VZTZ – De Moord op Julia

Zondag 25-01
’s Avonds op bezoek bij ex-buren. ‘We hebben de knoop doorgehakt’ vertelde A, ‘en we gaan weg. We willen niet zeggen: ‘Het komt wel goed’. Dat heeft mijn grootvader misschien ook gezegd toen hij in de trein naar Auschwitz zat’.
Zijn vrouw knikte. ‘Het gaat vreselijk mis hier en we willen daar liever niet op wachten.’
‘Heb vertrouwen’, probeerde ik ze over te halen hun plannen te wijzigen. ‘Ik weet zeker dat jullie veiligheid onder Het Beste Kabinet sinds WOII gegarandeerd is’.
Mijn voorstel werd met hoongelach ontvangen.

Maandag 26-01
Naar ziekenhuis, evenwichtstest gekregen. Wou graag direct de mening van de verpleegkundige. ‘Ik mag u echt niets vertellen mevrouw’ zei de ze. ‘Alle informatie krijgt u van uw arts’.
‘Ja, maar ik heb pas over 2 weken de afspraak staan’, jammerde ik. ‘Dat duurt me veel te lang.’
Verpleegster was onverbiddelijk. Moet echt geduld hebben.

Dinsdag 27-01
Naar Amsterdam, had afgesproken met wat vrienden. Eerst in bruin café gezeten, daarna met z’n allen gaan kaasfonduen bij De Bern. Kaasfondue was – natuurlijk – weer gruwelijk lekker.

‘Ik heb zo’n pesthekel aan sommige verjaardagen’, bekende vriend A. ‘Dan stap ik een woonkamer binnen met al die stoelen die in een cirkel opgesteld staan en dan denk ik: ‘Nou, we zijn weer klaar voor de groepstherapie.’ En met een beetje geluk krijg je nog een plak leverworst in je mik geschoven ook’. A. was beslist een beetje obstinaat. ‘Hij heeft een kleine midlifecrisis’, fluisterde zijn vriendin me toe.
Namen gauw nog maar een biertje.

Woensdag 28-01
Gewerkt. Hele dag was grauw en grijs. Het is toch geen wonder dat mensen aan de drank gaan?
’s Avonds weer in Amsterdam geslapen. Even op bezoek bij vriendin S. die net verhuisd is. ‘Het valt echt niet mee hoor, zo’n verhuizing’ kreunde ze. ‘Ik ga hier voorlopig niet weg, dat weet ik wel.’
‘Geef je ook een housewarming party?’ informeerde ik losjes.
S. was direct opgetogen. Man van S. liep gestresst met dozen heen en weer en wou beslist niet over wat voor party dan ook praten.

Donderdag 29-01
Hoor net op de radio dat het voortaan afgelopen is met koekhappen op koningsdag. Willem heeft daar niet zoveel zin in. Jammer. Dat was nou net het hoogtepunt, telkens weer.

’s Avonds verwarde man in de studio. Wereld wordt steeds vreemder.

Vrijdag 30-01
‘Hoe gaat het nu dan verder met Julia?’ vroeg vriendin M. toen ik vertelde dat ik minder tijd aan m’n blog ga besteden. ‘Je kunt het toch niet zomaar laten doodbloeden? Julia verschijnt om de week in de krant, mensen vragen zich af hoe het afloopt – dit is echt belachelijk’.
Ga Julia nu maar in een ravijn laten storten tijdens een wandeling in de bergen ergens in Noorwegen. Nee, is misschien geen goed idee. Ze is toch moeder van 2 kinderen, is sneu. Moet er nog even over nadenken.

Zaterdag 31-01
Noodgedwongen met man uit eten. Had vlees in de römertopf zólang laten staan – het was compleet uitgedroogd. Man dacht dat hij op zoethout aan het kauwen was.

Tafeltje naast ons zat ander echtpaar. ‘Je gaat toch niet de avond VOORDAT we op vakantie gaan nog op pad met je vrienden?’ zei de vrouw. ‘We moeten nota bene om 6 uur op Schiphol zijn’.
Man zuchtte. ‘Wat doe je nou moeilijk. Ik ben toch daarna 2 weken constant met jou samen?’
Kon het niet goed horen maar vrouw siste iets dat klonk als: ‘Als het op die manier moet dan hoeft het voor mij niet’.

Zondag 01-02
Toch maar even een stukje. Anders is het ‘ook zo zonde van mijn blog’. Sjoemel natuurlijk verschrikkelijk want de datum van publicatie klopt niet, maar dat geeft niet. Als ik op een dag mijn blog terug bekijk ben ik dat allang vergeten.