Over Dromen en Kruiken

Hallo lief dagboek!
De laatste tijd merk ik dat ik weer verre van mindful ben terwijl dat juist goed voor me zou zijn. Heb al aan de chat gevraagd of hij tips heeft om een hele dag niét te denken, maar het schijnt dat niét-denken zelfs zenmonniken niet lukt. Dus poppen er regelmatig compleet zinloze herinneringen op en bedank ik mijn brein sarcastisch voor alle onzin waarmee het me regelmatig confronteert (‘Dank je wel brein, dat je me eraan herinnert dat ik consequent de verkeerde naam noemde bij een sollicitatiegesprek. In 1994. Erg relevant’). Enfin, ik houd de moed erin. Zojuist heb ik vol aandacht mijn bak havermout met blauwe bessen gegeten, en het lukte me om niet te denken aan spekpannekoeken met kaas. Even. Goed, tijd voor mijn dagboek en ik begin bij:

Zaterdag 17 mei
23.30 uur. Vriendin M. en man zijn net weg, was leuke avond. Nu naar bed, ben gaar.
02.12 uur. Slapen lukt niet. Dacht aan een geweldige opmerking van de man van vriendin M. ‘Wat mij enorm verbaast, is dat er zoveel mensen ontevreden zijn over hun lichaam, en zo weinig mensen over hun verstand,’ zei hij. Dat was naar aanleiding van…weet het niet meer. Ga weer proberen te slapen.

Maandag 19 mei
Wat ik vreemd vind dagboek: de klimaatlobby is zo ontzettend fanatiek, maar dat er op veel snelwegen ’s avonds weer 130 km gereden mag worden praat niemand over. Hoe kan dat? Is de CO₂ uitstoot na zonsondergang plotseling minder schadelijk? Beetje hypocriet allemaal.
21.07 uur. Met vriend P. (de filosoof) aan de telefoon, hadden het over de pensioendiefstal. ‘In Engeland had je toentertijd The Great Train Robbery, was een wereldschandaal. Maar onze overheid sjoemelt met een uitgestreken gezicht met onze pensioenen en noemt het ‘hervormen’. Diefstal zonder bivakmuts maar met beleidsnota’s. Godsamme, wat een wereld.’
‘Tja,’ zei ik.

Dinsdag 20 mei
23.35 uur. Hele dag gewerkt, tot ‘s avonds laat. Als ik dit bij een baas had moeten doen had ik me allang ziek gemeld. Dat is een grapje natuurlijk. Waar ik ook gewerkt heb, ik zette me altijd met ziel en zaligheid in en…hm. Dat is ook een grapje.
Liedje van de Week is van The Who: You Better You Bet.

Woensdag 21 mei
He gut, nu verdwijnt Sophie Hildebrand ook nog eens van de buis. Wat is dat toch zonde, we hadden nog zoveel van haar kunnen leren, wat is dit een verlies voor de Nederlandse journalistiek. Ik zal die bezorgde frons enorm missen, als ze weer eens meeleefde met deze of gene, meestal in de stijl van: ‘Meneer Janssen, u zegt dat u moeite heeft met rondkomen… maar heeft u al eens geprobeerd minder arm te zijn?’

Vrijdag 23 mei
Kwamen paar nichten, was heel gezellig. Hadden het over een Suriname dat we allemaal nog gekend hebben en allang niet meer bestaat. Nichten hadden pom (Surinaams gerecht) meegenomen, hebben gesmuld.

Zaterdag 24 mei
Met de nichten naar Het Zilt, wat is het daar mooi geworden!! Daarna gehakt gekocht bij de Plus (vind het gehakt daar heel lekker). Weet nog steeds niet wat er in de oude Lidl en Bristol komt. Alsjeblieft geen telefoon- of sportkledingwinkel.

Maandag 26 mei
Was vandaag bijzonder mindful vond ik, ging veel beter dan gisteren, toen was het bij de beesten af. Toen ik zonet naar bed wilde gaan was ik dan ook best tevreden. Stond bij het aanrecht, vulde een warmwaterkruik met heet kraanwater en dacht na over mijn vooruitgang. Merkte dat ik me erg bewust was van het contact met de grond. Van de prachtige donkere lucht, waar nog een zweem daglicht in hing. Ik was me bewust van het moment, van het NU. Daarom vond ik het ook een beetje teleurstellend toen het me na drie minuten pas opviel dat het water steeds naast de kruik liep. Dat was, bleek bij nadere inspectie, niet zo gek.
De dop zat er nog op.