VZTZ – De Zonnebloempitten

Zondag 20-07
Totaal onbezorgd genieten lukt toch niet. Gedachten gaan steeds terug naar het drama van een paar dagen geleden en naar de familie van de slachtoffers. Hoe moeten al die nabestaanden verder? Stel me constant voor dat… Ach, het is TE erg allemaal.

Maandag 21-07
Met dochterlief kilometers gelopen. In park op bankje gezeten. Stonden nog veel meer bankjes maar uitgerekend náást ons ging er een man zitten. Dat was niet zo erg maar man voelde de behoefte om uitgebreid te telefoneren. Hij brulde en lachte uitbundig. Kwam geen eind aan. Kon er niet meer tegen. Pakte mobieltje en voerde neptelefoongesprek. Brulde en lachte vele malen uitbundiger. Man keek me op het eind kwaad aan en liep weg. Dochter schaamde zich dood.

Toen naar hotel, rest van de middag gezwommen en gelezen. Veel zonnebloempitten gegeten. Nu 18.34 uur. Zit even op balkon met iPad voor m’n neus. Net het Nederlandse nieuws tot me genomen. Ben er stil van.

Dinsdag 22-07
Denk veel aan de vreselijke ramp. Hele gezinnen zijn compleet verdwenen. ‘Een vergissing’ wordt het hier en daar in de media genoemd. Maakt dat nog wat uit? Hoe moeten de achtergebleven ouders verder? Hoe moeten achtergebleven kinderen verder? Dochter en ik hebben het er regelmatig over. Maak me echt wat zorgen. Zoveel brandhaardjes overal kunnen makkelijk één grote vuurzee vormen.

Bij het ochtendbuffet stond chagrijnige Russin. We wachtten op koffiekopjes, die waren op. Ze beet een van de hardwerkende meisjes toe: ‘Can you bring coffeecups?’ Het meisje knikte ijverig. Russin schreeuwde: ‘RIGHT NOW’. Stond aan de grond genageld toe te kijken. Voelde grote, diepe, plaatsvervangende schaamte. Ging later naar het meisje toe om haar te vertellen hoe fijn ik het hier vond.

Veel gewandeld en gezwommen. En veel te veel gegeten. Geen alcohol gedronken (twee biertjes, maar dat is nauwelijks alcohol).

Woensdag 23-07
Weer kilometers gelopen. Aan de rand van het zwembad later geprobeerd verhaaltje te schrijven. Heb schrift en pen mee. Lukte niet. Kan geen verhalen met pen schrijven. Tegen de tijd dat ik één zin op papier heb weet ik niet meer wat de volgende was. Hoe schreven ze in hemelsnaam boeken vroeger?

Volgde laatste nieuws via mobieltje. Hielden om 17.00 uur (uur tijdsverschil) een paar minuten stilte. In deze vrolijke vakantiesfeer zou je haast vergeten wat voor vreselijk drama zich vorige week afgespeeld heeft. Zo onwerkelijk allemaal.

Donderdag 24-07
Ontbijt was weer heerlijk. Dochter vroeg zich af waarom we fiksie (fictie) en fiktief (fictief) zeggen. Het scheelt maar één letter, de ‘f’ op het eind van ‘fictie’ maar de uitspraak is totaal anders. Eigenlijk zou je ook ‘fikTie’ moeten zeggen (duidelijke ‘T’ en geen ‘S’). Kon haar hier geen antwoord op geven.

22.45 uur. Net terug van stadje. Was warm en idioot druk. Juli is misschien niet de meest ideale maand om naar Kreta te gaan. Ga de volgende keer in december.

Vrijdag 25-07
Zojuist grote milkshake naar binnen gewerkt. Ben in die paar dagen tijd minstens 30 kilo aangekomen. Lig nu bij zwembad met grote zak zonnebloempitten. Gehemelte voelt rauw van al het zout. Moet ophouden met deze verslaving. Als uitgehongerd zoogdier prop ik, uur na uur, die pitten naar binnen. Krijg hier straks RSI van.

Zaterdag 26-07
Godverdegodver. Blijkt dat we MORGEN vertrekken in plaats van maandag. Dacht dat ik 10 dagen geboekt had. Belde naar reisbureau in Nederland maar het klopt allemaal. ‘Als u aankomt is het maandag en dat is de tiende dag.’ (Kom midden in de nacht aan dus ja, dat klopt wel). Moet nu helemaal omschakelen. Dit is echt een schok.

Zondag 27-07
Krijg enorme pukkel op kin. Ding ziet eruit als de berg waar Mozes heen moest. ‘Dat komt door al die zonnebloempitten’ zei dochter wijs. ‘Dat is hoe dan ook tóch vet en in deze hoeveelheden…’ Ze zweeg veelzeggend. Heb direct alle resterende 17 zakken opgeborgen.

Zojuist vanaf iPad online nog even vlug wat kleding besteld. Beschouw het als een soort verzekering op goede terugreis vanavond. Zo van: ‘de kleding wordt overmorgen thuisbezorgd dus MOET je er wel zijn om die aan te nemen.’

Zit nu op balkon te schrijven en probeer kalm en relaxed te blijven. Moeten straks weer vliegen. De extra sterke Valdispert heeft nog weinig effect. Geluid van krekels is overweldigend. Wat ga ik Kreta missen.

