VZTZ – De Huishoudster

Zondag 24-05
’s Avonds op bank gehangen en naar Game of Thrones gekeken. Blijft knap hoe ze dat allemaal verfilmen tegenwoordig. Dat is nog eens wat anders dan Floris of Ti Ta Tovenaar hoewel dat ook wel leuk was toen. Niet al te laat naar bed.

Maandag 25-05
16.30 uur. Hoorde net collega V. met een klant aan de telefoon: ‘Een fax? U wilt ons een fax sturen?’ Collega V. viel even stil. Toen hervatte ze het gesprek: ‘Maar waarom wilt u ons in hemelsnaam een fax sturen? Is het een belangrijk document uit 1985?’ Heerlijk.

Dinsdag 26-05
Met vriendin L. op terrasje bij Wally. ‘Weer een reorganisatie bij mij op het werk’, gromde ze. ‘En dan krijgen we te horen dat we ‘out of the box’ moeten denken. En uit onze ‘comfortzone’ moeten treden. Nou, als je iets niét moet doen dan is het wel uit je comfortzone treden. Die achterlijke managers met hun afgrijselijke gebral – het enige waar ze mee bezig zijn is hun zakken vullen om hun eigen comfortzone te creëren.’ Nam toch maar een warme chocolademelk met slagroom. Was het niet van plan maar na deze narigheid moest ik wel.

21.25 uur. Arme Tineke Netelenbos. Las net dat ze doodskoppen en smileys met elkaar verward. Natuurlijk blijft ze volhouden dat het wel degelijk doodskoppen waren. Ze kan ook niet anders. Zeggen dat ze het verkeerd had zou haar totale verwardheid alleen maar bevestigen.

Woensdag 27-05
Net thuis, was in de Action. Stond bij de pennen, hoorde jongen en meisje van een jaar of 15 samen praten. ‘Hoe oud denk je dat onze juf is?’ vroeg de jongen.
‘Hmm. Een jaar of 50?’ antwoordde meisje.
Jongen zweeg. Daarna zei hij: ‘Het lijkt me vreselijk om al zo oud te zijn (!!) en dan nog make-up te dragen.’
‘Dat hoef jij ook niet te doen sukkel’, wou ik snauwen. Hield me in, leek me toch niet zo verstandig.

Donderdag 28-05
00.05 uur. Ben nu precies 17 uur wakker – werd vanochtend om 05.05 zomaar wakker en kon niet meer slapen. Naar de crematie van tante. Het was een bijzonder mooie, waardige en indrukwekkende dag. Wat zou ze hier zelf van genoten hebben. Telkens verwachtte ik dat ze lachend binnen zou lopen, me bij de arm zou pakken en zou zeggen: ‘Mooi hè? En wat zijn er veel mensen gekomen!’ Als dat gebeurd was zou ik niet eens raar opkijken, zo sterk verbeeldde ik me dat ze er bij was.

Vrijdag 29-05
19.08 uur. ‘Gaat het weer een beetje?’ vroeg ik net aan nichtje P. Ze was vorige week immers zo verbijsterd omdat haar collega had lopen krijsen dat ze zich expres had ziek gemeld.
Nichtje grinnikte. ‘Ik heb aan diverse collega’s gevraagd wat ze ervan vonden’, zei ze, ‘en ze reageerden allemaal zoals jij: ‘Karel? De man die constant doet alsof hij overspannen is en zich wil laten afkeuren?’ Ze klonk vrolijk. ‘Als hij weer eens op de afdeling loopt te mekkeren hoe zwaar hij het heeft ga ik heel hard lachen, dat weet ik wel. Enfin, nog even en dan is hij met pensioen’ besloot ze opgewekt.

Zaterdag 30-05
’s Avonds even naar de verjaardag van vriendin M. Haar oom had net een colonscopie achter de rug. ‘Dat was geen pretje hoor’, vertelde hij. ‘Nu weet ik hoe poppenkastpoppen zich moeten voelen. Arme Jan Klaassen en Katrijn.’

Zondag 31-05
16.25 uur. Ga vandaag niet koken. Dochter eet niet thuis en er is nog voldoende eten over van gisteren. Wat heerlijk. Bij de gedachte alleen al voel ik me helemaal blij worden.
‘Wat ben ik toch vlug tevreden hè?’ zei ik tegen man. ‘Niet koken maakt me al gelukkig. Is het nu echt geen tijd voor een inwonende kokkin? Dan heb je altijd een opgewekte vrouw om je heen.’
Man gaf geen antwoord. Hij zuchtte alleen. Neem aan dat hij het met me eens is. Ga straks naar beneden en vraag meteen om een inwonende huishoudster. Dochter gaat dit jaar misschien toch op kamers, kunnen ze mooi op haar kamer. Moet het ijzer smeden nu het nog heet is.