20220524_141838

Het Goede Teken

Lief dagboek,
De vorige keer had ik geen stukje; dat kwam omdat ik naar Spanje ging en het me niet lukte iets normaals neer te pennen. Het zou toch alleen maar gaan over de stress die ik had had in verband met het reizen. Dat was namelijk nogal een gedoe: ik wachtte eerst de speech van Poetin af voordat ik besloot te boeken want ja, voor hetzelfde geld zou hij Europa de oorlog verklaren (tegenwoordig houd ik overal rekening mee) en nadat de speech van Poetin mee bleek te vallen besloot ik op vrijdag de 13de te vliegen. Ik ging ervan uit dat die datum voor veel mensen een obstakel zou zijn en het dus minder druk op Schiphol was en warempel, alles ging prima. Behalve met mij dan, want vrijdag de 13de vliegen is ook nooit mijn grote droom geweest maar uiteindelijk kwam ik dan toch half hyperventilerend aan in Madrid waar ik de bus nam naar het hotel en dochter zich bij me voegde. (Zou het me dan werkelijk nooit lukken om Zen te worden?). Was heerlijk om dochter weer te zien. Elke dag liepen we 15km en ik heb al met al zo’n 60 liter Salmorejo (Spaanse koude soep) naar binnen gewerkt. Goed, tijd voor mijn dagboek en ik begin bij:

Donderdag 16 mei
23.10 uur. Ga naar bed, ben gaar. Nam vanochtend de trein van Madrid naar Malaga, ga logeren bij vriendin L. die een B&B begonnen is. Het weerzien met vriendin L. was natuurlijk een groot feest. ‘Nederland verlaten was de beste beslissing van m’n leven’ zei ze.
‘Snap ik’ zei ik. ‘Vanwege Rutte & Co wil ik het land eigenlijk ook wel verlaten’ maar zij waren volgens L. niet de hoofdreden voor haar vertrek.

Vrijdag 20 mei
Hele dag in Málaga rondgeslenterd maar dagboek, dit is echt vreselijk: ons geliefde café Central op Plaza de La Constitución is gesloten. Het heeft het verloren van Corona en Starbucks. Nergens in Spanje kan je om een koffie Nube of Sombra (wolk of schaduw) vragen, in Málaga is het een begrip dankzij café Central. Wat ontzettend triest.

In hotel Alfonso VIII dronken we een kopje koffie dat niet geweldig was maar de omgeving was prachtig.

Dinsdag 24 mei
07.15 uur. L. en ik gaan zo naar Sevilla!
00.25 uur. Net een uurtje thuis. Sevilla was – natuurlijk – weer geweldig. De terugtocht verliep iets anders dan we gepland hadden – ergens misten we een afslag – en vervolgens reden we vrij lang rond op stille donkere weggetjes in de bergen.
‘Ben je bang?’ vroeg ik aan L.
‘Nee’ zei ze. ‘Jij?’
‘Nee’ loog ik, terwijl ik de eenzame auto die achter ons reed in de gaten bleef houden.

Zaterdag 28 mei
‘Vertrouwen in politiek op absoluut dieptepunt’ las ik net. Waarom dat nieuws is verbaast me, ik dacht dat het al jaren zo was.
Rest van de dag gewerkt aan een website.

Maandag 30 mei
Vriendin L. was vandaag tamelijk gepikeerd. Wat was er gebeurd: we reden van Málaga naar huis (L. woont in Álora) en ik had de route op mijn telefoon aangezet. ‘Gaan we wel goed?’ zei ze, nadat de telefoon ons een heel andere kant op stuurde. ‘We gaan goed’ stelde ik L. gerust. Toch begon ik na 20 minuten ook te twijfelen en bij controle bleek dat ik ‘Alors’ had ingevoerd, een praktijk ergens in Utrecht. ‘Jij stommeling’ fulmineerde L. ‘Is er dan werkelijk niets dat je goed kan doen?’
Stikte van het lachen maar durfde dat niet te laten merken.

Dinsdag 31 mei
Het is nu 16.56 uur en ongeveer 33 graden. Pittig dus, maar wel lekker. Vriendin L. doet een dutje en is niet meer boos. Het valt me trouwens op dat in Spanje mannen gewoon mannen genoemd mogen worden, vrouwen zijn vrouwen. Gek hè? Ik vertelde aan Spaanse vrienden van vriendin L. dat dat in Nederland verboden is en dat we geregeerd worden door de woke-terreur maar ze weigerden me te geloven. ‘Het is echt waar’ probeerde ik ze te overtuigen. ‘Veel mensen in Nederland doen heel veel huilie-huilie. Het is zelfs zo dat je geen man of vrouw mag zeggen – op de Universiteit van Maastricht…’ maar vriendin L. onderbrak me. ‘Hou alsjeblieft op, die mensen geloven je toch niet.’

Donderdag 02 juni
09.30 uur. Zit in zomerkleding op het terras in het zonnetje met een kopje thee. Het is heerlijk weer: om me heen fluiten de vogeltjes, ergens kraait er een haan en in de verte is er iemand gras aan het maaien. Morgen terug naar Nederland, is ook weer gezellig. ‘Ondanks Rutte & Co?’ vroeg L.
Moest daar even over nadenken maar kwam tot de conclusie: ja, ondanks Rutte & Co.
Dat is een goed teken dagboek. Zou ik deze vakantie dan toch helemaal Zen geworden zijn?

2 reacties

  1. … kwam ik half hyperventilerend aan in Madrid “waar ik de bus nam naar het hotel”. Dat laatste staat er dan wel weer heel relaxed! Daar zou ik nou de zenuwen van krijgen, denk ik.

    • Haha, echt? Dat was het deel waarbij ik weer helemaal Zen werd want ja, ik stond weer veilig aan de grond! De opluchting is dan ZO groot dat ik opeens heel veel andere dingen durf (waar ik normaal gesproken tegenop zou zien!).

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Website laten maken?

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw