Julia – Het Atheneum

Deel 2 en wat vooraf ging: Julia – Sjuul voor intimi – is een gescheiden vrouw wiens leven soms wat rommelig verloopt. Daarnaast onderhoudt ze een moeizame vriendschap met Jessica, heeft 2 pubers in huis, hikt tegen een midlifecrisis aan en probeert het hoofd koel te houden op haar werk hoewel haar cheffin Wolmoed het haar soms erg moeilijk maakt terwijl … enfin, lees hier het vervolg!

Bij oma in Harlinga was het enorm gezellig. ‘Wat heerlijk dat je er bent’ zei oma en Julia hield haar even stevig vast. ‘Dat vind ik ook omaatje’, knikte ze vertederd. Ze werd in de makkelijke stoel bij het raam geïnstalleerd en oma babbelde er lustig op los. Julia had onderweg een paar zalige taartjes bij Overzet gehaald en iets later zaten ze samen te smullen. ‘Wat is hun gebak toch altijd lekker!’ glunderde de oude dame. Ze sloot haar ogen terwijl ze genietend een hapje nam.

‘Nou en of’ lachte Julia. Over haar gewicht zou ze zich maandag wel weer zorgen gaan maken. Dit weekend was toch al verpest met al die alcohol van gisteren en door de aanstaande lunch met Jessica.

De lunch met Jessica was nog erger dan Julia zich had voorgesteld. Twee uur lang had ze moeten aanhoren wat Jessica‘s kinderen allemaal konden. Waarom hadden sommige ouders toch de behoefte om alleen maar over de prestaties van hun kinderen te mekkeren?
‘Tristan gaat volgend jaar naar het gymnasium’ had Jessica gekrijst. ‘En het is natuurlijk de bedoeling dat Merel daar ook heengaat. Volgens mij zijn ze beiden hoogbegaafd. Waar gaan die van jou ook alweer heen?’
Eindelijk was daar een kleine blijk van belangstelling. ‘Sanne gaat naar het Atheneum’, zei Julia.  Ze vond het haast opschepperig klinken. Daarom zei ze er gauw achteraan: ‘Maar Mark zit op het VMBO en zelfs daar heeft hij moeite mee.  Ach ja, het geeft niet. Als hij zijn weg maar vindt.’

‘Atheneum…’ Jessica zei het aarzelend.
‘Dat is hetzelfde als gymnasium’, hoorde Julia zichzelf zeggen. ‘Het enige verschil is het Grieks en Latijn’. Stom, ze klonk haast verdedigend en dat wou ze nu juist niet.
‘Nee hoor’, glimlachte Jessica. Het was een superieur glimlachje. ‘Er zit een groot verschil. Het niveau van het gymnasium ligt hoger.’

Julia opende haar mond maar besloot er het zwijgen toe te doen. Ze had geen zin in dit soort discussies. Daarom vroeg ze monter: ‘En met Richard ook alles goed?’
Richard was de echtgenoot en tevens afgod van Jessica. Sinds ze hem had ontmoet was Jessica veranderd in een kwezelachtig wezen dat voornamelijk met haar uiterlijk bezig was en Julia hoopte soms stiekem dat Richard er op een dag met minnares nummer zoveel vandoor zou gaan.
‘Heel goed, dank je’, glimlachte Jessica afstandelijk.
‘Gaat het goed tussen jullie?’ Julia herinnerde zich nog maar al te goed de laatste crisis, niet zo heel lang geleden.
Jessica vouwde haar servet op en keek hemels. ‘Richard is een schat. Hij is een godsgeschenk. Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten beginnen.’
‘Is hij nog vreemd gegaan de laatste tijd?’ wou Julia vragen maar dat bewaarde ze voor een volgende keer. Nu leek het haar aanlokkelijker om met de aardappelsalade te beginnen die voor haar neus neergezet werd.

Ze was blij toen ze naar huis kon. ‘We doen het gauw weer’, glimlachten ze beiden terwijl ze elkaar in de lucht kusten. Julia keek haar na zoals Jessica wegtrippelde. Haar onherkenbare hartsvriendin. Jammer dat mensen toch zo uit elkaar konden groeien. Ze besloot nog even wattenschijfjes bij de Hema te kopen en vanavond thuis te blijven. De hoofdpijn was weliswaar verdwenen maar toch… Echt fit voelde ze zich niet.

Op de Voorstraat passeerde ze een groepje meiden van een jaar of 17. Mooie meisjes met lange haren. Julia keek ze glimlachend na. Het was nog niet zo lang geleden dat ze er ook zo bij liep en er zo uitzag. Een blik in de etalageruit van de Zensa vertelde haar dat het een en ander toch wel veranderd was. ‘Ik moet echt beter voor mezelf zorgen’, dacht Julia. ‘Vanaf maandag ga ik veel smoothies maken. En ik ga ook wat minder drinken. Straks loop ik nog een hersenbeschadiging op of zo. Ik zou me kapot schamen.’
Met dit goede voornemen liep ze naar huis. Ze voelde zich opeens toch een stukje fitter.
Wordt vervolgd