al bijna in het nieuwe jaar zitten.
Goed, even tempo dus. Eens kijken, waar was ik gebleven… O ja, ik weet het al: zo eindigde het vorige deel:
Juf Nellie was alleen maar bezig met de spiegel en terwijl ze haar gezicht heel dichtbij bracht mompelde ze: ‘ik moet en zal die vingerafdrukken weg krijgen. Wat er ook gebeurt.’
De Kerstavond van Juf Nellie – deel III
Bijtend op het puntje van haar tong staarde ze naar de spiegel. Ze bekeek zichzelf en dacht: ‘wat gek. Het lijkt wel alsof het licht in de spiegel beweegt. Alsof ik er een flakkerende kaars bij hou.’ Ze merkte dat de haartjes op haar armen rechtop stonden en ze huiverde onwillekeurig.
‘Ik probeer het nog één keer en dan hou ik ermee op’, dacht juf Nellie. Ze spoot voor de zoveelste keer een flinke straal Glassex op de spiegel, begon te boenen en haalde opgelucht adem. Even maar. Want toen ze dacht dat de vingerafdrukken verdwenen bleek dat deze zich slechts verplaatsten en juf Nellie keek met grote ogen van afgrijzen toe hoe de vingerafdrukken zachtjes over de spiegel bewogen. Juf Nellie was verbijsterd en probeerde te begrijpen wat ze aanschouwde. De onbestendige geluiden werden steeds luider – ‘het komt verdomme wél uit het putje’ – en nog even stond juf Nellie onbeweeglijk, met bonkend hart en hijgend als een paard, naar de spiegel te kijken. Toen liet ze haar poetsdoek en flesje vallen en begon te gillen.
Toen juf Nellie haar poetsdoek en flesje Glassex liet vallen en begon te gillen, begreep ze het. Ze gilde zo hard dat bijna iedereen in het dorp haar hoorde, en niemand kon zich voorstellen dat een levend wezen ZO kon krijsen.
Op het moment dat juf Nellie begon te gillen en haar schoonmaakmiddelen liet vallen, voelde ze hoe een ijskoude lucht zich in de badkamer verspreidde. Ze hoorde hoe het gefluister in kakofonisch gekakel ontaardde en keek vol afgrijzen toe hoe de vingerafdrukken zich opeens razendsnel verplaatsten en terwijl ze, zonder stoppen, bleef gillen, begonnen de kerkklokken te luiden vanwege de nachtmis. De handafdrukken tekenden zich scherper voor haar ogen af en in haar hoofd explodeerde een tijdbom terwijl ze alleen maar haar eigen waanzinnige gegil hoorde dat zwak klonk bij het aanzwengelende koor van reutelende kinderstemmetjes en ze voelde dat ze weggleed naar een onbekend gebied terwijl een totale verbijstering haar lichaam verlamde. Vlak voordat ze waggelend achterover viel en in haar val de wasbak, die met donderend geraas loskwam van de muur, met zich meesleurde, vlak voordat haar hoofd met een doffe dreun de rand van de badkuip raakte en op het moment dat ze haar nek met een misselijkmakend gekraak brak besefte juf Nellie, jankend van angst, nog maar één ding: de vingerafdrukken zaten aan de binnenkant van de spiegel.
29 gedachten over “Juf Nellie’s Kerstavond – 3”
Ja en nu… Arme vrouw…
Getver en moeten we zo het nieuwe jaar in 😉
Die moeten wij alvast geen Gelukkig Jaar meer wensen 🙁
Nee, voor haar is het volgens mij echt te laat. Arme vrouw… 😀
Leuk kerstverhaal
Jakkes, wat een naar einde.
Ieuw … wel een onhandig type, die juf Nellie.
Dat lijkt wel een aardbeving in Groningen!
Eh.. wel een van de betere kerstverhalen ja! Een stuk beter dan Home Alone. 🙂
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand…
indien spiegelglas kon spreken het zou veel harten breken
breuken die men niet kan lijmen
ja, spiegels zitten vol geheimen
naar ‘t (zelf)beeld wordt altijd met de eigen ogen gekeken
Het diepste van jezelf kan te diep zitten, Rebelleke.
