Zolang je blijft denken is er niks aan de hand!
WE300 – Twisten
Kermend lag hij in een vreemde, groteske houding onderaan de trap. Hij probeerde zijn hoofd een kwartslag te draaien maar het lukte niet. ‘Ik moet iemand bellen,’ dacht hij panisch. Hij probeerde zijn arm op te tillen maar ook dat lukte niet. Na enkele vruchteloze pogingen, waarbij de pijnscheut in zijn schouder zo hevig was dat hij dreigde het bewustzijn te verliezen, gaf hij het op.
Eerder die dag
Ze waren het beiden zat, die eeuwige ruzies. Die meningsverschillen. Het getouwtrek om niets, het permanente gevit. Hij had soms het idee dat ze hem haatte en hij merkte dat de liefde van zijn kant ook niet al te diep meer zat.
‘Ik ga een weekje bij Karin logeren,’ zei ze die ochtend na de zoveelste woordenwisseling. Hij vond het een uitstekend plan. Een weekje zonder elkaar – het kwam hem voor als het ultieme Walhalla.
‘Ik kom je halen,’ zei Karin direct toen ze belde. ‘Zorg dat je op de stoep staat mam? Het parkeren bij jullie in de straat is zo moeilijk.’
Toen ze in de slaapkamer haar koffer pakte kregen ze weer woorden. ‘Waar ging het ook alweer over?’ vroeg hij zich af. Hij wist het niet meer. Hij herinnerde zich nog wel dat de gemoederen hevig opliepen.
Hij sloot zijn ogen en kreunde zachtjes. Hij merkte dat hij het benauwd kreeg. Enkele andere vage herinneringen drongen zich aan hem op. Hij herinnerde zich haar uitbundige: ‘Tot over een weekje lieverd’ toen ze hem een kus op zijn voorhoofd gaf. Ze had hem een vreemde blik toegeworpen. Hij herinnerde zich het geluid van de voordeur toen ze die achter zich dichttrok. Het afgrijselijke gekraak van zijn nek toen hij de trap af donderde. Van die duw in zijn rug bovenaan de trap kon hij zich echter niets meer herinneren.
——————-
Bij WE300 van Plato is het de bedoeling dat je een verhaal schrijft van 300 woorden waarin een bepaald woord – ditmaal ‘Twisten’ – niet voorkomt.
Meer bijzondere, mooie en ontroerende verhalen vind je op: https://platoonline.wordpress.com/

Abonneer je op dit blog
Archieven
Categorieën
- Broer
- Dagboek
- Dagelijkse Dingen
- De Doordouwers
- Denkbeeldig Gesprek
- Dochter
- Een Familieroman
- Fictie
- Films & Series
- Gepubliceerd
- Gesprekken
- Graaiers
- Het Verhaal van Julia
- Humor
- Hypochondrie
- Kantoorperikelen
- Koningshuis
- Liedje van de Week
- Open Brief
- Ouders
- Politiek
- Rondom Harlingen
- Sprookjes
- Taal
- VZTZ
- WE 300
- Willekeurige Herinneringen
Leuke Links
Website laten maken?
Blogroll
Menu
Recente reacties
© 2012 – 2025 De Rebelse Huisvrouw | Privacyverklaring | Webdesign: Lily van Mango deSign
35 reacties
Goed gedaan! Doet me denken aan het boek van John Boyne: het Victoriaanse huis! #aanrader
Mij doet het denken aan een ‘geval’ in de buurt. Die man was van de trap ‘gevallen’ terwijl hij alleen thuis was. Familieleden zijn op de een of andere manier toch gealarmeerd, kwamen door de deur en de traumahelikopter arriveerde weer wat later. Bizar ongeluk als je het mij vraagt …
Dat is wel een heel rigoreuze manier om een einde aan het getwist te maken!
Arme man!
jasses
Tja waar gaat het meestal over en waar kan het eindigen ? ! Heel goed neergeschreven , wat als een duwtje begint eindigt meestal tragisch !
Jij bent werkelijk met schrijven in alle markten thuis Rebelse (Y)
Heftige ruzie als je het mij vraagt, maar ik kan me sommige situaties perfect inleven dat je in een razerij dingen doe die je beter niet zou doen,..
Maar nu ben ik toch benieuwd hoe hij nu toch weet dat hij een duw in zijn rug heeft gekregen, als hij het zich niet herinnerde. Of hoe dat anderszins bekend is geworden.
