Als een oude Eik

Ze hield zoveel van hem. Zo verschrikkelijk veel. Hoe kon ze niet van hem houden? Ze had hem zelf gemaakt. Zijn handjes, voetjes, vingertjes, beentjes en teentjes: het voelde alsof ze elk stukje van hem zelf geborduurd had. Met oneindig veel liefde in elkaar geknutseld had.

Toen hij nog haar kleine jongen was telde ze regelmatig de sproetjes op zijn ruggetje. Hij vond het heerlijk. Dan ging hij er echt voor zitten, beertje in de armen, duimpje in de mond. En maar sproetjes tellen. God, wat hield ze van hem. Wat genoot ze van die momenten.

Toen hij een keer –  voor de deur van hun huis – een akelige smak met zijn fietsje maakte en heel even bewusteloos was droeg ze hem naar binnen. Later zou ze daarover zeggen: ‘Ik weet werkelijk niet wat er op dat moment door me heenging – het was absoluut met geen pen te beschrijven’. Toen hij ooit in het ziekenhuis belandde en aan het infuus moest, zat ze dag en nacht aan zijn bedje. Hij was slap en lusteloos. Op de derde dag nam ze een klein parkietje in een kooitje mee. Het beestje was aan komen vliegen en ze dacht dat het hem wel op zou vrolijken. Het werkte. De blik in die oogjes: ze zou het nooit vergeten. Opeens leefde hij op. Het was een van de mooiste momenten uit haar leven.

Ze hield zo verschrikkelijk veel van hem. God, wat hield ze van hem. Zelfs toen ze dacht dat ze niet nog méér van hem kon houden, bleef haar liefde voor hem groeien. Haar liefde voor hem was als eeuwenoude eik. Het leek alsof ze al een leven lang van hem gehouden had, zelfs lang voordat hij geboren was. Zelfs lang voordat ZIJ geboren was, was deze liefde er al. Ze kon zich niet voorstellen dat ze ooit niét van hem gehouden had. Dat hij er ooit niét was geweest.

Nee, ze kon zich niet voorstellen dat hij er ooit niet geweest was of ooit niet meer zou zijn. Dat ze niet meer die lieve glimlach zou zien. Die rustige, warme stem niet meer zou horen. De sproetjes telde ze inmiddels allang niet meer maar hij was en bleef haar jongen.

Ze bleef achter met miljoenen herinneringen en een hart vol liefde. ‘Mijn jongen’ dacht ze enkele tientallen malen per dag. ‘Mijn jongen’. Ze brandde vaak een kaarsje bij de foto die op de piano stond. Het was een prachtfoto. Hij keek haar aan met die mooie ogen, die ogen waar ze zo van hield, en hij glimlachte een vaag glimlachje. Ze glimlachte dan een treurig glimlachje terug en zei zachtjes tegen hem: ‘Wat ben ik dankbaar dat ik zolang van je mocht houden’. Wat er wérkelijk door haar heen ging op die momenten… Nee, dat was absoluut met geen pen te beschrijven.

———–

Voor mijn moeder.

34 reacties

  2. Het grootste verdriet wordt weleens gezegd. En ik denk dat het waar is. Een ouder die zijn kind verliest. Ik wil er niet aan denken. Helemaal niet zo vlak voor het slapen. Stel je voor dat ik er over droom.

    Love As Always
    Di Mario

  25. kippenvel moment … je schrijft het voor mijn moeder, ik lees het met de ogen van mijn vader vermits mijn moeder er niet meer was toen ik mijn broer, mijn vader zijn zoon verloor.
    Nu zijn mijn moeder en mijn broer samen in hun witte wolken watten huisje

    lieve knuffel

  27. Altijd fijn om jullie reacties te lezen – dank daarvoor en een heel goed weekend! (Het wordt mooi weer, jippie!!! 😀 )

  29. O, Rebelse, wat pijnlijk mooi beschreven. Het moet ontzettend moeilijk zijn voor je moeder (maar ook voor jou!) om met dit verlies te leven. Ik hoop dat ze jouw teksten leest en dat ze daar wat troost uit put…..

  31. Langer dan altijd

    misschien is waarachtige liefde een tijdloze realiteit
    stemverheffend of zwijgend
    alle gevoelens overstijgend
    ongezien fijne meter voor breekbare levenskwaliteit

    Pijnlijk mooi geschreven, Rebelleke.
    Lenjef

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *
Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Recente berichten
Archieven
Categorieën

Leuke Links

Muziek van mijn dochter
Zoë Zalcman

Aquavia – heerlijke vakantiehuizen in Spanje
Paintings Olaf Zalcman
Harlinger Courant
Hoe Vrouwen Denken

Website laten maken?

Wil je een website laten maken, maar weet je niet waar je moet beginnen? Mango deSign helpt je aan een site waar je écht blij van wordt!

Blogroll

Plato Online
Corja
Lenjef
EJW
Kakel
Bertjens
Dutch Jackles
Joke Zelf
Koningskrabbels

Menu

Recente berichten
Recente reacties

Contact

Heb je een vraag of opmerking? Stuur me een berichtje!
info@rebelsehuisvrouw.nl

Follow De Rebelse Huisvrouw on WordPress.com

© 2012 – 2025 De Rebelse Huisvrouw | Privacyverklaring | Webdesign: Lily van Mango deSign

De Rebelse Huisvrouw