Café Het Noorderke deed goede zaken die dag – het terras was afgeladen. Dat was geen wonder, want het was een prachtige lenteavond, zo een waarbij verliefde jonge mensen hand in hand over de pier liepen en elkaar eeuwige trouw beloofden. In een hoekje op het terras, achter het glazen scherm, zat een stelletje onopvallend te genieten van het zwoele weer.
Heel lang zeiden ze niets tegen elkaar. Hij was druk bezig met zijn mobieltje en zij keek wat om zich heen. Uiteindelijk verbrak ze de stilte.
‘Zullen we weer eens naar de film gaan?’ vroeg ze. Ze nipte van haar glaasje witte wijn en draaide een lok van haar lange blonde haar rond haar vinger.
‘Het is alweer een tijdje geleden dat we iets leuks deden.’ Het laatste klonk enigszins beschuldigend.
‘Ja, gezellig’, antwoordde hij en keek afwezig op van zijn telefoon. Hij was een knappe man. Een jaar of 50, zongebruind, lang en slank, veel grijs aan de slapen. Zij was trouwens ook niet lelijk – blond en een weelderig figuurtje. Haar stevige boezem bood uitzicht op een diep decolleté terwijl ze voorover boog en haar wijnglas neerzette op de brede betonnen rand die als tafel diende.
‘Heb je nog een voorkeur voor een bepaalde film?’ vroeg ze.
Hij klapte zijn mobieltje dicht en nam een handjevol pinda’s. ‘Nou, ik las laatst iets over de nieuwe 3D-film: Pompeï. Lijkt wel interessant. Is dat niet wat?’
‘Hóe heet die film???’
‘Pompeï.’
‘Waar gaat dat in Hemelsnaam over?’
‘Nou ja: over Pompeï natuurlijk.’
‘Ja, maar…’ De blonde vrouw leek oprecht verbaasd.
‘Maar wat?’
‘Ik snap het niet.’
‘Hoe bedoel je, je snapt het niet?’
‘Waar die film over gaat.’
‘Die film gaat over Pompeï. Maar dan in 3D. Schijnt beslist indrukwekkend te zijn.’
‘Maar wat is pomme-pee-jie dan?’
Een diepte stilte daalde neer.
Die duurde enkele seconden. Toen hervond de man zijn stem.
‘Weet je niet wat Pompeï is?’ De verbijstering spatte uit zijn ogen.
‘Nee!’ Ze keek verwonderd. ‘Pomme-pee… Is het een appel?’
Hij zuchtte diep. ‘Laten we het daar maar op houden ja. Pompeï is een appel.’ Het klonk cynisch.
‘Een appel?’
‘Ja, en daar hebben ze een film over gemaakt.’
‘Over die appel?’
‘Ja.’
‘Aaahhh… Nu snap ik het! Pomme Pays dus!’
‘Ja, precies. Pomme Payes.’ Het cynisme was uit zijn stem verdwenen, had plaatsgemaakt voor gelatenheid.
‘Grappig.’
‘Wat is grappig?’
‘Ik heb ook nog nooit van die appel gehoord.’
De man nam nog een slokje van zijn whisky en tuurde over de Noorderhaven. De bootjes wiegden zachtjes heen en weer op het water. Boven hun hoofden zweefden een paar krijsende meeuwen en hij zag hier en daar zelfs een enkele zwaluw. Een zacht lentebriesje stak de kop op. Hij huiverde. Opeens zag hij er jaren ouder uit.
34 gedachten over “Een Prachtige Lenteavond”
Schitterend…!
Naar die film zijn ze niet gegaan ….. 😉
Vooroordeel bevestigd….. Dit is weer zo’n heerlijk Rebels verhaal. Hij een relatie met zijn mobieltje, zij met haar Chardonnay (vandaar dat ze het Franse woord voor appel kent….) Ze doen allebei een poging: zij om hun relatie te redden, hij om haar nog wat cultuur bij te brengen, maar je weet op voorhand dat het tot mislukken is gedoemd. Jij zat ook op dat terras? 😉 Ik wel, leek het!
Zie het zo voor me, vooroordeel is wel bevestigd 😉
En zo zijn er duizenden. Treffend.
Steengoed!
Dat had je even mooi gezien, gehoord en opgeschreven
Samen, maar zo alleen.
P.s. Wat voor rosé drink jij, die wil ik ook!!
Beau: dat maakt niet uit. ALLE rosé eigenlijk 😀
Zo’n vrouw die niet eens weet dat pompeï geen appel maar een handmatige pomp, geschikt voor Afrikaanse landen, is. Moet een man daar nou zo droevig om zijn? Misschien heeft ze andere kwaliteiten. 🙂
Wat ik hier mooi vind is de weergave van de omgeving. Terwijl de vrouw onbegrijpend van haar wijn nipt en de man onnavolgbaar in elkaar stort, zweven de meeuwen op de lentewind en gaat het leven op een hoger plan gewoon door. Het ‘het stelletje’ kan daar niet aan tippen. Ze zijn wreed aan het aardse gebonden.
Ha maar wacht even, ik had nog niet gezegd dat ik dit een van je allermooiste verhalen vind. Nu, bij deze dan. k zou zeggen, ga door met het verstilde in je verhalen een kans te geven. Vooral de laatste alinea is van grote schoonheid. Daar stap je af van het makkelijke. Daar beschrijf je het leven in al zijn eenvoud op een prachtige manier. Die laatste alinea kan qua schrijven je toekomst zijn.
Plato: dank je wel voor dit mooie compliment. Ik word er haast verlegen van 🙂
Een pomp om eieren uit de kip te halen. Eigenlijk wreed, maar het is wel goed dat mensen die film eens zien, liefst in 3d, zodat ze die gruweldaden goed kunnen ervaren.
Love AS Always
Di Mario
Prachtig beeldend verhaal met een gapende generatiekloof.
Heerlijk ik kon me echt inleven bij die man hahaha . Geweldig geschreven smaakt naar meer ☺
Ennn ik weet nu je voornaam Lilian aka Rebelse
Ik moest ook even opzoeken wat Pompei is.
Nu weet ik het. Dat is echt iets voor vrouwen die ook naar Breaking Bed (of Bad?) kijken! Natuurlijk niet voor deze vrouw!
Als hij toch geen zin heeft haar uit te leggen wat het is, kan hij net zo goed met zijn mobieltje blijven spelen. En kan zij een mooie toekomst tegemoet gaan met iemand die wél met haar wil praten.
Wat schrijf je toch formidabel! Heel goede vondst van Pompei. Want welk onderwerp kies je wanneer je wilt dat iedereen ervan af weet, maar de blondine niet. En zie daar het commentaar van Plato: een mooier compliment bestaat er niet. Hartstikke leuk!
Enneh…is deze column echt geplaatst in de Harlinger courant?
Liefs Kakel
Dank je wel Kakel! En ja, deze column is in de Harlinger Courant geplaatst (om de week mag ik een column voor de Harlinger schrijven!)
Een goed weekend!
zo ontzettend mooi weer geschreven, ik zie het beeldend voor me, zo zijn er veel van die stellen
Je zou een boek kunnen uitgeven met je kortverhalen of heb je dat al ooit gedaan, er zouden zeker en vast genoeg kopers voor zijn
Gelatenheid … maar wat Plato al zegt, misschien heeft ze andere kwaliteiten die hij wel weet te waarderen 😉
Mooi geschreven Rebelse, natuurtalent!
Is dit weer iets dat je opgevangen hebt? 🙂
Pompei? Is dat niet een liedje van Bastille 🙂 🙂 🙂 😉
Blond hé… ach, ze zal wel andere kwaliteiten hebben zeker 🙂 Wil hier vooral niet op haarkleur discrimineren maar dat viel me spontaan te binnen bij het lezen van jouw stuk omdat het me gelijk aan de buurvrouw liet denken… blond, weelderig van vorm maar niet echt éh van de snuggerste… wel lief 🙂
Zalig verhaal 🙂
Weer genoten. Toevallig weet ik wat Pompeii is hoewel ik weinig met geschiedenis heb. Een gebrek aan mijn opvoeding, ik weet het.
Die oude romeinen in Pompeï zullen indertijd ook wel een appeltje met elkaar te schillen gehad hebben….. en appelcider gedronken hebben. Ja dat zal best een mooie film zijn…. de appel-landen in 3D….. Op vulcanische wijze…..
Nee, dat wordt dus niks. Was trouwens al niks. Allebei snel iemand anders zoeken. Want de tijd vliegt. Verknoei het niet met elkaar. Sterk voorbeeld.
Hij had spijt van zijn filmkeus, Bambi had hij moeten zeggen. He verdorie, hoe kan ie het weer goed maken?
Schat zullen we naar de speeltuin?
(ze is vast erg lief haha)
Dank allen, voor jullie reactie en alvast een heel goed en gezellig weekend!
Alsof ik er naast zat, je schrijft het zo boeiend & beeldend!
Jij ook alvast een gezellig weekend…ik lees nog even verder ;-))
Tja… tegenstellingen trekken elkaar maar eh…. of dit nog kan vallen onder “naar elkaar toegroeien……”ik wéét het niet !
Helaas verhaalt het script niet hoelang die twee bij elkaar zijn. Anders zou de man wel iets te verwijten vallen. Zij leert hem om te gaan met haar appeltjes van oranje, hij brengt haar dingen bij die voor algemene kennis en kunde van belang kunnen zijn. Lijkt me goed voor het verloop van een relatie. Ongelijkheid in dit soort dingen leidt veelal tot grote ellende en soms scheiding. Dan helpen zelfs diepe zuchten en verre blikken niet meer….
Als flinke vijftiger met een toefje grijs aan de slapen, zou ik graag het recept van pommes pays hebben. Kan dat?
En ik denk dat er zo veel koppels zijn, jammer maar helaas, biedt totaal geen meerwaarde, brengt noch het beste in elkaar naar boven,..
Ik sluit me bij de vele reacties hierboven aan: prachtig maar ook beetje intriest verhaal. Zo treffend, to the point geschreven. Ik neem mijn petje af.