VZTZ – De Chihuahua

Zondag 26-10
Vroeg gegeten, om een uur of zes was de keuken aan kant. Hadden opeens lange – en donkere avond voor ons liggen. 2 afleveringen Mad Men gezien, moeten er weer even inkomen. Na alle spanning van Breaking Bad is dit tempo wel wat wennen.

Maandag 27-10
Naar supermarkt. Bij de broodafdeling stond echtpaar, beiden een jaar of 50. ‘Je ziet er belachelijk uit met dat haar zo hoor Fred’, zei de vrouw zachtjes maar hard genoeg om het te horen. ‘Als mijn ouders vanmiddag komen hoop ik echt dat je er wat aan doet’. Fred deed alsof hij Oost-Indisch doof was. Gluurde vanuit mijn ooghoeken naar Fred. Hij zag er inderdaad wat typisch uit – bijna kaal maar nog met wat restanten slierten haar die hij zorgvuldig over de kale plek heen had gedrapeerd. Arme Fred.

Dinsdag 28-10
Naar Action. Was vergeten waar ik auto geparkeerd had. Liep hele parkeerplaats af, op zoek naar de auto. Hij bleek te staan op een plek waar ik ‘m nooit had verwacht. Vreemd.

Me eindelijk weer eens naar de hometrainer begeven. Na een kwartier stond de teller nog maar op een km. Zo ontmoedigend dit. Moet echt iets aan conditie doen

Woensdag 29-10
Gewerkt. Was zeldzaam afwezig. Zat na het werk op Leidseplein op bankje op tram te wachten. ‘Daar komt ‘ie!’ dacht ik toen ik ‘m uit de verte aan zag komen. Wat deed ik toen? Ik bleef in gedachten verzonken op het bankje zitten. Pas toen de tram optrok realiseerde ik me dat in had moeten stappen maar toen was het te laat. Rende er nog achteraan ook in een reflex, zag er echt idioot uit.

Donderdag 30-10
Gewerkt. Hoorde in het bedrijfsrestaurant een gezelschap praten. ‘Heb je de chihuahua van Mandy wel eens gezien Bert?’ wou een van de vrouwen weten.
‘Nee’, antwoordde Bert. ‘Ik wist niet eens dat ze een chihuahua had.’
‘Ik heb ook een chihuahua’, bekende een van de andere mannen. Op de een of andere manier klonk het wat aarzelend.
Er viel een lange, ijzige stilte.

Weet niet waarom, maar moest er inwendig erg om lachen.

Vrijdag 31-10
Met dochter gaan shoppen in Leeuwarden. In schoenenzaak hadden twee verkoopster het over vrouwelijke collega. ‘Wat is ze bruin geworden op vakantie hè?’ zei de ene vrouw.
De ander haalde de schouders op. ‘Volgens mij heeft ze gewoon al die tijd thuis onder de zonnebank gelegen. Dat zou me niets verbazen.’

Bij La Place gegeten.

Zaterdag 01-11
Met man naar Sneek. Het leek wel lente, iedereen zat op terrasjes. Heerlijk. Bij McDonalds gegeten, gesmuld van de Big Tasty. Nam ook weer zo’n Iced Frappe. Was helemaal in voorjaarsstemming maar toen het om 17.00 uur alweer donker werd drukte de ernst van de situatie opeens zwaar op me. ‘De winter komt er echt aan’ realiseerde ik me. Ik huiverde van narigheid.

Vriendin E. belde ’s avonds. ‘Vanmiddag werden de boodschappen thuisbezorgd’, vertelde ze. ‘En wat denk je? Ik heb iets verkeerds gedaan bij het bestellen. Nu zit ik met 40 stronken witlof’.
‘Je kunt toch een paar konijnen aanschaffen?’ hielp ik haar meedenken. ‘Die zijn dol op witlof. En met kerstmis dan…’
‘Aan jou heb ik ook nooit wat’, snauwde ze. Ze klonk wat geagiteerd.

Zondag 02-11
16.00 uur. Net thuis. Lange wandeling in stad gemaakt, bij de boot wat gedronken. Gaan vroeg eten. Kip is al in de oven, rijst staat op het vuur. Straks alleen nog de snijboontjes opzetten.

18.45 uur. Was tijd vergeten. Rijst brandde volledig aan, huis stond blauw van de rook. ‘Is dat nou echt zo moeilijk, rijst koken?’ schamperde dochter toen we met z’n allen buiten stonden.
‘Wacht maar tot jij een heel gezin draaiende moet zien te houden’, verdedigde ik me. Dochter en man wisselden veelbetekenende blikken uit. Hebben aardappelpuree uit pakje gegeten. Kip was gelukkig nog wel eetbaar. Wat een ellende.

[nggallery id=41]