Vrijdag 21-09
Goedemorgen lief dagboek,
Wat heb ik een verschrikkelijk slechte nacht achter de rug. Werd om half vijf wakker en kon niet meer slapen. Zo irritant dit.
19.15 uur. Ik ga vanavond heel vroeg naar bed, dat weet ik wel. Vandaag was de tweede dag van de Algemene Politieke Beschouwingen. Heb af en toe gekeken maar ach, het was feitelijk zinloos. De Grote Lachende Leider was zoals gewoonlijk weer zo glad als een aal en…
19.20 uur. Werd pakketje bezorgd, ga nu nieuwe trui passen.
Zaterdag 22-09
Naar verjaardag van oom K., broer van moe. In de auto vroeg pa zich plotseling hardop af waarom er tegenwoordig zo weinig mensen heilig verklaard worden. Konden daar geen antwoord op geven. Verjaardag van oom K. was grandioos – vierden het in een restaurant voorbij Leeuwarden en alles was even gezellig. Was wel wat gaar toen ik thuiskwam – drink tegenwoordig nauwelijks meer alcohol en die paar wijntjes hakten er wel in.
Zondag 23-09
Het liedje van de week:
Werd zojuist wakker met ‘I’ll be home on a Monday’ in m’n hoofd. Gek, dat je dat opeens kan hebben want ik heb al in geen eeuwen aan dat lied gedacht. Ik weet niet eens wie het zingt, ga nu even kijken.
Het is de Little River Band.
Even naar vriendin M. Man van M. ging de deur uit en riep dat hij ‘rond etenstijd terug zou zijn’. Moet nog steeds wennen aan het begrip etenstijd in Nederland. Hoezo ‘etenstijd’? In Suriname is het áltijd etenstijd.
Maandag 24-09
Wat heb ik deze week geleerd:
Dat het in Massachusetts verboden is om met een gorilla op de achterbank te rijden. Over rijden met een gorilla op de voorbank wordt trouwens niets gezegd.
Dinsdag 25-09
Trouwdag pa en moe. Even met pa naar het stadje en in de kerk op de Zuiderhaven kaars gebrand voor moe en broer. In principe ben ik agnost maar sommige tradities vind ik toch wel mooi. Moet vaak denken aan een opmerking die ik ooit hoorde: ‘Alles wat er over boven gezegd wordt is door beneden bedacht’, Klopt helemaal.
Omdat de Stationsweg dicht is reed ik langs de RSG waar dochter op heeft gezeten. Even werd ik overvallen door een golf van weemoed. Hoe kan het dat haar middelbareschooltijd tijd zo snel voorbij is gegaan? Toen ik op de middelbare in Suriname zat leek er geen einde aan de weken – wat zeg ik: uren – te komen. Het enige dat ik deed was op de klok kijken, voor de rest kan ik me niet zoveel herinneren van die periode. Ik zal het wel weggedrukt hebben.
Woensdag 26-09
Net 2 paracetamols genomen. Ben hele tijd rillerig en heb hoofdpijn. Vooral dat laatste is een unicum want ik heb werkelijk nooit hoofdpijn.
Normaal gesproken zouden we in deze periode plannen maken om naar de Ardennen te gaan maar dit jaar doen we dat niet. We moeten er geen van allen aan denken om daar zonder moe rond te lopen. Het is niet te geloven dat we er vorig jaar nog heengingen. Moet telkens glimlachen als ik denk aan die keer toen we terugkwamen uit de Ardennen en pa zei:
‘Ik zag aan de nummerplaten van de auto’s dat er aardig wat toeristen in de Ardennen waren. Ik zag Fransen, Duitsers en ik heb zelfs Litouwers gezien’.
Moe haar verwilderde blik zal ik nooit vergeten: ‘Lee Towers? Waar heb je Lee Towers gezien?’
Het was zo gewoon allemaal dagboek. Het was alsof het nog heel lang zo zou blijven. Het was alsof we nog vaak naar de Ardennen zouden gaan, nog vaak zouden scrabbelen en nog vaak zouden filosoferen over van alles en nog wat maar opeens was het voorbij. Het zal nooit wennen.
Donderdag 27-09
Vriendin G. heeft haar ex-man (de vreemdganger) verteld dat ze in therapie is. ‘Dat moest wel, na alles wat jij mij hebt aangedaan‘ heeft ze hem toegebeten. Het is niet waar van die therapie maar ze doet alles om hem een schuldgevoel te geven. Ik ging recht zitten.
‘HOE boos kan je blijven als iemand simpelweg niet meer van je houdt?’ vroeg ik. Ik liet erop volgen: ‘Een van mijn ooms zei altijd: ‘Niets is zo gevaarlijk als een afgewezen vrouw’ – herken je jezelf daarin?
G. zweeg. ‘Leuk, dat truitje’ zei ze uiteindelijk, een blik op mijn nieuwe trui werpend. ‘Zoiets heb ik laatst nog naar de kringloop gebracht’.
‘Zo. Dat kan’ zei ik grootmoedig. Er viel een stilte. Toen zuchtten we tegelijk.
10 gedachten over “De Afgewezen Vrouw”
Mooie week laat je ons weer laten lezen. Leuk en verdriet gaan hand in hand, mooi zoals je het verwoord.
Heerlijk beschreven weer, mooi!
Hahaha, waar heb je Lee Towers gezien…briljant ?
Ik gniffelde om Lee 🙂
Ja zeg, hoe langer je boos blijft hoe minder leven er zal blijken geweest te zijn op het einde.
Ik zie hier ook vaak mensen met een gorilla naast zich in de auto rijden, ze doen dan net of het hun man is om de politie op een dwaalspoor te brengen.
Het was weer een graag gelezen week.
Een wereld van verschil
frietjes
kan men
in een frituur kopen
liefde en vriendschap
dat is andere pap
die deur
blijft dicht
of gaat vanzelf open
Prachtig geschreven, zoals altijd trouwens, Rebelleke.
Lenjef
Ik heb dat ook heel vaak: ik word dan wakker met een liedje in m’n hoofd. Rara waar komt dat dan weer vandaan! Leuk om te lezen dat ik niet de enige ben.
Dank allen, voor jullie reactie! Nog een fijne avond en natuurlijk een mooi en gezellig weekend! Genieten jullie ook zo van het mooie weer? Als het zo blijft tot eind november dan mogen we niet mopperen! (Daarna mag het wel even echt winterweer worden hoor! Tuurlijk, hoort er ook bij 🙂 )