Even alle gekheid op een stokje: we lachen allemaal soms wel een klein beetje meesmuilend en hoofdschuddend vanwege de manier waarop het volk de kleine papzak in Noord Korea vereert. Wat zich daar afspeelt vinden wij, ‘Nuchtere Nederlanders’, echt een beetje vermakelijk, zeg nou zelf.
‘Zo gek doen wij hier gelukkig niet’ roept menigeen bij het aanschouwen van de kudde jankende mensen die en masse de grond kust waarover hun Grote Leider Kim Jong-Un loopt.
‘Tuurlijk niet’ denk ik dan en ik zucht maar eens. Want werkelijk, ik zie geen verschil tussen de aanbidding die zich afspeelt in Noord Korea en de aanbidding hier, in eigen land. Wat ik de laatste weken over me heen gestort krijg via de media vind ik ronduit beangstigend en ik begin ondertussen werkelijk te denken dat er iets in het drinkwater zit. De media weet van gekkigheid niet hoe hysterisch ze zich moet uitlaten ten aanzien van het koninklijk huis maar ook heel bekend Nederland is door het dolle heen. Ik hoor zelden mensen een beetje genuanceerd over het koningshuis praten en dat is wel eens jammer.
Als ik dan eens een opmerking maak in de trant van: ‘er is niets democratisch aan een koningshuis en in deze verlichte tijd is het bespottelijk een zo middeleeuws instituut nog te willen handhaven’ dan zie ik de tranen opwellen in de ogen van sommige van mijn gesprekspartners, die dan meestal huilend naar het toilet verdwijnen.
Uiteindelijk keren ze terug en krijg ik iets wat zij als steekhoudend argument zien om de oren geslagen: ‘een monarchie is zo ontzettend goed voor de economie en handel.’
Het is een van de dwaaste en onnozelste stellingen die elke monarchist klakkeloos herhaalt.
Onbegrijpelijk. Het is
a) een totaal onbewezen stelling en
b) er is niet één willekeurige handelaar die zal denken: ‘voor Bea en Willem laat ik de prijzen eens even flink zakken.’
Hoe dan ook: al die tijd heb ik toch wel op de een of andere manier gedacht dat elk lid van het Koninklijk huis, afgezien van bovenmenselijke verhevenheid die ze zichzelf opgelegd hebben met behulp van het gepeupel, uiteindelijk toch ook maar een gewone sterveling was. Dat blijkt nu dus niet zo te zijn.
Zo mocht ik dus bijvoorbeeld vanochtend een uitspraak van John Ewbank in de Volkskrant lezen die mij deed beseffen dat er niets menselijks is aan het koningshuis. John mag namelijk het Koningslied componeren maar vindt dat wat moeilijk ‘want wat kun je als sterveling zingen wat een koning ook voelt’, aldus John. Let hierbij dus op het woordje ‘sterveling’ en de duidelijke nuance. Hij vindt het razend moeilijk vanwege het ‘stervelingengehalte’ en heeft sterk de indruk dat de gewone ‘sterveling’ de dingen heel anders voelt dan een koning. Toch heeft John al enkele ijzersterke teksten. Hij denkt bijvoorbeeld aan:
‘Ik zal waken
Je behoeden voor de storm’
Verder is John nog niet, maar ik heb al wat aanvullingen:
‘Menig zucht zal ik slaken
de verantwoordelijkheid is enorm
Nu ben ik dus echt de klos
Jullie behoeden vind ik zwaar
Het liefst ging ik helemaal los
Maar ja, dat staat eigenlijk wat raar
Tenslotte ben ik de man
Die jullie allen leiden moet
Of ik dat echt allemaal kan?
Ik doe het met bijzonder zwaar gemoed…’
Het is niet zo moeilijk John! En ik weet zeker dat de ‘gewone sterveling’ dit uit volle borst mee zal zingen.
Ik doe niet mee die dag. Hoogstwaarschijnlijk ben ik dan ergens in Frankrijk te vinden waar ik een rondje Bastille doe.