Naar Tonga
Omdat er al genoeg leed en narigheid over onze hoofden uitgestort wordt wil ik mijn stukjes altijd een beetje leuk en gezellig houden maar jeetje dagboek, soms is dat wel lastig hoor. Wat een toestanden in de wereld. We rollen van het een in het ander en ik krijg steeds meer het gevoel dat ik in een verdomd slechte klucht meespeel. Net nu het erop lijkt dat we in een rustiger vaarwater terecht zijn gekomen qua corona gaat het doorlopend over een mogelijke oorlog in Europa en ik vraag me soms serieus af of het geen tijd wordt om Europa te verlaten maar ja: waarheen. Het Polynesische Tonga lijkt me wel wat maar ik denk dat ik daar gauw uitgekeken ben en…
Storm en wind
Ik maakte mijn zin gisteren niet af omdat oom H. en buuf Annie voor de deur stonden. ‘Annie wilde beslist een strandwandeling maken’ gromde oom H. ‘Even lekker uitwaaien noemde ze het.’ Annie lachte verrukt. ‘Ik ben dol op die harde wind, ik heb dan altijd het gevoel dat ik kan vliegen.’ Het blijft maar waaien en regenen dagboek, en ik heb de hoop opgegeven dat het ooit nog zonnig wordt. Volgens man en oom H. zal het trouwens allemaal wel los lopen met de Europese oorlog. ‘Niemand wil dat want daar heeft niemand baat bij’ zeggen ze. Daar klamp ik me dus maar aan vast hoewel ik het tegendeel geloof.
De voorstelling
Even naar vriendin M. Haar man was er ook en liep rond in een soort Hare Krishna broek met allemaal vrolijke kleurtjes. ‘Schattig’ prees ik hem.
‘Kijk maar uit want hij gelooft het ook nog’ zei M.
Ze keek hem somber na toen hij wegliep. ‘Ik ga nog een paar van die broeken bestellen, ze zitten heerlijk’ verkondigde hij.
‘Gek is dat’ mompelde ze. ‘Als je jong bent kijk je uit naar de toekomst en op een dag denk je: nou, dat had ik me toch wel wat anders voorgesteld.’
Ik lachte.
Gesprek
Ging hazelnootschuimgebakje eten in Franeker en achter me hoorde ik een vrouw zeggen: ‘Van alle kleinkinderen lijkt zij het meest op oma, precies hetzelfde karakter. Labiel en explosief.’
Apart, zo’n oma. Zo’n kleinkind trouwens ook.
De erkenning
‘Er mag eindelijk gesproken worden over het excessieve geweld dat er in Nederlands-Indië gebruikt is’ zei man. We zaten aan de keukentafel, hij las de krant en ik zat achter de laptop.
‘Ik hoop dat de Staat nu ook eindelijk zal erkennen dat het een schandaal is geweest hoe ze met Poncke Princen en Willem Oltmans omgegaan zijn’ zei ik. ‘De overheid heeft die mensen tot op het bot gesard, getreiterd en getergd.’
Vreemd dat ik in de media daar nog niks over hoor.
De Kip
17.00 uur. Heb zojuist een hele gebraden kip bij de Plus gekocht en die moet 40 minuten in zo’n aluminiumbakje in de oven. Hij zag er lekker uit. Ga nu even op de hometrainer.
17.20 uur. Terwijl ik fietste kwam man thuis en riep naar boven of het de bedoeling was dat de kamer blauw stond van de rook. Het bleek dat ik de magnetron-stand aangezet had, niet de oven.
‘Hormonen ook weer natuurlijk?’ zei man.
‘Als je hormonaal bent kun je ook heel verstrooid worden hoor’ antwoordde ik vinnig.
Het hele huis stinkt.
Leuk en gezellig
21.34 uur. Had net vriend P. (de filosoof) aan de telefoon. Kregen het over de torenhoge energierekeningen. Over de verschrikkelijke gijzeling in Amsterdam. Over het bizarre feit dat de Staat ons doorlopend via reclame op tv aanmoedigt om te gokken (Holland Casino is van de Staat). Over de mogelijkheid van een nieuwe oorlog in Europa.
‘Ach, ik weet het niet hoor’ zei hij. ‘Ik heb het gevoel dat er sowieso geen houden aan is. Als er nu geen oorlog komt, komt die wel een andere keer. Zo zit de mensheid nu eenmaal in elkaar. Je vraagt je af of we wel enig bestaansrecht verdienen. Kijk naar wat we elkaar aandoen, en dat al duizenden jaren lang. We zijn een doorgefokt ras, de mensheid is tot op het bot verziekt.’
En ik wilde er nog wel een leuk en gezellig stukje van maken.
