griep

Griep!

Toen ik met mijn blog begon was ik van plan te gaan schrijven over belangrijke en zinvolle dingen. Dat is me tot op heden geen enkele keer gelukt. Ook was ik van plan mijn blog niet te gaan vervuilen met onzinstukjes die zouden gaan over aangebrand eten of over het hebben van de griep.

Dat is me tot op heden wél aardig gelukt maar vandaag gaat het mis. Ik heb namelijk de griep. Mijn lichaam voelt alsof er een vrachtwagen zes keer overheen gereden is en ik kan nauwelijks lopen. Het is een klein beetje strompelen wat ik doe, me daarbij voorzichtig vasthoudend aan van alles en nog wat omdat ik anders bang ben dat ik val.

Het afgelopen weekend heb ik koorts gehad van 38.9 graden en dat schijnt hoog te zijn als ik de reacties van de mensen om me heen beluister: ‘ooohhh! ZO hoog?’ Ik vond het wel lekker voelen eigenlijk. Heerlijk lag ik op de bank. Twee dekbedden over me heen. Kruikje erbij. Sokken aan. Een hemdje. Dan een shirt met lange mouwen. Daaroverheen een vest en dan nog een vest. Met een capuchon die ik de hele dag over mijn hoofd getrokken hield. Niks ‘het hoofd koel houden’ – ik hield het hoofd zo warm mogelijk en dat beviel goed.

Het fijne van griep hebben vond ik – en dat realiseerde ik me dit keer heel goed: je hoeft helemaal niets te doen. Je kunt trouwens ook niets doen met een lichaam dat zwaar gekneusd aanvoelt. Bovendien, en dat is al helemaal heerlijk: je maakt je nergens druk om. Alle informatie komt zachtjes naar binnen en eigenlijk interesseert het je geen pest.

Zo had ik me kortgeleden nog een beetje opgewonden over De Huilende Weduwe van Marokko. Ik zag het op Nieuwsuur laatst, het was een beetje sneue imitatie van de Argentijnse Dwaze Moeders. Op t.v. zag je een paar jankende vrouwen zich kronkelen en wentelen in een poel van ellende omdat hun Nederlandse uitkeringen – misschien – verlaagd zouden worden. Een van die weduwen woonde in een paleisje en maar janken. Beschamender kon haast niet. Het klapstuk was het dreigement op het eind: ‘als Nederland ons geen geld geeft dan sturen we onze kinderen naar Nederland.’ Oh ja. Het zou in principe inderdaad een goede reden zijn om nog meer geld die kant op te pompen maar aan de andere kant: je kunt natuurlijk niet zwichten voor dreigementen, hoe verschrikkelijk angstaanjagend ze ook zijn.

Anyway: nu ik zo ziek op de bank lag en de wereld heel ver weg leek, kon ik me daar niet zo druk meer om maken. Ook niet om het feit dat Jasper S. volgens onderzoek volledig toerekeningsvatbaar is.
Als ik fit geweest was, zou ik een heel lijstje op kunnen sommen waarom hij – in mijn ogen – totaal Niet Toerekeningsvatbaar is maar ik ben natuurlijk een leek op dit gebied. Nu ben ik niet zo fit dus ik beperk me tot enkele, toch wat in het oog springende, puntjes:

  • Hij heeft verkracht
  • Hij heeft vermoord
  • Hij heeft daarna jarenlang gezwegen

Mijn conclusie is dus: de man is stapelkrankzinnig maar nee: er schijnt helemaal niets mis met de man te zijn. De man is Volkomen Toerekeningsvatbaar verklaard en dat zou normaal gesproken bij mij de vraag oproepen: wat moet je dan doen in dit land om volkomen ONtoerekeningsvatbaar verklaard te worden?

Nu roept het die vraag niet bij me op. Ik vind het wel best eigenlijk. Ik ga me er ook niet verder in verdiepen of over opwinden. Ik kruip weer lekker onder de wol. Met m’n kruikje.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw