Over Eigenlicht & Stiltes

Lief dagboek,
Deed vandaag een bemoedigende ontdekking: het helpt om te piekeren.
‘Hoezo helpt het in Godsnaam om te piekeren?’ vroeg man.
‘Omdat 90% van de dingen waar ik over pieker niet gebeuren. Stel je voor dat ik er niét over gepiekerd had, dan was het misschien wel…’
Man maakte een afwerend gebaar. ‘Ja, het is wel goed.’
Had het idee dat hij niet zo openstond voor deze theorie.

Zondag 09-05
Ik kijk nooit tv en telkens weet ik waarom dat ook alweer zo is. Vandaag ving ik namelijk een glimp op van een programma dat eigenlijk voor chimpansees bestemd is, kennelijk denkt de NPO dat we compleet achterlijk zijn. In dat programma moesten gasten raden welke voorwerpen in de studio van chocola zijn gemaakt. Serieus? Kan het nog stompzinniger? En voor dit soort programma’s moeten programma’s als Andere Tijden wijken, het is hemeltergend.
22.10 uur. Wat heb ik deze week geleerd? Dat er een woord is voor de kleur die je in een pikdonkere kamer kan zien bij de afwezigheid van licht: Eigenlicht.

Maandag 10-05
Man en ik hadden het aan tafel over onze afhankelijkheid van China met betrekking tot medicijnen.
‘De oplossing is een staatsfabriek waar ze medicijnen maken,’ zei man. ‘En die tientallen verzekeringsmaatschappijen doek je op. Die hebben allemaal een directeur die tonnen verdient en een geldverslindende staf, het slaat nergens op. In plaats daarvan richt je één staatsverzekeringsmaatschappij op.’
Waarom kan dat niet dagboek? Is zoiets niet veel logischer?

Dinsdag 11-05
Oom H. en buuf Annie kwamen langs. ‘Ik zag Rutte gisteravond bij Nieuwsuur,’ zei oom H. ‘Hij wil wat meer OPENHEID in de overheid. Hoe krijgt die man het uit z’n strot.’
‘En toch vind ik dat hij een leuk koppie heeft,’ zei buuf Annie.
‘Godsamme mens,’ snauwde oom H.
Liedje van de Week is trouwens You Keep Me Hangin’ On van Vanilla Fudge. Deze versie is veel beter.

Woensdag 12-05
10.47 uur. Zit in de tuin met man en moest zonet haast schreeuwen om me verstaanbaar te maken. Er bleek een van de nieuwe straaljagers boven ons te vliegen. De arme omwonenden. God, wat is iedereen er toch weer ingetuind.
14.30 uur. Hoorde vrouw aan de telefoon zeggen: ‘Nee hoor, ik ben niet boos op haar. Als mensen zich zo raar gedragen hebben ze duidelijk een probleem. Als we elkaar weer eens tegenkomen zal ik haar aankijken, glimlachen, omhelzen en denken: je bent eigenlijk een patiënt. En ik weet dat zij weet dat ik dat zal denken.’ Boeiend.
00.50 uur. Ga naar bed. Was met vriendin L., die tegenwoordig in Spanje woont, aan de telefoon en nam een cognacje. Aan de andere kant van de lijn nam L. er ook een. Toen zei ze: ‘Zullen we nog een glaasje nemen?’ en dat deed ik en daarna namen we nog een (kleintje). Zal vast goed slapen straks.

Donderdag 13-05
Pffff… Dat doe ik dus nooit meer, zoveel cognac. Wil eigenlijk de hele dag in een geblindeerde kamer liggen.
17.04 uur. Vriendin M. vertelde over een van haar neven die ooit depressief was: ‘Met hem kon je zelfs tóen nog een beetje lachen. Ik ken mensen die niet depressief zijn en met wie er niks te lachen valt.’ M. bekeek haar eega veelbetekenend.
‘Die ken ik ook,’ grinnikte man van M.

Vrijdag 14-05
Vriendinnen K. & K. kwamen logeren!! Had hen al een tijd niet gezien, was superleuk dagje. Gingen stadje in (gelukkig was het droog) en hebben ouderwets gelachen.

Zaterdag 15-05
K. & K. waren al om ACHT uur vanochtend al wakker.  Acht uur!! De laatste keer dat we elkaar om acht uur in de ochtend zagen was in de periode dat we om die tijd thuis kwamen van feestjes. Wat is er toch met ons gebeurd??

Zaterdag 15-05
Op tijd naar bed, werd om 02.10 uur wakker en staarde in het donker voor me uit.
‘Is er iets?’ mompelde man slaperig.
‘Ik kijk naar mijn Eigenlicht,’ antwoordde ik.
Man zuchtte en draaide zich om.

Zondag 16-05
Naar nichtje T. en man W., was heel gezellig. Hebben hele middag in de tuin gezeten en gingen daarna gourmetten. T. en ik dronken vroeger nog wel eens een flesje wijn samen maar we hadden geen van beiden zin in alcohol, vreemd hè. Ja, okay, ik nam een biertje maar dat kan je onmogelijk alcohol noemen.

Woensdag 19-05
Ging net op weegschaal staan: ben in een paar weken tijd maar liefst xxx kilo aangekomen. Nee, ik kan dat getal niet eens opschrijven, zo confronterend vind ik het. Ik schrok me werkelijk kapot.
‘Wat wil je,’ fulmineerde vriendin M. toen ik het snikkend vertelde. ‘Je eet dagelijks aardbeien met een emmer verse slagroom. Het is werkelijk krankzinnig.’
Nu ga ik dus wat minder aardbeien met slagroom eten. Sowieso wat minder slagroom maar ja, dan vind ik de aardbeien een stuk minder lek…

Donderdag 20-05
Gisteren schreef ik niet verder omdat vriend P. (de filosoof) belde. ‘Let op mijn woorden,’ zei hij. ‘Het antisemitisme in Nederland zal tot ongekende hoogten stijgen en de politiek laat het allemaal toe. Het is huiveringwekkend wat hier allemaal gebeurt.’
‘Ik weet het,’ zei ik, ‘maar hoe is het te stoppen?’
‘Dat zou de politiek moeten doen,’ zei P. ‘Maar die heeft het te druk met de haat te faciliteren.’
Toen zweeg hij somber.
Ik zweeg ook, even somber.
Hoe veelzeggend.

***