Over Herdenkingen & Loonsverhogingen

Hallo lief dagboek!
Wanneer schreef ik voor het laatst? Eens kijken…o ja, ik weet het alweer. Dat was toen ik vertelde dat ik naar Italië ging met vriendin L. in het kader van onze 50-jarige vriendschap. Aangezien L. niet reageerde als ik het over ‘de herdenking van de vriendschap’ had was de lol er gauw vanaf dus zei ik dat niet meer. Het was grandioos – we zijn onder meer in Milaan en Florence geweest en hebben heel wat afgewandeld. En op terrasjes gezeten uiteraard. Wel was het jammer dat er overal van die idioot lange rijen stonden; zo hebben we Het Laatste Avondmaal van Da Vinci niet gezien omdat de tickets tot half november uitverkocht waren. Ondertussen ben ik terug in het gezellig Harns en het is tijd voor mijn dagboek, ik begin bij:

Donderdag 20 oktober
Eerste dag in Milaan! Heel veel gelopen en gelachen. De conversaties tussen L. en mij zijn altijd wel gemoedelijk, ze gaan ongeveer als volgt:
‘Hoe kom jij aan mijn snoepjes?’
‘Gejat uit je tas.’
‘Ok, dan is het goed.’

Vrijdag 21 oktober
Vandaag 25 jaar geleden werd dochter geboren! ‘Toen was jij er ook bij’ herinnerde ik vriendin L. aan die heugelijke dag. ‘Tussen mijn weeën door vertelde je over de totaalruptuur van je collega, weet je nog?’
‘Ik wilde je opbeuren’ zei L.
De kathedraal van Milaan bezocht. En Starbucks, omdat hij heel mooi is van binnen.

Maandag 24 oktober
Gisteren aangekomen in Florence – adembenemend mooi – en weer veel gelopen. Geluncht bij Finisterrae en weer een zeldzaam lekkere lasagne gegeten. Alles hier is even lekker, hoe doen die mensen dat toch? Hele avond op het dakterras van Palazzo Guadagni gezeten en van het uitzicht genoten.

Dinsdag 25 oktober
Weer veel gelopen. Kom beslist weer eens terug maar dan bij voorkeur als er geen toeristen zijn, het was, zelfs in deze tijd van het jaar, veel te druk. Wilden naar Uffizi maar de rij die er stond was zo ontmoedigend dat we maar gauw weer een terrasje opzochten. Daar was tenminste wel plek.

Woensdag 26 oktober
Vroeg op, met de bus naar Tirana en daar op de Bernina Express, trein die door de Zwitserse Alpen gaat. Waanzinnig mooi. We stopten in St. Moritz. Dacht vroeger altijd dat dat een heel lieflijk dorpje was maar het tegendeel was het geval. Met een enorm pak sneeuw zal het ongetwijfeld gezellig zijn, maar ja, de meest troosteloze nieuwbouwwijk knapt ook enorm op van een enorm pak sneeuw.

Maandag 31 oktober
Naar Spanje, waar vriendin L. tegenwoordig woont  en daar een B&B begonnen is.

Dinsdag 1 november
Met de trein vanaf Malaga naar Granada, om dochter daar te ontmoeten die tegenwoordig ook (tijdelijk) in Spanje woont.

Woensdag 2 november
Heerlijk met kind door de straten van Granada geslenterd en bijgepraat. Ook naar de Alhambra toe. Zo mooi. Wil ook wel zo wonen.

Vrijdag 11 november
Terug naar Nederland. Hoe kan het dat het alweer voorbij is? ‘Moeten we nu 50 jaar wachten voordat we weer zoiets doen?’ snikte ik maar L. zei troostend dat we over 10 jaar weer een herdenking kunnen houden.

Zaterdag 12 november
Met man en pa naar Xin Hua. ‘Ik denk nog vaak aan het moment dat Fortuyn die taarten in zijn gezicht gesmeten kreeg’ zei pa. ‘Het was zo schandalig. Ik weet niet hoe het kan maar het beeld laat me niet los.’
‘Daar kan je voor in therapie hoor pap’ zei ik opgewekt.
Pa keek verontwaardigd. ‘Absoluut niet. Ik wil het beeld niet kwijt.’

Maandag 14 november
O God, het wordt steeds gekker in dit land: nu is er een schilderij van sigaarrokende mannen uit de universiteit van Leiden verwijderd nadat iemand zich daaraan stoorde. Hierbij offer ik me op: ik wil het schilderij graag hebben.
‘Het blijft trouwens een vreemde toestand met die Arib en Bergkamp’ zei vriendin M. bij wie ik vanmiddag even langsging.
‘Ik ga maar eens een paar anonieme brieven over Bergkamp schrijven’ zei man van M. ‘Kijken wat er dan gebeurt.’
M. maakte trouwens kokosmakronen, waren erg lekker.

Dinsdag 15 november
Was kast aan het opruimen, vond in oude handtas paar dagboeken van lang geleden. Fragment uit dagboek van 1989: ‘Naar Harlingen, op bezoek bij oma. Vanaf station gelopen naar ziekenhuis, was ver. Mama was er ook, samen bij Chinees gegeten. ’s Avonds terug naar Amsterdam. Gaat niet goed met oma’. (Oma overleed inderdaad kort daarna).
’s Avonds bij vriendin T. naar ‘En Attendant Bojangles’ gekeken, moest aan het eind traantje wegpinken.
‘Ik was misschien wat hormonaal’ zei ik tegen man bij thuiskomst.
‘Wanneer niet’ zuchtte hij. ‘Wanneer niet.’

Woensdag 16 november
Raket lijkt niet van Rusland te zijn. Het blijft erg maar als ‘ie van Rusland was, was het nóg erger.
Fantastisch nieuws trouwens dagboek: terwijl er steeds meer mensen letterlijk en figuurlijk in de kou zitten krijgen de EU-ambtenaren een vorstelijke loonsverhoging, Timmermans mag zelfs €1800,- per maand bijschrijven. Doen jullie goed jongens, chapeau! En wij maar denken dat misstanden vooral vroeger aan het decadente Franse hof plaatsvonden.