19 gedachten over “VZTZ – De Zonnebloempitten”

  1. Ja, wat heerlijk op Kreta he? Ik mis het ook. Ik zou er wel willen wonen. Je moet altijd twee dagen van je vakantietijd aftrekken, de heen en terugreisdagen. Grote flauwekul dat ze dat als een vakantiedag aanmerken, zou verboden moeten worden. Niet in december maar in mei naar Kreta gaan, dat is de mooiste tijd. Hoewel we in oktober ook heerlijk weer hadden en lekker rustig ook. Goede reis straks!

  2. Fijne vakantie gehad dus, mooi. En dat vliegen komt vast goed. Die Valdispert heb ik ook, en dan hoef ik niet eens te vliegen. Neem ze trouwens nooit in, alleen het idee dat ik ze bij me heb werkt net zo goed. Neem je wat zonnebloempitten mee?

  3. Het was voor iedereen wel een zware week denk ik.Toch moeten we weer verder ook voor ons zelf ,niemand is er bij gebaat als we bij de pakken neer gaan zitten.
    Prachtige foto’s heb je. Als ik volgend jaar nóg steeds goed ben wil ik toch eenmaal naar Griekenland.

    Groetjes, Ria

  4. Goede reis en behouden aankomst gewenst!
    Zo te lezen heb je een mooie vakantie gehad, ondanks het vliegen.
    Het is fijn weer een hilarisch leuk verslag te lezen!
    Mogen er nog vele volgen.

  5. Dochter is een denkertje! April-mei is ideaal voor een bezoek aan Kreta. De temperatuur is dan perfect. En je kunt alles bekijken zonder dat al die toeristen ervoor gaan staan… 🙂 Behouden vlucht!

  6. Goede vlucht terug.
    Mooie foto’s en goed opgelost met die man op het bankje 😉
    Je zou zo’n onbeschofte mensen als die Russin op haar plaats wijzen , naar het schijnt blijken het schoften te zijn luid, knoeien met eten gewoon bah !

    Gelukkig heb je een fijne vakantie gehad en 10 dagen zijn dan zo voorbij.

  7. En? Weer veilig thuis? Moest heel erg lachen toen ik las dat jullie dachten maandag te vliegen. Hadden wij twee jaar geleden. Kwam er alleen pas achter op moment dat we in de bus hadden moeten zitten. Zat drie minuten later met linkerslipper van Rem, zwembroek van neef en een kater van hier tot Jericho ( op de laatste avond zouden we het dan rustig aan doen) in een van zout uitgeslagen korte broek in de bus.
    Ging wel lekker snel die terugreis.
    Kreta in December lijkt mij ook wel wat…

  8. Wat een rotstreek, is die zogenaamde 10e dag zomaar door je neus geboord! Was wel erg lullig geweest als je er te laat achter was gekomen.
    Dat met die man op het bankje had ik ook gedaan. Ik kan er zo slecht tegen als mensen geen rekening met elkaar houden.

  9. Ja als je al vliegangst had moet na zoiets de zenuwen helemaal we toegeslagen zijn. Hoop dat je inmiddels weer gezond thuis bent gekomen. Ja het is vreselijk zo’n ramp.Hoop dat niet alleen nu maar ook straks de nabestaanden nog steun en ondersteuning krijgen.

  10. Oei, zondag vertrekken i.p.v. maandag. da’s even omschakelen.
    En die Russen, het is gewoon ONBESCHOFT ASOVOLK! Althans, in ieder geval degenen die je op je vakantiebestemming tegenkomt. Wij hadden dat vorig jaar op Rhodos bij het ontbijtbuffet. Die lui dringen gewoon met veel lawaai voor en scheppen borden vol eten op. Ze vallen op hun eten aan als uitgehongerde wolven en vervolgens laten ze driekwart van het eten staan …
    Wat is dat toch met die zonnebloempitten .. kan je d’r lekker van naar de wc of zo?
    😉

  11. Klopt de reiswereld telt héél apart en ziet kans anderhalve dag” te pikken ” van 10 vakantie dagen . Telefoon incident is perfect opgelost, zou graag willen weten wat de man dacht!Waarschijnlijk heeft hij niet eens dóór dat jij hem imiteerde maar vond je alleen maar ongemanierd ….. van een ánder ziet dat slag het wel!

  12. Rebelse Huisvrouw

    Dank voor jullie reactie – het is fijn om weer thuis te zijn en even ‘ouderwets’ achter mijn pc te zitten ;-D
    Voor straks alvast welterusten!

  13. Toch een flauw idee dat jullie vakantie niet zonder stress voorbij is gegaan. Maar Kreta als vluchtweg van de werkelijkheid is natuurlijk mooi. Al is het alleen maar vanwege de kunstschatten. Je hebt het wereldleed humoristisch verpakt maar ik lees ook een ondertoon van onmacht. En dat is herkenbaar.Over dat onderwerp heb ik een heel boek in mijn hoofd. De titel heb ik ook al. Kwam in een flits. Alleen nog maar opschrijven en dat gaat straks gebeuren als zoon definitief is verhuisd.
    Prettig je weer te lezen na al die verhuis- en tuindrukte. Ik duik nu in je juli verleden.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw