Morgen misschien

07.10 uur. Werd wakker en dacht direct aan een album van Supertramp dat ik vroeger grijs draaide: Crisis? What Crisis? Vond het toen op de een of andere manier een goede titel. Nu nog steeds eigenlijk.

08.45 uur. Viel nog even in slaap gelukkig. Hebben een vreselijke nacht achter de rug – dochter werd midden in de nacht gillend wakker en HAAR ARM WAS UIT DE KOM. In haar slaap! Konden niet met haar naar de Spoedeisende want ze kon niet bewegen van de pijn en konden ook geen hulp thuis krijgen (aldus 112). Gingen toen op internet zoeken en vonden God zij dank een filmpje waarin de Kocher-methode uitgelegd werd en het werkte – opeens hoorden we een verlossende knak en dochter had geen pijn meer. Die opluchting!

11.10 uur. Vriendin M. belde net. ‘Ik weet niet wat ik heb,’ zei ze. ‘Ik ben erg hormonaal’.
‘Ik ben al jarenlang erg hormonaal,’ zuchtte ik. ‘Houd vol, over een jaar of 35 ben je er vast wel vanaf.’

12.45 uur. Was gisteren trouwens belachelijke situatie op de Voorstraat: ter hoogte van de Hema stonden zeker 15 kinderen en een daarvan had een box bij zich waar loeiharde muziek uit schalde. Iedereen die langsliep was verbijsterd. ‘Dit is kennelijk ‘Het Nieuwe Normaal,’ hoorde ik een man schamper tegen zijn vrouw zeggen. Vond deze overlast echt niet kunnen.

15.30 uur. Heb zin om gauw de kerstboom op te zetten. Denk aan volgende week. Of morgen.

18.20 uur. Vriendin L. (uit Amsterdam) belde gillend op: ze heeft een rat in huis! Kreeg spontaan kippenvel. ‘Misschien is hij wel een reïncarnatie van een goed mens en moet je hem vertroetelen,’ zei ik troostend maar L. kon niet met die gedachte meegaan.

21.40 uur. Op tv gaat het over de (verkwanselde) vrijheden in het westen en ik hoor oom H. in gedachten roepen: ‘We gaan aan gedogen ten onder’. Moet opeens weer denken aan het album ‘Crisis? What Crisis?’ maar op de een of andere manier is de titel in mijn hoofd veranderd in ‘Freedom? What Freedom?’

Heb verder weinig te melden. Daarom maar even een kort verhaaltje tussendoor dat ik al eens eerder op m’n blog gepubliceerd heb:

Morgen, morgen misschien
Elke ochtend bij het wakker worden zei ze hetzelfde: ‘Vandaag! Vandaag is een nieuwe dag – vandaag gaat het gebeuren, ik voél het!’
Bij die gedachte sprong ze direct het bed uit, holde naar de badkamer en besteedde zoveel tijd aan haar uiterlijk dat het regelmatig voorkwam dat ze zonder uitbijt de deur uitging.

Elke ochtend zei hij ook hetzelfde: ‘Goedemorgen’. Meer niet. Tot gisterochtend. Toen stond hij opeens naast haar bureau en keek haar aan. Keek haar AAN, echt aan. ‘Leuk, dat bloesje’ merkte hij nonchalant op terwijl hij een map voor haar neus neerlegde.
Toen ze gisteravond naar bed ging droomde ze van hem. ‘Goedemorgen’ droomde ze dat hij mompelde hij terwijl hij haar tegen zich aantrok en een kus op haar haar drukte. In haar droom keken ze elkaar aan en verwonderde ze zich over de zachtheid van zijn ogen.
Bij het wakker worden jubelde haar hart. ‘Het was een voorteken, deze droom!’ dacht ze opgewonden terwijl ze naar de badkamer rende. ‘Vandaag is de dag, vandaag gaat het gebeuren, zeker weten!’

Ze was zo lang voor de spiegel bezig dat ze wéér met een lege maag de deur uitging en tegen de tijd dat ze achter haar bureau zat had ze een hartslag van minimaal 220 slagen per minuut. Haar handpalmen waren niet klam op het moment dat ze haar computer aanzette – nee, ze waren klets- en kletsnat en de irritante druppels op haar bovenlip bette ze telkens met een servetje zo onopvallend mogelijk droog.

Toen de deur openging en hij binnenstapte was haar hart werkelijk compleet op hol geslagen en uit elke porie van haar lichaam gutste het zweet.
‘Goedemorgen’ knikte hij kort terwijl hij langs haar bureau marcheerde. Hij keek haar niet eens aan. Ze voelde hoe haar verhitte glimlach verstarde terwijl ze hem nakeek. Ze zuchtte en staarde met holle ogen naar de deur die hij achter zich dichttrok . Ach ja. Morgen. Morgen misschien. Morgen was het tenslotte weer een nieuwe dag.

*****