‘Ik ga bij je weg’ had ze enkele weken geleden gezegd. Ze hadden die middag in het stadje gewinkeld en hij stelde voor om bij Anna Casparii te gaan eten. Plompverloren zei ze het, het glaasje wijn dat ze besteld hadden was net voor hun neus neergezet. Het leek alsof ze schrok toen die woorden zomaar uit haar mond rolden maar nu hingen ze tussen hen in aan tafel en kon ze ze niet meer terugnemen.
‘Ik zie het niet meer zitten. Ergens onderweg is mijn gevoel voor jou verdwenen’ ging ze door. Nerveus met haar glas in de handen keek ze hem vol mededogen aan.
Hij had naar buiten gekeken. De Noorderhaven glom van de druilerige regen en hij zuchtte. Die medelijdende blik in haar ogen! Hij werd woedend als hij eraan dacht maar liet niets merken.
‘Het is okay’, had hij in plaats daarvan goedig geglimlacht terwijl bij zijn slaap vervaarlijk een ader begon te kloppen. ‘Als de liefde voorbij is, dan houdt het op.’
Dankbaar was ze, dat hij zo volwassen reageerde.
‘Ben je niet boos?’ vroeg ze.
‘Nee’ antwoordde hij kalm. ‘Natuurlijk ben ik niet boos. Ik zal je missen, ik houd van je maar boos: nee, boos ben ik niet.’ Het was meesterlijk, hoe hij zijn emoties in bedwang hield.
Ze had al gauw een appartement in de binnenstad gevonden en hij hielp haar zoveel mogelijk. Het was een oud appartement en er moest veel aan gedaan worden.
‘Je hebt me fantastisch geholpen!’ zei ze toen hij op een avond wegging. Hij had die hele dag nog lopen klussen en dit zou haar eerste nacht in haar nieuwe huis worden.
‘Het is al goed’ murmelde hij terwijl hij zijn gereedschap inpakte.
‘Wil je nog wat drinken?’ bood ze beleefdheidshalve aan maar hij had bijzonder veel haast om te vertrekken.
Toen ze de deur sloot glimlachte ze opgewekt. ´De eerste dag van mijn nieuwe leven´ dacht ze. Ze was blij dat hij haar zonder scenes of emotionele toestanden had laten gaan. Dat hij hulpvaardig was geweest en geen wrok koesterde. Ze snoof even. De verflucht hing overal maar die zou mettertijd wel verdwijnen.
Intens tevreden ging ze aan de keukentafel zitten en keek vol trots naar haar grote glimmende AGA oven die hij die ochtend nog aangesloten had.
‘Knap hoor, dat je dat allemaal kunt, met dat gas en zo’ had ze hem gecomplimenteerd. Hij had sereen geglimlacht.
Tevreden leunde ze achterover en stak een sigaret op. Direct was er een felle lichtflits, gevolgd door een oorverdovende knal. Ze had niet eens tijd om te schreeuwen.
—————————————
Dit bericht is, in een ietwat andere versie, eerder geplaatst op de site!
8 gedachten over “De Ex”
Aj, huiselijk geweld komt vooral bij (ex-) partners voor ….
Goed beschreven!
Stille groet,
Doet mij denken aan het verhaal van de garnalen in de gordijnroede. 🙂
Ook een leuk verhaal. 😂
Lijkt wel uit een boek te komen😊
Prachtverhaal! ☻
Schitterend verhaal. 🤣
Heerlijk om te lezen!
Dank allen, voor jullie reactie! Nog een goed en gezellig weekend!