VZTZ – De Snoepjespot

Zondag 31-08
’s Avonds verder geschreven aan mijn familieroman. De 130 delen die ik in gedachten had zijn hoogstwaarschijnlijk niet voldoende – zullen veel meer worden.
In het kader van ‘Persoonlijke Groei’ ook begonnen met ‘The Great Gatsby’.


Maandag 01-09

1 september alweer. Wat gaat het toch hard. Mooi weer. Even naar stadje. Chili con carne gemaakt. Naar Action toe om te kijken of er iets was dat ik misschien wou kopen. Zag tot grote schrik en afschuw dat de kerstdecoratie er alweer ligt. Ook de banketstaven en chocoladeletters grijnsden me tegemoet.

De bult op moeders been na haar valpartij 2 weken geleden blijkt ontsteking te zijn. Echt erg – ze roept al meer dan een week dat het een ontsteking is maar nee, de boel moest eerst flink ingezwachteld worden van de huisarts. Nu is ze – eindelijk – aan de antibiotica.

Dinsdag 02-09
Gewassen, gedweild, grote bak cruesli gemaakt. Afgestoft, ramen gelapt, deuren sopje gegeven. Logeerkamer weer in orde gemaakt want vrijdag komt nichtje T. met vriend W. logeren.

Groentela ijskast uitgemest. Gruwelijk. Achter de blikjes bier trof ik iets aan wat ooit misschien een bloemkool was. Boodschappen gedaan. Restant Chili van gisteren gegeten.

Woensdag 03-09
Zat tijdens middagpauze met paar collega-vriendinnen op bankje van het zonnetje te genieten. Verderop zaten twee vrouwen te brullen van het lachen. Het gezicht van de ene vrouw ging verscholen achter een grote zonnebril waardoor ze iets filmsterachtigs over zich kreeg. De andere vrouw vertelde:

‘…ga ik de slaapkamer van m’n dochter opruimen en wat denk je? Achter de prullenbak zie ik de snoepjespot. Helemaal leeg!’
‘En wat deed je toen?’ vroeg de filmster. Ze gaapte verveeld.
‘Ik vulde hem bij’, lachte de vrouw. ‘En ik plakte er een briefje op waarop stond: ‘ik heb de snoepjespot maar even voor je bijgevuld. Kus, mama’. Prachtig.

Donderdag 04-09
Gewerkt. Met collega’s op terras in het zonnetje gezeten. ‘Ik word soms kotsmisselijk van die hond van me’, vertelde collega E.
‘Bij mij in de buurt zijn er wel eens mannen aan het vissen’, vervolgde ze. ‘En dan blijven ze daar ook een nachtje in een tentje slapen maar ja: dan doen ze hun behoefte in de bosjes.
En dan gebeurt het wel eens dat ik met de hond in de buurt van die struiken loop en denk: waar blijft hij nou? En ik maar roepen en roepen. ‘Willem!’ roep ik dan. ‘Willem! Hierrrr!’ En wat denk je? Komt dat beest likkebaardend de struiken uit. En dan weet ik dat….dat… O God.’
De plakjes ossenworst smaakten opeens niet meer.

Vrijdag 05-09
T. en W. op bezoek. Gezellig dagje gehad. Veel bewolking maar toch warm, konden buiten zitten. Wéér mosselen gegeten. Logeerpartij ging niet door, nicht had andere afspraken morgenochtend.

Zaterdag 06-09
Heerlijk dagje. Uitgeslapen, toen naar Franeker. Even over de markt heen en boodschappen gedaan. Hoorde vrouw tegen man zeggen: ‘Ga je lekker?’ toen zijn oog bleef rusten op de leuke meid die voorbij fietste.
‘Ik keek niet naar die vrouw!’, sputterde de man tegen. ‘Ik keek naar haar fiets. Naar het frame en zo.’ De vrouw lachte.

’s Avonds op de bank en 3 afleveringen Breaking Bad gekeken. Had niet eens zin om weer de stad in te gaan, naar Harlingen Ongeschut. Het is nou wel mooi geweest met al die festiviteiten.

Zondag 07-09
Hele dag buiten. Ga zo verder met stamboomonderzoek. Ben nu ergens in 1830. Wat hadden mijn voorouders toch weinig fantasie. Waarom heette de ene dochter Sophia Catharina en de andere Catharina Sophia? En waarom hadden ze een Frederica Johanna en een Johanna Frederica? Als ik er toen bij was geweest had ik daar wel een stokje voor gestoken. Bespottelijk.

18 gedachten over “VZTZ – De Snoepjespot”

  1. De naamgeving in een familie was vroeger traditioneel aan allerlei regels gebonden.
    Juist bij stamboomonderzoek geeft dat voordelen en houvast.

    De meer frivole manier van namen geven van nu vind ik vooral modegevoelig en soms zelfs ondoordacht.

    Binnenkort moet ik toch maar eens mijn Harlingenblog uit de wachtrij halen.

    Vriendelijke groet,

  2. Mannen die niét naar mooie vrouwen kijken zijn meestal huichelaars…..óf homo!
    Mijn Henk was de laatste in zijn stamboom die Hendricus Petrus werd gedoopt ,onze zoon werd niét gedoopt en niét Dominicus Petrus genoemd zoals éigenlijk aan de beurt was! Zoon lief is tóch gelukkig geworden;-)

  3. Mijn voor-stamvaders heetten allemaal Hendrik. Ze hadden ook nog dezelfde achternaam. En voor Napoleon heetten ze allemaal Hendrik Hendriksz.
    Waarom heet ik geen Hendrik? Ik werd naar mijn grootvader van moederskant genoemd. Mijn oudere broer was al een Hendrik, en die noemde zijn oudste zoon later ook Hendrik, bij gebrek aan beter.
    Ik heb met de traditie van vernoemen gebroken.
    Mijn zoon heet Bastiaan. En mijn dochter Petra.
    Lekker puh!

  4. Ja bij mijn familie komen ook allemaal dezelfde namen voor. Het heeft ook wel iets vind ik als je wil weten of iemand met dezelfde naam familie van je is en je hoort een aantal dezelfde namen dan zit je meestal op de goede weg. Heb zelf wel als twee namen de familienamen doorgegeven. 😉

  5. Er zijn nog steeds mensen die die namentraditie willen voortzetten ook al is de naam nog zo verschrikkelijk. Daar begrijp ik niks van. Geef desnoods die verschrikkelijke naam als tweede naam, maar verzin lekker zelf een nieuwe naam.
    En dat van die hond … brrr. Ik zou graag een hond willen, maar dat is een van de dingen die mij tegenhoud.

  6. Ja, snap ik ook niet. Ben zelf ook vernoemd. Ik heet eigenlijk Leonarda (en dan komen er nog twee soortgelijke hoogstandjes van originaliteit achter).
    Maar goed, als je nu ziet wat de mensen hun kinderen af en toe voor namen geven.
    Je kunt het onderverdelen in drie groepen.
    De eerste groep geeft 1 of 2 redelijk normale namen aan hun pasgeborene.
    De tweede groep (meestal uit Zuid-Oost) geeft hun zuigeling iets van minstens drie maar toch liever vier swingende namen als : Delayno, Shenaila en dergelijke.
    En de derde groep ( zij uit Oud-Zuid) geven hun kinderen een levenslange trauma met namen als: Storm, River, Winter, Zomer. Echt niet te geloven soms!

  7. Mijn doopnaam is Hubertina omdat mijn oma wilde dat ik naar haar werd vernoemd. Ik ben mijn ouders nog altijd dankbaar dat ze daar Inge als roepnaam uit hebben weten te halen 🙂

  8. Waarom schrijf je niet elke dag zo’n mooi stukje? Zo word het wel heel moeilijk om al die reacties die ik in mijn hoofd heb tijdens het lezen te bewaren…

    Die snoepjespotmevrouw, daar heb ik wat van geleerd. Ga ik vandaag toepassen in plaats van de strenge saaie chagrijnige moeder uit te hangen.

  9. Het was vaak wel duidelijk wie van wie was in de tijd. Tegenwoordig heb je zoveel namen, dat sommige toch moeilijk zijn om te onthouden. Lek verhaal heb je er weer van gemaakt.

    Love AS Always
    Di Mario

  10. Wat een bizarre gesprekken luister je toch altijd af haha! Ik ga toch ook maar eens opletten wat mensen om me heen tegen elkaar zeggen, kan toch een leuk verhaal opleveren.
    Tja, familienamen. Ik ben vernoemd naar mijn oma en zij heette Grietje 🙁
    Gelukkig hebben mijn ouders (van mijn naam in real life) daar een leuke verbastering van gemaakt 😉

  11. Hahhha wat laat ze haar hond dan toch lopen haha bah 🙂
    Gelukkig krijgt je moeder nu eindelijk de juiste behandeling ochgern.
    Die moeder toch en de snoepjespot hihi

    Ik zou zo graag eens stamboom willen uitpluizen maar op internet zijn “bij mijn weten” dat je zoiets moet betalen.

  12. Doet me denken aan de keer dat mijn man en ik zijn ouders naar hun vakantieadres brachten.Mijn schoonvader zat voorin naast mijn man. Langs de provinciale weg lag/ligt een fietspad. Daar reed een fietser en ik keek naar zijn fiets. Ik weet nu nog wat het merk was: een Colnago dream B stay 🙂 Een frame dat ik hartstochtelijk ambieerde.Mijn schoonvader zag me loeren en hij werd bóós. ‘Zeg jij er eens wat van!’ foeterde hij tegen Lief, ‘ze zit naar die vent op die fiets te kijken.’ Lief. haalde zijn schouders op. ‘Rustig nou maar pa, ze kijkt alleen maar naar de fiets.’ Het was nog waar ook

    Mijn schoonouders verwachtten toen Roos geboren was, dat we haar vernoemd zouden hebben, en wel Johanna Jacoba. Lekkere naam. Wij hebben de traditie doorbroken. Ze waren nijdig, maar dat ging vanzelf over 😀

    Weer zo gelachen om je stukje. Heerlijk gewoon. Het verhaal over die hond, haha!

  13. Haha ik zie die hond voor me, met een stukje wcpapier nog aan zijn bek geplakt, bah vies he?
    Leuk liedje ook, lang niet gehoord.
    Ik hoop dat het met je moeder snel beter gaat!

  14. Levenslang

    een naam
    is
    eigenlijk een heel merkwaardig iets

    men krijgt hem niet even
    maar voor het hele leven

    het zegt
    de gevers veel
    wie hem opgedrongen wordt waarschijnlijk niets

    Ik vind Rebelleke een heel mooie naam! 🙂 🙂
    Lenjef

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw