Door het aanhoudende mooie weer zit ik de laatste tijd weinig achter mijn pc en wil het ook niet zo heel erg vlotten met mijn boek. Dat is een beetje vervelend want het ging net zo lekker.
Het idee voor m’n boek kreeg ik tijdens een van mijn hyperactieve nachten, zo een nacht waarbij je niet kunt slapen en denkt: ‘wat doe ik hier in dit bed?’
Zo begint mijn boek, mijn mega-bestseller: 😉
‘Toen mevrouw de Vries ’s ochtends de krant uit de brievenbus haalde had ze niet kunnen bevroeden dat ze er ‘s avonds niet meer zou zijn. Gelukkig maar, want anders had ze haar man een stuk liefdevoller bejegend bij zijn thuiskomt. Nu beperkte ze zich tot een: ‘Zo. Ben je daar?’ en wendde haar gezicht af toen hij haar een kus wou geven.
Wat kijkt hij weer tevreden’ realiseerde mevrouw de Vries zich verbitterd en haar mond vertrok toen ze haar man vanuit haar ooghoeken gadesloeg. Nietsvermoedend liet hij zich neervallen op de bank en deed een greep naar de afstandsbediening. Mevrouw de Vries ging woest door met het kneden van het deeg en veegde vervolgens haar handen af aan haar keukenschort.
Het belletje van de oven deed haar beseffen dat de pastei klaar was en zuchtend trok ze haar ovenhandschoenen aan. ‘Het ruikt lekker lieverd’ riep meneer de Vries terwijl hij een flinke boer liet en aan zijn kruis krabde. Knarsetandend zette mevrouw de Vries met een klap de pastei op tafel terwijl haar mond zich grimmig vertrok.
‘Moet je ongesteld worde? grijnsde meneer de Vries en hij stond op van de bank, log en langzaam, terwijl hij zich voortsleepte naar de eettafel waar hij zich met een plof op de keukenstoel liet vallen. Het was een afstand van een meter of drie maar de manier waarop hij die paar meters aflegde waren voor mevrouw de Vries een gruwel.
‘Er is weer een brief voor je gekomen’ siste ze en ditmaal klonk er duidelijk een onverholen minachting in haar stem.
‘Alweer?’ riep haar man verbijsterd uit en aan de manier waarop hij zijn schouders rechtte zag ze dat hij werkelijk schrok.’
Zo begint dus mijn ijzersterke thriller maar de laatste dagen wil het maar niet vlotten. Ik heb het ook veel te druk: ik krijg weer een huis vol logees in verband met de Visserijdagen en aangezien ik de afgelopen 3 weken niets, maar dan ook niets aan mijn huishouden gedaan heb moet ik een inhaalslag maken die zijn weerga niet kent.
Mijn ouders komen logeren, samen met de zus van mijn moeder en vriendin P. met haar dochter.
Omdat ik al weken niets in huis gedaan had – en eerlijk is eerlijk, de maanden daarvoor eigenlijk ook al niet bar veel aangezien huishoudelijke activiteiten niet erg aan mij besteed zijn – bekijk ik nu alles door de ogen van mijn gasten en wat ik zie is schrikbarend.
‘Die badkamer!’ schrik ik en ik deins achteruit. ‘Hier was bijna de GGD aan te pas gekomen’ realiseer ik me. De slaapkamers, keuken en woonkamer zijn er al even slecht aan toe.
————————
Zo, inmiddels zijn we al enkele uren verder. Na de laatste zin die ik typte sprong ik op en begon aan de grote schoonmaak. Ik ben bekaf nu.
Het gekke is: toen ik aan deze post begon wou ik iets heel anders schrijven. Ik wou iets dieps schrijven, iets filosofisch. Ik wou me, al schrijvend, afvragen of het goed is of juist niet goed is dat het Westen zich weer voor het karretje laat spannen gaat bemoeien met de toestanden in Syrië. Wat zich daar afspeelt is gruwelijk ja, natuurlijk. Maar moet het Westen alwéér de kastanjes uit het vuur halen? De Arabische Liga kijkt toe terwijl al die landen zelf ook legers hebben. Die legers worden alleen maar gebruikt om de eigen bevolking te onderdrukken onder controle te houden maar waarom doen zij niets?
Al filosofisch schrijvend had ik me dus willen afvragen: moet het Westen zich – voor de zoveelste keer – in een wespennest steken, wetend dat het hen beslist niet in dank afgenomen zal worden?
Ik ben er nog steeds niet uit en daar kom ik vandaag ook niet uit vrees ik. Ik duik nu de tuin in met m’n krant en een smoothie. Na al dat leed dat huishouden heet ben ik daar enorm aan toe.
22 gedachten over “De Grote Schoonmaak”
De inspiratie voor je boek komt wel weer, misschien onder het poetsen?
Ik vind dat we weg moeten blijven uit dat wespennest. Het is vreselijk wat er gebeurt, maar wat gebeurt er als het westen ingrijpt?
De Arabieren moeten gewoon hun eigen dopjes gaan doppen. Dan leren ze dat ook eens i.p.v. op het westen afgeven.
De rebelse huisvrouw ?? mams en paps komen logeren en het hele huis moet eraan geloven, tot zover die rebellie. 😉
De rebellie eindigt inderdaad bij een bezoek van mijn ouders. Dan ben ik direct een lam 😉
Misschien kun je de Arabieren een hoofdrol in je boek toebedelen? Ter compensatie…
Ik ben toch wel benieuwd wat er in die brief aan mijn De Vries stond, en hoe mevrouw de Vries komt te sterven. Ik stel me al verschillende scenario’s voor 🙂
Je inspiratie komt beslist weer opgang en wat de huishouding betreft tja het gaat niet weg 😉 Maar dat klusje is gedaan dus je kunt daar weer even mee vooruit 😀
Ondanks de trieste beelden en al het leed , ben ik ook tegen inmenging ….hun “broeders en zusters”, zouden die taak op zich moeten nemen en zorgen dat er vrede komt. De westerse landen halen zich zo weer ellende op zijn nek 🙁
Zeg ambetante, ik wil wel weten hoe het afloopt
Schrijf ne keer voort !
Gossie….Je bent verder met je boek dan ik ooit zal komen… Bij mij blijven de ideeën slechts ideeën.
En wat betreft die schoonmaak……Ik voel met je mee. Drie dagen in het hooiland gewerkt en niet in huis; en met vier kittens die het huis onveilig maken, kortom een grote beurt in huis kan geen kwaad. Maaaaaar daar heb ik nu even geen puf meer voor.
Dat hele schoonmaakverhaal past denk ik geweldig in je verhaal/boek! Ongesteld (moeten) worden en poetsdrang gaan heel vaak samen. Reep chocola erbij en weer een kamer schoon ;-)En de rest van het sop is voor Syrië.
Alsjeblieft, sluit jezelf op, plak een briefje op de deur: ik ben aan het thrillen en niet in staat voor gezellige gasten.
Laat de GGD je huis maar schoonmaken als jij klaar bent met schrijven.
Ik wil je thriller lezen.
Ik wil je thriller ook wel lezen! Kabourtjes, bestaan die echt? Voor dat huishouden, he… Liefs, Me
Een héél boek nogal liefst, ik ben nog te laks om wat logjes uit te zoeken om te bundelen in een ringbandje omdat een familielid dat geen PC vaardigheden in huis heeft ze graag zou willen lezen.
Het midden Oosten ….tja….. doet Allah niets voor deze zo strenggelovige mensen zou ik bijna vragen!
Dat beloofd een spannende thriller te worden. Waarschuw als ie af is, al kan dat nog wel een tijdje duren, vrees ik.
Even geen inspiratie. Geeft niets. Ik begrijp dat het een thriller wordt. Dan ligt er een lijk en dat loopt niet weg.
Jammer maar helaas kunnen we de wereld niet redden,…en er is veel miserie in de wereld,…….grappig dat jij ook begint te poetsen wanneer je stress hebt :-),….is dat dan om een gevoel van controle te krijgen?? En dat boek, dat komt wel,…..
Geweldig een thriller, ik wacht met smart op het vervolg. Hier hebben we sinds kort een hulp, een razende schoonmaaktornado die zorgt dat we uit de ggd zone blijven 😉
Een intrigerend geschreven begin van een bestseller ja….ben benieuwd naar het vervolg.
Je verhaal smaakt nu al naar meer… Plan tijd voor jezelf in zodra alle gasten verdwenen zijn en barricadeer de deur 😀
Aan de oplossing van het wereldleed waag ik me niet. Al zou ik graag een goede daad verrichten.
Fijn weekend!
liefs Kakel
Dat leest veelbelovend. 🙂
Kom op met die inspiratie!
Dag allemaal, dank voor jullie reacties en geweldig om te weten dat jullie, net als ik, benieuwd zijn naar de rest van mevrouw de Vries 😉
Dat geeft net dat extra duwtje 😀
Als je zoveel positieve reacties op het begin van je boek krijgt, zou ik waakzaam worden. Mijn eerste reactie is: meeslepend geschreven maar net iets te makkelijk in het taalgebruik. Als je die toon doorzet krijg je een lekker lezende roman waar er al onnoemelijk veel van zijn. Ik acht jou hoger en daarom het advies: leg er nog een dieper laagje in.
Sorry… ik meen het echt.
Je hebt maar een hoge pet van me op Plato, misschien wel té hoog, zou dat kunnen?!? Hmmm……Toch ga ik kijken of het me lukt, dat diepere laagje. Dat ben ik ook wel verplicht aan mevrouw de Vries vind ik, anders is het ook wat sneu voor haar 😉