In ieder geval is het te hopen dat ze een tijdje bij Karin blijft.
Geweldig verhaal met een intrigerende laatste zin. Die duw was er dus wel degelijk.
Dat komt nooit meer goed, ook niet met een relatietherapeut.
Ik geniet altijd zo van jouw verhalen. Deze is ook weer geweldig!
Tagrijn: hij hoeft zich die duw ook niet meer te herinneren. Dat is puur informatie voor de geintresseerde lezer 🙂
Tjonge, wat een trut zeg. Hopelijk wordt hij op tijd gevonden, maar dat zal wel niet …
Onder de noemer, de vrouw heeft altijd het laaste woord.
Love As Always
Di Mario
Ghegheghe… 🙂
Dit zijn de verhalen waar ik van hou, geweldig mooi!
geweldig einde, had ik niet verwacht …
zij duwde niet, want ze ging de deur uit. Wie duwde er dan? Dat blijft geheim. Maar gelukkig weet hij niet dat hij geduwd is dus hij vraagt zich niets af. Maar wij wel. De lezer is altijd maar de dupe. Ach en wee 🙂
Maar hele mooie WE, Rebelse.
Zij duwde wél Plato! Ze kregen boven in de kamer ruzie toen zij haar koffer pakte – hij liep kwaad de kamer uit. Zij duwde hem van de trap af en terwijl hij versuft en geknakt onderaan de trap lag gaf ze hem een kus waarbij ze hem nog een vreemde – krankzinnige? – blik toewierp. Daarna trok ze de deur achter zich dicht.
Erg aardig is ze niet, nu ik het zo bedenk… 😉
Een mooi verhaal. Oeps ook wel triest eigenlijk dat het zo moet en ze er anders niet uit kunnen komen. Prima WE
Pfff wat een goed geschreven we-300. Maar wat een verschrikkelijk onaangenaam mens zette je hier neer. Goede manier trouwens om hier onderuit te komen. Hij die niets meer weet, en wie weet in wat voor toestand hij uiteindelijk gevonden wordt terwijl zij dus niet thuis was… arme man om zo van de trap te donderen.
Het donkerste kantje van de mens, we maken er liever geen kennis mee, maar o zo leuk schrijfmateriaal! 😉
En ooit waren er andere tijden……
Goed neergezette tragische situatie. Er zitten ook meerdere twisten in het verhaal!
Dat is zo’n vrouw een aantal malen weduwe. en welgesteld door diverse erfenissen, Altijd sterven haar mannen onder toch enigszins verdachte omstandigheden. Maar een vinger kun je er niet echt op leggen…
Heel goed weer die twist aan het einde van het verhaal!
Heerlijk geschreven weer! Je bent echt een kei in het bedenken van vreselijke plots. Maar, omdat ik net de watermeter moest opnemen, vrees ik dat dit verhaal een vervolg krijgt….. 😉
En onder grote mentale dwang van die ouwe griekse filosoof is er ook al een vervolg. Sorry.
https://letterbak.wordpress.com/2014/05/09/de-timmerman/
Weer een kei van een verhaal!
Er heerst een ruzieachtig sfeertje onder de bloggers….het is “één en al twist” wat ik tegenkom op m’n logrondje….. en schrijven kúnnen ze hé …. dus het is niet zo gek dat ik er een beetje depri van dreig te worden …… ik kan zó slecht tegen ruzie;-)
Goed verhaal. Zou de aanloop naar een thriller kunnen zijn.
Drastisch als altijd. Wat een genot om te lezen.
Zo word de twist hier een dance macabre…..
wat een gehaaide tante blijkt het uiteindelijk te zijn. knap beschreven, wauw.
Ah, gezellig echtpaar, zeg 🙂 En een bizar verhaal dat eigenlijk niet eens zo bizar is, als ik het nieuws eens zo lees…
Let’s twist again
Dag allen, hartelijk dank voor jullie reactie en nog een fijne dag! (Nog steeds regen & wind, brrr… 🙂 )
Ook bij de anderen gelezen. Nu vind ik het dus een rot echtpaar. Ik blijf maar voor eeuwig vrijgezel. Maria gaat op me inbeuken als ze dit leest 🙂 En dat toetje kan ik ook wel vergeten.