Weer héél knap geschreven!
Lenjef
Wat een mooie zin Lenjef: ‘het diepste van jezelf kan te diep zitten’.
Je hebt weer mooi gesproken!
wat een prachtige reactie… stil van.
Ah ….. spannend …… arme juf Nellie ….
Die conclusie had ik zelf ook al getrokken…. vingerafdrukken aan de binnenkant.
Wasbak kapot en nu……Naar de Gamma? Dan ook maar een nieuwe spiegel!
Ja leuk zeg, een verhaal stoppen met een voor mij volstrekt onbevredigend einde.
Want… van wie waren die vingerafdrukken…? Van een kind dat vroeger door juf Nellie op de vingers was geslagen met de gevreesde liniaal omdat ze niet netjes genoeg schreef? Of omdat ze linkshandig schreef en daarmee juf Nellie’s waanzinnige woede wekte?
Of was het de bovenmeester die smadelijk was afgewezen door juf Nellie omdat hij haar in een onbewaakt moment een tong in haar linkeroor wilde steken?
Vragen, alleen maar vragen. En ze smeken om afdoende antwoorden.
Letterzetter: dit is een beetje lastig om uit te leggen eigenlijk. Het is ook niet verklaarbaar. Net zoals Scrooge eigenlijk niet verklaarbaar is – 3 geesten op kerstavond kan toch niet? – is dit ook onduidelijk. Feit is dat er iets niet klopte in dat huis. Misschien zaten er wel geesten in het riool? Het zou zomaar kunnen. Op kerstavond is alles mogelijk. 😀
Hoe je weer begint…ik lig in een deuk!
Een vreselijk einde van het verhaal en van juf Nellie.
Hoe verzin je het?
Volgens mij heb jij een zieke geest haha.
Ga vooral zo door!
Haha Petra! Ik zal het proberen!
Het moraal ging aan Juf Nellie voorbij….het leven is er om te leven en niet om te verzinken in poetswaanzin of andere dingen die jezelf en de omgeving ervan weerhouden te Leven !
Mooi verhaal en einde die laat zien dat sommige zelfs op het eind niet veranderen 😉
Ik wens je een heel gezond en gelukkig 2014 !
nou dat het zo zou eindigen verbaast me.
pffft eng hoor.
Door omstandigheden veel gemist, ook hier…
Wens je een fijne jaarwisseling en tot volgend jaar …….
ah, ja, gaandeweg wist ik het allemaal weer, de vingerafdrukken! En dat verliep anders dan verwacht, en dat is een compliment.
Ik zat met ingehouden adem te lezen. spannend verhaal, maar hoe kwamen die kids aan de binnenkant van de spiegel!? Waarschijnlijk zullen we het nooit weten.
Een spannende thriller met een tragisch einde. Jammer dat juf Nellie 2014 niet gehaald heeft. .
En van juf Nellie resten zélfs geen vingerafdrukken meer….wat een snéu eind!
Dank jullie wel voor jullie reactie en een heel mooi, goed en gezond 2014!
Mooie serie Nellieverhalen. Je doet tegenwoordig steeds zo’n aanhef. Die lees ik maar heel vluchtig, daar moet ik eerlijk in zijn. Van mij mag ie weg. Het gaat mij om de verhalen, hoe gruwelijk ze ook aflopen :-).
alle drie achter elkaar gelezen. Heel mooi geschreven. Juf Nellie voelde dat er handjes naar haar grepen, dat er kindertjes – háár kindertjes – dingen prevelden die zij destijds éigenlijk had moeten horen. Maar ze hoorde ze te laat. Niks meer aan te veranderen. Het leven is slechts een geprojecteerde matrix en je spiegelt jezelf erin op de manier die je zelf kiest en kent. De vraag is, wie is nou de regisseur van de projectie…