© Pixabay book-2899636_1280

De Grote Misleiding

Vrijdag 15-02
Lief dagboek,
12.11 uur. Voel me al stukken beter. Ik had me laatst trouwens vergist dagboek: het waren vorige week geen straaljagers die bijna mijn schuifdeur uit hun pui deden rammelen maar bommen die op Vlieland gedropt werden. Ongelooflijk. Wat moet het op het eiland zelf een klappen gegeven hebben.
13.47 uur. De Microsoft helpdesk uit India belde weer. Ze worden steeds grover. Toen ik, net als altijd, uitriep: ‘Grandma, is that you??’ brulde een meneer aan de andere kant van de lijn ‘F*ck you’. Ik vind dat geen stijl. Denk dat ik een klacht in ga dienen.

Zaterdag 16-02
Naar Amsterdam met dochter. Niet normaal, die drukte. Om ergens wat te drinken moet je tegenwoordig in de rij gaan staan. Ben steeds blijer dat ik in Harns woon. Veel gelopen en ’s avonds gegeten bij De Bazar aan de Albert Cuypstraat.

Zondag 17-02
Met de bus terug. Zat heerlijk achter glas in het zonnetje en dommelde bijna weg toen ik een vrouw voor me hoorde zeggen: ‘Het is mij allang duidelijk: ze lijdt sterk aan het Münchhausen-by-proxysyndroom. Wat mij betreft is ze een slechte en leugenachtige kwezel’.
Daar zat ik dan. In de bus, achter het glas, heerlijk in het zonnetje. Wegdommelen was er niet meer bij. In plaats daarvan was ik opeens klaarwakker en probeerde aandachtig te luisteren maar dit was het enige interessante deel.

Maandag 18-02
22.21 uur. Ben al uren op zoek naar ‘Grote Verwachtingen’ van Dickens, heb zin om het weer eens te lezen.
00.15 uur. Heb boek niet gevonden. Raar.

Dinsdag 19-02
22.00 uur. Oom H. was vorige week trouwens nogal ontdaan over het plan van ene Corinne Ellemeet. Deze mevrouw had bedacht dat ouderen een dermate grote kostenpost in de zorg zijn dat het haar een fijn plan leek om het die groep voortaan moeilijker te maken zich te laten behandelen. Zo zei ze het niet natuurlijk maar daar kwam het feitelijk wel op neer.
‘In dit paradijs mag werken tot je 67ste en daarna willen ze zo snel mogelijk van je af. Ik zweer het je: die pil van Drion ligt binnenkort bij een ieder boven de 67 op de deurmat’ brulde oom H. ‘En ik zie het er nog van komen dat ouderen gedwongen worden die pil met een hapje vla in te nemen als ze écht lastig worden’. Dat de Tweede Kamer ook kritisch is over dit plan zegt hem niets. ‘Dat noemen ze in de week leggen’ legde hij uit. ‘We moeten beetje bij beetje aan dit plan wennen, dát is de opzet’.
Denk dat ik buuf Annie zelf maar eens ga bellen en een afspraakje tussen hen regel.

Heb m’n boek nog steeds niet gevonden. Ga maar een nieuw exemplaar kopen. Irritant dit.

Woensdag 20-02
Volgens mij weet de nep-Microsoft helpdesk uit India wie ik ben. Vandaag werd ik voor de zoveelste keer gebeld en toen ik enthousiast uitriep: ‘Grandma, is that you??’ werd er direct opgehangen.

Donderdag 21-02
Droomde dat ik bij de Lachende Leider in het torentje zat. ‘Wat een catastrofe’ snikte hij. ‘En dat vlak voor de verkiezingen, erger kan haast niet’.
Ik haalde m’n schouders op. ‘47% van de energierekening bestaat uit heffingen en belastingen!’ beet ik hem toe. ‘ZEVEN-EN-VEERTIG procent! Je WIST toch dat het mis zou gaan? Héél Nederland wist het, ga mij nou niet vertellen dat…’
De Lachende Leider sprong op. ‘Natuurlijk wist ik het!’ riep hij uit. ‘We wisten het allemaal. Alleen: die ophef is veel te vroeg gekomen – dit had ik NA de verkiezingen verwacht’. Toen begon hij weer te snikken. Vanuit mijn ooghoeken zag ik op zijn bureau opeens het boek liggen dat ik al dagen zoek: Grote Verwachtingen. Een vaag gevoel van misselijkheid bekroop me. Ik stond op, pakte een stift en schreef eroverheen: ‘Grote Misleidingen’. Ik wierp een blik op de snikkende man die radeloos voor zich uitstaarde. ‘Er zijn weinig mensen die nog geloof in je hebben’ zei ik zachtjes. Daarna draaide ik me om en verliet het Torentje. De deur trok ik stevig achter me dicht. Nog even bleef ik staan en luisterde naar het dierlijke gehuil vanachter de gesloten deur. Toen werd ik glimlachend wakker.

8 gedachten over “De Grote Misleiding”

  1. Vooral dat dierlijke gehuil van de LLL sprak me erg aan. 🙂 De eerste L is van Liegende natuurlijk. Zo noemen wij hem hier thuis. Afgewisseld met ‘onze nationale Pinokkio’. Als die man iets zegt klappen automatisch allebei mijn oren dicht.

  2. De lachende leider zal echt niet gaan zitten kniezen. Hij krijgt wel vaker wat voor de kiezen en zegt gewoon ; wij wisten het wel maar laten het zo.

  3. Waarschijnlijk zijn er tegen die tijd ook genoeg bejaarden die de pil van Drion enthousiast begroeten, je moet nog altijd erg veel moeite doen om er uit te stappen wanneer je dat juist wél wilt.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw