De Week zonder Dagboek

Hallo lief dagboek!
Dit is alleen even een berichtje om te zeggen dat ik deze week geen dagboek heb. Ik heb er gewoon geen tijd voor, heb het echt een beetje druk met websites bouwen. Bovendien maken we op dit moment verder niks mee in die zin van: het is nog steeds binnenblijven wat de klok slaat. Het is gek, maar op de een of andere manier begint deze situatie steeds ‘normaler’ te lijken, raar hè? Dat is natuurlijk wat er bedoeld wordt met ‘Het Nieuwe Normaal’. Dat ik niet zo lang geleden door de straten van Amsterdam slenterde lijkt lichtjaren geleden, laat staan dat ik ooit eens door de straten van Malaga slenterde. Dat lijkt zó lang geleden dat ik me soms afvraag of ik dat wel echt beleefd heb.
‘Zouden we ooit nog eens naar Malaga gaan?’ vroeg vriendin L. zich vanmiddag af toen ik haar aan de telefoon had.
‘Ik weet het niet,’ zei ik.
‘Zal ik eens bij je langskomen?’ zei ze toen. ‘We houden wel afstand natuurlijk.’
‘Beter van niet,’ zei ik. ‘Voorlopig komt er niemand bij ons over de vloer.’
Toen zwegen we beiden.

Zondag 19-04
13.05 uur. Zomaar wat willekeurige gedachten:
1 – Waar komt het woord gereedschap vandaan? Het woord ‘gereed’ suggereert dat de klus al geklaard is.
2 – Omdat ik zo druk bezig ben met webdesignen lijkt het alsof mijn creatieve hersendeel – het deel dat ik gebruik om te schrijven – is uitgeschakeld; zou dat kunnen?
3 – Hoe kan het toch dat ik heel vaak om 04.44 in de ochtend wakker word? Is het een teken van de duivel of van God?
4 – Hoe kan het toch dat er zoveel mensen serieus geloven dat er een verband is tussen 5G een het virus? Zou er iets in het drinkwater zitten dat grote stompzinnigheid veroorzaakt?

Donderdag 23-04
Dagboek: wat me nog steeds het meest verbaast aan deze situatie is het totale gebrek aan mondkapjes. Gisteren zei Lilian Marijnissen tijdens het Coronadebat (nieuw scrabblewoord pap!) dat je ‘tegenwoordig beter een smartphone kunt zijn die op zoek is naar een app, dan een zorgverlener die op zoek is naar een mondkapje’ en het resultaat was een werkelijk woedende Rutte. Raar. Ze heeft groot gelijk.

Vrijdag 24-04
‘Snel,’ zei ik tegen vriendin M. aan de telefoon, ‘je moet NU antwoorden: welk liedje heb je in je hoofd?’
Ze gaf direct antwoord: ‘Non non rien n’a changé van Les Poppys.’
‘Schaam je je niet?’ vroeg ik. ‘Dit is toch echt heel triest.’
‘Misschien komt het door het vele thuiszitten,’ antwoordde ze. Ze vond het zelf ook wat vreemd.

Zaterdag 25-04
13.30 uur. Man is het gras aan het maaien, ga hem zo een kopje koffie brengen. De situatie in de wereld is krankzinnig maar hier in huis hebben we het eigenlijk wel gezellig met z’n drietjes. Een paar dagen geleden was pa ook even hier maar we houden nog steeds afstand en de verjaardagsknuffel heeft hij nog altijd niet gekregen.

Zondag 26-04
De wasbak in de badkamer is verstopt. Wilde samen met dochter proberen of het me lukte de verstopping te verhelpen en draaide dat ding aan de onderkant los, weet niet hoe dat ding heet. Dochter zei nog: ‘Je moet er een grotere bak onder zetten,’ want de wasbak was tot de rand toe gevuld met water, maar het was al te laat. Alle badhanddoeken en potjes en flesjes die in het kastje stonden zij nu nat en besmeurd met een vreemde, viezige smurrie. Wat is dat eigenlijk? Oude vieze zeepresten? Gatver.

Maandag 27-04
Woningsdag. Als Amsterdam kon praten zou het waarschijnlijk zeggen: ‘Het was een heerlijke dag vandaag. Eindelijk hoefde ik eens geen hossende, lallende, brallende en kotsende meute door mijn straten te verdragen. Al wat er heerste was een serene stilte.’

Donderdag 30-04
Dit was eigenlijk een berichtje om te zeggen dat ik deze week geen dagboek heb. Dat is aardig gelukt zie ik. Tot over twee weken. Dan heb ik misschien weer geen dagboek.