De Wandeling

Vrijdag 15-03
Lief dagboek
Keek gisteravond naar Pauw & Jinek waar verteld werd dat Nederland de grootste exporteur van Europa is op het gebied van drugs. ‘Geweldig hè, dat we ook daarin zo’n groot land zijn’ zei man cynisch. Moest erg lachen.

13.40 uur. Zag net levensgrote advertentie in de LC van de SGP waarin redenen opgesomd werden om a.s. woensdag op hen te stemmen:
1 – Veilige wegen en een goed OV
2 – Slim groen in een mooi landschap
3 – Gezonde (boeren)bedrijven

Vroeg me direct af hoe ik dit moest lezen.
1 – Goed OV: meer treinen? Meer treinverbindingen?
2 – Slim groen: mooi landschap? Meer tulpjes in tuin en op landerijen?
3 – Gezond boerenbedrijf: minder dieren op boerderij?
Nou, de SGP heeft me hiermee wel over de streep gehaald zeg. Ik wist nog niet zeker waar ik woensdag op zal stemmen maar ik ben er nu wel uit.

Zaterdag 16-03
‘Natuurlijk ga ik woensdag stemmen!’ brulde oom H. toen buuf Annie vroeg of hij ging stemmen. ‘Hoe komt het überhaupt in je op om dat te vragen mens!’
‘Kalm jij’ riposteerde Annie.
‘Dat gewauwel over dat klimaat begint me enorm de keel uit te hangen’ ging hij verder. ‘Het pluche wil duidelijk aan de macht blijven en hoe doe je dat? Door mensen bang te maken. De kerken deden het vroeger met hun hemel en hel, het pluche doet het nu met het klimaat en de hel die wacht bij een exit van een Euroland. Kortom: jaag het volk de stuipen op het lijf, doe alsof je de redder in nood bent en je bent oppermachtig’.
Buuf Annie nam weer een Kletsmajoor. De vierde.

Zondag 17-03
Vriendin G. zit niet lekker in haar vel. ‘Ik wil gewoon iemand die van me houdt’ snikte ze.
‘Is jouw geluk werkelijk afhankelijk van het hebben van een man? Ga eens op de bank liggen met een stapel Suske & Wiske’s’ raadde ik aan. ‘Dat is veel leuker dan een hele avond op zo’n datingsite rondhangen’.
‘Waarom…’ begon G. Toen zweeg ze. ‘Ach, laat ook maar. Hierop antwoorden zou net zoiets zijn als een marsmannetje proberen te bereiken’.

Maandag 18-03
11.58 uur. Hoor net van schietpartij in tram in Utrecht. Wat vreselijk. Wat ontzettend. Moet nu naar Hoorn toe, heb afgesproken met vriendin L., maar heb er opeens niet zoveel zin meer in.
14.16 uur. Lees net dat de scholen gesloten zijn. ‘Onze kinderen groeien op in een klimaat dat niet veilig is en ik houd ALLE Europese leiders hier verantwoordelijk voor’ zei vriendin L. Haar dochter van 18 studeert in Utrecht en L. was zeer ontdaan. ‘We WISTEN toch dat dit ons te wachten stond? We WETEN toch dat ons nog veel meer te wachten staat? Dit is nog maar het begin’. L. had tranen in haar ogen.

Woensdag 20-03
Gestemd vandaag, ben heel benieuwd.
23.15 uur. Wilde eigenlijk wakker blijven voor de uitslag maar naar bed gaan is ook wel aanlokkelijk. Denk dat ik dat maar doe.

Donderdagavond 21-03
Jeetje, wat een verpletterende nederlagen voor veel partijen! ‘Ik ben benieuwd of een D66 of een CDA de eer aan zichzelf houden en opstappen’ zei ik aan de ontbijttafel.
Man grijnsde breeduit. ‘Wat denk je zelf?’

Volgens de man van vriendin M. zou het geen onverstandig idee zijn om een selectieve groep van alleen maar tolerante mensen stemrecht te geven. ‘Ik hoor en zie zoveel verontwaardiging en woede met betrekking tot de verkiezingsuitslag om me heen – misschien is dat een idee?’ opperde hij.
‘De tolerantie van de zogenaamd tolerante moet tenslotte niet al teveel op de proef gesteld worden. Misschien moet het stemrecht velen maar direct ontnomen worden’ ging hij vol ironie verder. ‘Dan kunnen we…’ 
‘Ik moet gaan’ onderbrak ik hem. ‘Ik heb een afspraak met P.’
Haastte me toen gauw richting stad.

Even later liepen vriend P. (de filosoof) en ik over de Noorderhaven. We hadden het over de uitslag van de verkiezingen en over de verschrikkelijke aanslag.
‘Het komt steeds dichterbij’ verkondigde ik.
‘Dat is al de tweede keer deze week dat ik dat zinnetje hoor maar het klopt niet’ antwoordde P. Hij schopte een steentje weg en tuurde over de haven. ‘Het komt niet dichterbij – het IS er al. Alleen durft niemand dat hardop te zeggen’. We zwegen beiden. Een zeemeeuw vloog boven onze hoofden en lachte ons uit, schel en hard.
‘Ach ja’ zei ik. ‘We zien het allemaal wel’.
‘Ach ja’ mompelde P. We liepen verder de Noorderhaven af en liet P. zien hoe mooi Harlingen is. Gingen daarna kopje kof drinken, hadden het over de voortplanting van de zee-egel, de voordelen van broccoli en de geschiedenis van Backgammon maar heel gek: bij al wat we bespraken, dat ene zinnetje van P. liet me niet meer los.