Lief dagboek,
Het is 00.27 uur, ik ga naar bed maar dit stukje moet ook nog af en morgenochtend heb ik daar geen tijd meer voor dus ik begin snel bij:
Zaterdag 20 mei
23.00 uur. De drie kindjes van ex logeren nachtje hier, de oudste is 7 en de jongste 2. Wat is dat toch gezellig, zo’n huis vol kindjes! Waarom moest dochter zo snel groot worden? Kon dat niet wat langzamer?
Vriendin M. heeft trouwens een dipje. ‘Ik maak me zo’n zorgen om alles wat er op dit moment gebeurt. Ik ben enorm bang voor de ondergang van de mensheid’ snikte ze laatst.
‘Ik denk dat het een zegen zou zijn’ probeerde ik haar op te fleuren. ‘Veel zou er niet aan verloren gaan’ waarop M. nog harder begon te huilen.
Ik ga slapen. De kinderen zullen ongetwijfeld heel vroeg wakker zijn.
Zondag 21 mei
De kindjes waren om een uur of 8 wakker, zo heel vroeg was dat dus niet. We brachten ze ’s middags weer naar huis en was vanavond bezig Het Muizenhuis weer even netjes te maken. Het Muizenhuis heb ik tijdje geleden voor de kindjes gekocht maar stiekem vind ik het net zo leuk dus alles opnieuw inrichten vond ik geen enkel probleem.
Maandag 22 mei
Droomde dat Rutte voor volle zaal op podium stond waarbij hij met beide handen een bezwerend gebaar om het publiek tot kalmte te manen. Sussend sprak hij in de microfoon: ‘Hendricus Colijn zei al dat het beter is om voorzichtig te zijn dan in te dutten in een tijd dat waakzaamheid geboden is. Gaat u dus maar rustig slapen voor wat betreft uw pensioen, uw overheid let goed op u.’
Hij grijnsde er maniakaal bij en opeens veranderde zijn gezicht in dat van Pennywise, de clown uit ‘It’ van Stephen King. Nu zal ik altijd aan Pennywise denken als ik Rutte zie.
Zondag 28 mei
Eerste Pinksterdag. Heb kaaskoekjes gemaakt met maïzena, olijfolie en geraspte kaas. Was experiment maar het ging nog goed ook, de koekjes waren erg lekker.
’s Avonds kwam oom H. even, hij kwam alleen want het is – alweer – uit tussen hem en buuf Annie. Heel jammer, ik hoop echt dat het goed komt maar oom H. klonk nogal opstandig. ‘Vrouwen zijn er een meester in om hun man te ontmannen’ zei hij. ‘Ik begon me steeds meer een Jan met de korte achternaam te voelen en daar pas ik voor.’ Man knikte begrijpend. Ik begon opgewekt over het onduidelijke gesjoemel met de pensioenen, wat natuurlijk koren op de molen van beide mannen was. Oom H. had het trouwens op een allercharmantste manier met buuf Annie ‘uitgemaakt’. ‘Een relatie is net als een wind laten, als het geforceerd moet werkt het niet.’
Horkeriger kan haast niet.
Maandag 29 mei
Tweede Pinksterdag. Gingen kopje koffie bij de boot drinken en ik was blij dat ik m’n winterjas nog aan had. Is het normaal dat er constant een poolwind waait? Hoezo opwarming van de aarde? Toen we thuiskwamen had ik zin om moe te bellen, het voelde steeds alsof dat ook zou kunnen, heel vreemd.
Rest van de dag veel opgeruimd en schoongemaakt in huis, had opeens aanval van schoonmaakwoede.
Dinsdag 30 mei
Naar condoleance van Jan W., (schoon)vader van E. & E. Nogmaals veel sterkte lieve familie, we bewaren fijne herinneringen aan Jan.
Woensdag 31 mei
Gingen met J. en T. eten bij Sin Jah, wat is het daar toch lekker. In de auto op weg erheen hadden de mannen het – natuurlijk – over het nieuwe pensioenstelsel.
‘Honderden specialisten gaan de pensioenen opnieuw berekenen, iets dat miljarden kost. In plaats van die miljarden weg te smijten had dat geld gewoon naar de gepensioneerden gekund. Kortom: het wordt NOG ondoorzichtiger. En wie worden de dupe?’ zei man.
‘Pennywise in elk geval niet’ fluisterde ik vanaf de achterbank.
‘Zei je iets?’ vroeg man.
‘Nee, niets’ murmelde ik. ‘Helemaal niets.’ Ik keek naar de weilanden die voorbijflitsten en glimlachte. Soms is het beter om te zwijgen.
