© Pixabay – fantasy-2506830_1280

De Ooglidcorrectie

Eindelijk had ze de knoop doorgehakt: ze zou een ooglidcorrectie laten uitvoeren. Vriendin K. vond dat het nu wel genoeg was met haar hangende oogleden. ‘Ik zie er niet uit man, ik lijk wel 80’ riep ze af en toe wanhopig uit. Dat laatste vond ik heel erg meevallen maar het was waar: ze hingen inderdaad een klein beetje, die oogleden.

‘En dan laat ik direct iets aan die wallen daaronder doen want daar heb ik nu ook genoeg van’ voegde ze eraan toe. Uit haar handtas pakte ze haar spiegeltje en inspecteerde zichzelf uitvoerig. ‘Mensen schatten me veel ouder in dan dat ik ben, alleen vanwege die stomme oogleden!’
‘Nou’ begon ik, ‘denk je echt dat het alleen vanwege die oogleden is?’
Ze glimlachte me lief toe. ‘Haha, die grapjes van jou ken ik wel. Lach maar. Binnenkort zit ik hier met stralende ogen. En denkt iedereen dat ik je dochter ben.’

De dag van de operatie brak aan en ’s ochtends sprak ik haar nog even. ‘Zie je er tegenop?’ vroeg ik.
‘Nee, natuurlijk niet’ antwoordde ze. Ze klonk oprecht verbaasd. ‘Bij zo een ingreep kan er toch niets misgaan?’

‘Dat hangt er een beetje vanaf’ sprak ik bemoedigend. ‘Ik ken iemand die het ook gedaan heeft en na de operatie bleek dat haar ogen niet meer goed dicht konden. Ze heeft jarenlang met open ogen geslapen.’ Het werd stil aan de andere kant van de lijn.

‘Maar dat wil niet zeggen dat dat met jou ook gebeurt natuurlijk’ stelde ik haar gerust. ‘Voor hetzelfde geld rol jij er zo doorheen.’

Enkele uren later stuurde ze me via Whatsapp een foto toe, zonder tekst. De operatie was duidelijk achter de rug en vriendin zag er beroerd uit. Nou is dat ook niet zo gek natuurlijk, na zo een ingreep.
‘Hi lieverd’ reageerde ik, ‘hoe laat is de operatie? Ik zal aan je denken vandaag! Stuur je ook even een foto als het allemaal achter de rug is?’ Vriendin is het type dat deze humor wel hebben kan en direct begrijpt, dat scheelt weer een hele hoop verontschuldigingen.

Gisteren zag ik haar weer. Ik liep haar bijna voorbij, zo goed zag ze eruit. ‘Meid, wat zie je er fantastisch uit’ begroette ik haar. ‘Wat is dit geweldig zeg!’ Ik was echt enthousiast.

En dat ben ik nog steeds. En nu wil ik het ook. Een ooglidcorrectie. Ik wil ook weer die klare blik hebben. Die frisse oogopslag. Want dat heeft ze nu, mijn vriendin.

‘Zou je dat wel doen?’ zei ze gisteren toen ik haar dit allemaal vertelde. ‘Het kan soms vreselijk misgaan weet je. Als ik toen wist wat ik nu weet, had ik ’t misschien niet eens laten uitvoeren, die hele ingreep. Ik hoorde namelijk toevallig laatst een verhaal van iemand wiens bovenoogleden zijdelings naar beneden getrokken zijn en…’ De rest van het verhaal heb ik niet meer in me opgenomen, zo gruwelijk was het. Ik ving nog wel iets op van ‘linkeroog was boven meteen uit de arcadeboog gesneden, voor altijd verminkt’ en toen was kennelijk de grens van mijn absorptievermogen bereikt.

Ik denk dat ik er toch maar even mee wacht.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw