De Wetenschap

Hallo lief dagboek!
Dit dagboek is niet al te lang, omdat ik niet veel te melden heb, maar ik ga beginnen met heel goed nieuws. Het hele goede nieuws is het volgende: ik denk, dat ik definitief van mijn (lichte) vliegangst verlost ben. Dat heeft namelijk te maken met.. Wacht, ik begin bij het begin.

Maandag 29 januari
08.34 uur. Ga straks naar Schiphol waar ik vriendin L. ga verrassen die teruggaat naar Malaga. Ze weet niet dat ze me op Schiphol gaat zien en wat ze al helemaal niet weet is dat ik met haar meevlieg naar Malaga. Hoop dat we naast elkaar kunnen zitten in het vliegtuig. Wat ik me trouwens laatst afvroeg: worden de letters op mijn smartphone nu werkelijk steeds kleiner? Elk uur of zo??
13.30 uur. Op Schiphol, verwacht L. nu elk moment. Sta bij vertrekhal 2, denk dat ze daar binnenkomt.
17.20 uur. Verrassing was een GROOT succes en L. en ik zitten naast elkaar in het vliegtuig (dankzij de stewardess).

Dinsdag 30 januari
10.20 uur. Ben heus wel vaker in Malaga in januari geweest, hoe kan het dan dat ik me niet realiseerde dat het hier ook koud is rond deze tijd? En waarom heb ik geen warme kleding mee?
21.35 uur. Hele dag gewerkt. ’s Avonds gingen we eten bij Don Joaquin waar ze geweldige entrecotes hebben.

Vrijdag 2 februari
Kreeg appje van vriendin M. Haar eega is boos op haar. ‘Je bent Goddomme alleen maar bezig me voor schut te zetten en dat je dat bij je familie doet, oké, maar bij mijn collega’s??’ Wat bleek: M. was mee naar een afscheidsdiner van een van zijn collega’s waarbij M. op een gegeven moment over haar eega had gezegd: ‘Hij probeert tegen de avond nog wel eens lollig te doen maar zelfs dan wil het nog niet zo lukken.’
Hahaha.

Zaterdag 3 februari
Dagje Marbella. Blijft leuk. Toen L. en ik in stilte op een terrasje van het zonnetje genoten doorbrak ik die en zei: ‘Het valt me op dat er weinig liedjes over een bevalling gaan. Of over het eten van veel vezels.’
L. zuchtte. ‘Het valt mij op dat de dingen die je zegt steeds imbecieler worden.’

Dinsdag 6 februari
Dagboek: ik heb de meest krankzinnige vlucht van mijn leven gehad. Toen ik vanochtend op het vliegveld in Malaga was zag ik dat het stormde in Nederland maar het was te laat om om te boeken. Toen we uiteindelijk bij Amsterdam aankwamen kon de daling niet ingezet worden; er was maar 1 baan open en onze voorganger had een doorstart gemaakt. We bleven dus rondjes vliegen. Achteraf was de daling zeer surrealistisch. We werden heen en weer geschud als, tja als wat. Als ingrediënten in een cocktailshaker: op een gegeven moment hielden we ons zelfs allemaal vast aan de stoel voor ons. Dan kom ik nu eindelijk bij het goede nieuws waarmee ik dit stukje begon: dankzij deze vlucht ben ik nu volgens mij van mijn vliegangst af. Want een volgende keer als ik ga vliegen doe ik dat in de wetenschap: erger dan dit wordt het niet, dat is onmogelijk. Denk ik. Toch??