VZTZ – Het Verdriet

Maandag 09-11
Lange tocht gemaakt en genoten van de glühwein. Las laatst dat je volgens de nieuwe richtlijnen tegenwoordig bijna niets meer mag eten en drinken. Dat rood en bewerkt vlees niet zo gezond is vind ik niet zo erg maar wijn?? Dat is toch gewoon wat geplette druiven?!?

Dinsdag 10-11
09.14 uur. ‘Timmermans somber over Europa’ lees ik net. Getuigt toch wel van totaal gebrek aan inzicht en visie. Maak me namelijk al jarenlang zorgen over Europa. Moet me nu niet met politieke ellende bezighouden. Ben in de Ardennen. Wat kan het mij schelen dat de Rijken in Nederland wéér Rijker geworden zijn en de kloof tussen arm en rijk steeds groter wordt.

10.40 uur. Kan me wél schelen. Wil niet dat die kloof steeds groter wordt. Wil in elk geval niet dat de armen steeds armer worden.

Woensdag 11-11
Ardennen zitten er weer op, terug naar huis. Hoorde onderweg dat Slotervaart Ziekenhuis miljoenenwinst maakt met de productie van heroïne. Gek dat dit soort berichten me niet eens meer verbazen. Enige dat ik dacht was: ‘Als ze dáár nou eens de zorg mee financierden?’ maar dat zal wel weer een domme gedachte zijn.

17.40 uur. Zijn nu net thuis en hebben geen internet en telefoon. ‘Modem is stuk’, vertelde Ziggo. ‘Vrijdag komt de monteur.’
‘Moet ik tot VRIJDAG zonder internet en telefoon?? HOE DAN?’ snikte ik. Viel lange stilte aan andere kant van de lijn.

Donderdag 12-11
‘Wie heeft gelekt uit de Commissie Stiekem’ – hét politieke antwoord op ‘Wie is de Mol’. Begin me echt af te vragen of er nog integere mensen in de politiek en het bedrijfsleven zitten.
‘Natuurlijk niet’, riep man van vriendin M. verhit uit toen ik me dit hardop afvroeg. ‘En als je wél integer bent word je al gauw monddood gemaakt of weggetreiterd’.
‘Hij is nog steeds boos vanwege het liggeld’ verklaarde M.
‘Het is een schandaal!’ brulde man van M. ‘Omdat mijn bootje in dat plasje water achter ons huis ligt mag ik dokken. Wat krijg ik ervoor terug? He-le-maal niets! Dat noem ik schaamteloos graaien. De gemeente heeft weer eens wat bedacht hoor, sjonge jonge. Ze zinken steeds dieper, dat is duidelijk’.

Vrijdag 13-11
12.35 uur. Neem even een kleine pauze. Ben al sinds negen uur vanochtend bezig met huishoudelijke ellende. Heb zin in een schoon, fris en gezellig huis. Was eigenlijk van plan appeltaart te bakken om de vreugde wat te verhogen maar weegschaal vertelde me dat het beter was van niet.
00.35 uur. Precies twaalf uur later. Wat kan ik zeggen? De geschiedenis heeft er WEER een inktzwarte bladzijde bij. Heb hele avond tv gekeken en vraag me oprecht af hoe het verder moet met de wereld. Wanneer wordt ons leven in Godsnaam weer normaal? Arm Parijs. Arm Europa. Arme, arme mensheid. ‘Wat gaan we nu doen?’ vroeg ik aan man. ‘Gaan we weer hand in hand een prachtige mars lopen door de straten van Parijs? Gaan we weer roepen: ‘We laten ons onze vrijheid niet afnemen’? Gaat het dan weer gauw goed, zijn de problemen dan weer vlug opgelost?’ Merkte dat ik cynisch en verbitterd klonk. Man gaf geen antwoord.

Zaterdag 14-11
07.35 uur. Ben net wakker. Had vreemde droom: liep als tachtigjarige vrouw door de Govert Flinckstraat (straat waar ik ooit woonde) en keek huilend toe hoe hele colonnes militairen door de straten marcheerden. ‘Nu pas wordt er iets gedaan’ huilde ik. ‘Maar nu is het te laat’.

08.59. Zit nog steeds onder blauwe lamp – heb dubbele dosis nodig vandaag – en kijk in bed naar de verschrikkingen die de afgelopen nacht in Parijs hebben plaatsgevonden. Hoe komt dit ooit weer goed??

22.38 uur. Risotto gemaakt, was lekker. Veel tv gekeken. Op Facebook zie ik veel berichten waarin staat dat we vooral nú Liefde & Menselijkheid moeten laten regeren. Pfffff. Dat is wel zo maar toch. Soms denk ik dat de Liefde & Menselijkheid ons dit juist allemaal gebracht hebben.

Zondag 15-11
Moet eigenlijk van alles doen maar kan me er op de een of andere manier niet toe zetten. Ben gewoon écht ontdaan door de gebeurtenissen in Parijs. Ben vroeger zo vaak in Parijs geweest en heb er zelfs een jaar gewoond –Parijs voelt ook een beetje aan als míjn stad.

15.15 uur. Vriendin M. belde. Hoorde meteen aan haar stem dat er iets aan de hand was. ‘Volgens Man moeten we weg uit Europa’, fluisterde ze. ‘Hij maakte dit keer geen grapje – hij was heel serieus’.
Wist even niet wat ik moest zeggen. ‘Waar wil je in Godsnaam heen?’ vroeg ik uiteindelijk. ‘Het is overal rotzooi in de wereld op dit moment’.
M. was even stil. ‘Man zou voor vijf jaar naar de Antillen uitgezonden kunnen worden’ zei ze toen. ‘En mijn gevoel zegt me dat Europa nog een verdomd moeilijke tijd tegemoet gaat’.
‘Hoe moet het dan met mij als jullie weg zouden gaan?’ krijste ik radeloos.
M. had al gauw een oplossing: ‘We gaan veel Skypen’.
Denk dat ik maar even heel hard ga huilen.