Het Pakje

Hij verheugde zich op haar gezicht wanneer ze het pakje open zou maken. Vanavond zou hij het haar geven. Het pakje lag thuis, veilig opgeborgen in zijn kledingkast achter een stapel truien en hij was vergeten het die ochtend mee te nemen. Nu moest hij na het werk eerst naar huis om het op te halen.

‘Dag lieverd’, begroette zijn vrouw hem opgewekt toen hij thuiskwam. Ze gaf hem een kus op zijn wang.

‘Ik kom alleen douchen en wat papieren ophalen’, verontschuldigde hij zich gehaast. ‘Ik moet straks weer…’
‘Weg. Overwerken omdat het zo druk is’, vulde ze glimlachend aan. ‘Ik begrijp het. Het geeft niet schattebout. Doe maar rustig aan.’
Hij rende naar boven, spoelde zich zo vlug mogelijk af en scheurde het pakje achter de stapel truien vandaan.
‘Tot later!’ riep hij bij de voordeur. Hij wachtte niet eens op haar antwoord.

Toen hij een half uurtje later het pakje overhandigde keek hij afwachtend naar het gezicht tegenover hem. Hij had een kanten babydoll voor haar gekocht, echt kant, niet die synthetische troep die daarvoor door moest gaan. Het was een rib uit zijn lijf geweest maar hij had het ervoor over. Dat goddelijke lichaam gehuld te zien in het fijnste, dunste kant was hem heel wat waard.

Haar lange, slanke vingers maakten behendig het pakje open.
‘Wat spannend liefje!’, kirde ze hees. ‘Je weet hoe dol ik ben op cadeautjes!’
Hij genoot van het moment. Toen ze het pakje open had gemaakt keek ze hem vragend aan. De verrukte blik waar hij op gehoopt had bleef uit. Hij keek naar de inhoud. In plaats van de prachtige kanten babydoll zag hij daar zijn smerige onderbroek liggen plus een paar zweetsokken. Vanaf de plek waar hij stond kon hij ze duidelijk ruiken.
Het duurde een paar seconden voordat het tot hem doordrong.