300 WE is een schrijfopdracht van Plato. Schrijf een verhaal van 300 woorden waarin een bepaald woord – ditmaal boeien – niet voorkomt. Meer bijzondere, mooie en ontroerende verhalen vind je op: https://platoonline.wordpress.com/
Ze merkte aan alles dat ze steeds onverschilliger werd. Het leek alsof het gevoel in haar dood was. Ze probeerde het heus wel hoor, om wat te voelen, maar hoe ze haar best ook deed: het lukte niet meer.
Hoe anders was dat ooit geweest, lang geleden! Hoe had ze van hem gehouden, naar hem opgekeken! Dank zij hem was ze tot leven gekomen, dank zij hem bruiste ze. Toen.
Toen, ach ja, toen. Toen droeg hij haar op handen, de wereld rond. ‘Nooit zal ik je pijn doen, nooit zal ik je bedriegen’ fluisterde hij terwijl hij haar stevig tegen zich aandrukte.
Het was jammer dat hij zich niet aan zijn woord kon houden. Ze was verbijsterd, ontzet, ontgoocheld. Hij deed zijn best om haar terug te winnen. Haar liefde terug te winnen. Die ze schoorvoetend aan hem gaf.
’Dit mag nooit meer gebeuren’ eiste ze en hij was het met haar eens.
‘Nooit meer’ bezwoer hij haar.
Ze kreeg een spottend trekje om haar mond toen ze aan die periode dacht. Ze vergeleek hun liefde wel eens met een vaas.
‘Als een vaas kapot valt kun je hem lijmen maar de barstjes blijf je zien’ legde ze hem uit. ‘En als hij weer valt kun je hem wéér lijmen, maar er komen alleen maar meer barstjes bij.’
Na die eerste keer volgden er meerdere keren. En probeerde hij haar wijs te maken dat zijn liefde voor haar onveranderd was. En ook dat mensen geen bezit waren van elkaar. Op het eind deed het haar niets meer. Het interesseerde haar niet meer.
Met een klap deed ze haar koffer dicht en keek even rond in de slaapkamer. Ze had niet veel nodig. Haar hart, jarenlang een gevoelloos orgaan, maakte een sprongetje en zachtjes neuriënd liep ze de trap af.
28 gedachten over “WE-300 – Boeien”
Mooi verteld en o zo herkenbaar!
en toen…..toen pas koos ze eindelijk voor de ware liefde, die van haarzelf voor haarzelf. Ongetwijfeld weer een gevoelrijk leven, neuriend tegemoet dat al snel over zal gaan in gezang.
mooie we.
Prachtige We en het is moedig van vrouw of man om die stap eindelijk te maken een stap dichter naar zichzelf en het leven !
Jammer als het van één kant moet komen. En die vaas is nu niet meer te lijmen. Goed verhaal, geweldige foto!
@Corline: teveel barstjes hè, dan houdt het lijmen op 😉 De foto is niet van mij hoor, heb ‘m van internet ‘geleend’ !
Als een vaas zóveel gelijmde plekjes heeft dat het water er aan alle kanten uitstroomt is er maar maar één plaats waar hij thuis hoort …. in de glasbak ermee ! Maar ja , men laat hem toch nog héél vaak lang staan om niet met “de lege plek” geconfronteerd te worden.
prachtig geschreven en de vrouw komt weer thuis bij haar zelf!
Heel fijn verhaal!!! En voor de vrouw, hou het bruisende gevoel over,……dat is het geschenk van deze relatie!!
Goeie WE, foto past er mooi bij.
@Joke: dank je wel – de foto is niet van mij, heb ik ‘geleend!’
Mooi verhaal!
Gaf me verrassend genoeg inspiratie voor mijn eigen WE300, hoop dat je het niet erg vindt.
Scherven brengen uiteindelijk geluk 😉 Maar dan werkelijk geluk zonder leugens!
Tja, die vergelijking met de vaas ging goed op. Het overkwam me in 2008. Mijn partner was zo esoterisch, ik moest overal mee naar toe opdat onze ziel in aanzien zou stijgen. Maar tijdens een buitenlandse cursus ging ze schaamteloos vreemd en vertelde me dat later opgetogen. We zijn niet elkaars bezit en… dit begrijp jij toch niet, kreeg ik te horen. Alsof je door ontrouw aan degene die je zelf je trouw beloofde, geestelijk zou kunnen worden verheven. Woedend was ik. Niks barstjes in de vaas. Meteen helemaal aan diggelen. Haar de deur wijzen en deze daarna op slot doen was maar één ding. Haar mailtjes en brieven negeren ook.
Ik begrijp de vrouw uit dit stukje wel. Lang pappen en nathouden. Maar het levert je niks op. Gelukkig heeft ze dat begrepen en zich bevrijd.
Prachtig verhaal.
@Plato: het is natuurlijk niet leuk dat het zo gegaan is en ja, mensen hebben nou eenmaal altijd een Rechtvaardiging voor hun Eigen Gedrag maar toch moest ik wel even glimlachen om de zin: ‘opdat onze ziel in aanzien zou stijgen.’ Weet niet waarom!
Ontzettend knap verwoord. Ik kom zeker meer bij je lezen.
Boeiend 😉
Een doos vol blanco liefdesbrieven
zijn liefde voor haar was met geen volle pen te beschrijven
al lag er altijd ergens een in handbereik gereed
tijdsgebrek was de reden dat hij het niet deed
hij had het te druk door met anderen de liefde te bedrijven
Knap geschreven!
Lenjef 🙂
Ik hoop voor je dat het geen zelf meegemaakt verhaal is. Het is misschien een plot voor een boek om eens goed uit te werken……
Ik dacht: als een nieuwe liefde tegen mij direct al zou beginnen over ‘niet bedriegen’, waarom zit dat in godsnaam in je kop?! Maar ja, vooral verliefdheid maakt blind… Mooi beschreven!
Ik ben getrouwd met de man waar ik niet van hou. Dat is een groot voordeel. hij kan me nooit teleurstellen dus hoeven we niet uit elkaar.
@Appelvrouw: het klinkt als gewoon een goed huwelijk!
Wat is dit herkenbaar geschreven zeg. Jij verwoord een situatie die velen van ons meegemaakt zullen hebben heel mooi. Met plezier gelezen.
Mooie WE! En leuk dat jij ook meedoet al sla ik deze maand een keer over. 😉
Héél verstandig einde. Maar ik zit eigenlijk op de wip: de vrouw is net zo fout als de man: ze heeft veel teveel van hem gepikt. De vergelijking met de vaas is goed gevonden en heel treffend geschreven!
@Kakel: je hebt helemaal gelijk. In het leven is het inderdaad altijd zo: de een doet en de ander laat toe. Of niet!
Ach in elke relatie valt de vaas wel eens. Maar ontrouw zou ik ook wel moeilijk vinden.
Mooie invulling. Ik kan je complimenten blijven maken over je schrijfstijl; wat lees ik je toch graag. Heerlijk hoor.
Dank je Jackles maar ik moet zeggen: ik lees jou ook heel erg graag!