Hallo lief dagboek!
Voor wie mijn dagboek wel eens leest is het vast duidelijk dat ik niet zo dol ben op koken; niet omdat ik het niet kan, maar omdat ik het zonde vind dat er zoveel stappen nodig zijn voor iets wat in 5 minuten op is. Meestal eet ik dus gestoomde groente en gegrilde vis en maakt man zijn eigen maaltijd, omdat hij mijn eten niet lekker vindt. Tot nu toe ging dat prima. Tot nu toe ja. Want het blijkt dat pa’s gebrek aan eetlust ook te maken had met het feit dat hij het eten dat hij thuisbezorgd kreeg niet zo lekker vond. Mijn eten vindt hij heerlijk. Nu ben ik dus enorme voorraden aan het maken en mijn vriezer puilt uit met bakjes pindasoep, bruine bonen met rijst, saoto, moksi alesi en ga zo maar door. Wat ik morgen maak weet ik nog niet maar…Enfin, tijd voor mijn dagboek, dat begint bij:
Zaterdag 24 augustus
Met de tram vanaf Chiclana naar Cádiz. Raakte in gesprek met een Engels echtpaar waarvan de vrouw een beetje deed denken aan Mrs. Bucket van Keeping Up Appearances. ‘Mijn man dacht dat het bidet in ons hotel voor zijn voeten was. Hij heeft enthousiaste appjes naar zijn collega’s gestuurd om te vertellen dat hij nooit had geweten dat hotels zoveel aandacht aan voetverzorging besteden,’ vertelde ze. ‘De stumper.’ Ze snoof en wierp hem een verachtelijke blik toe, waarop de arme man nóg meer in elkaar schrompelde.
Zondag 25 augustus
23.24 uur. Warm dagje vandaag, we (vriendin L. en ik) probeerden de zon zoveel mogelijk te vermijden. Na een paar dagen Chiclana zijn we weer in Los Caños de Meca, een hippie-achtig dorpje met veel Jezusfiguren. Best leuk. Wie weet zien we binnenkort iemand over water lopen. Interessant trouwens om te zien dat de benzine hier zoveel goedkoper is dan in Nederland. En maar raaskallen over één Europa.
Zaterdag 31 augustus
Weer thuis! Zou eigenlijk even iets van de Visserijdagen mee moeten pikken, maar wil wasjes doen, koken voor pa en chillen. Liedje van de Week is Forever Autumn van Justin Hayward. Word er altijd wat melancholiek van. Ben trouwens zeldzaam mooi boek aan het lezen: ‘Het lied van ooievaar en dromedaris’ van Anjet Daanje. Absolute must voor fans van Emily Brontë.
Maandag 2 september
Oom H. en buuf Annie kwamen even langs, zaten in de tuin. Oom H. gaat proberen een maand geen nieuws te volgen. ‘Ik weet steeds minder wat ik moet geloven en ik krijg steeds meer de indruk dat we aan alle kanten in de zeik genomen worden,’ somberde hij. ‘Probeer ‘die kleine’ in elk geval weg te houden uit dit land, voor jonge mensen is hier geen toekomst meer.’ (Met ‘die kleine’ bedoelt hij dochter die in Madrid woont).
‘Ze kent de problemen die deze open inrichting heeft,’ knikte ik. ‘Voorlopig blijft ze weg.’
Dinsdag 3 september
Weet niet wat er met vriendin G. aan de hand is. Het ene moment was ze vrolijk en gezellig maar opeens sloeg haar stemming om als een blad aan een boom, waarna ze in een diepe, donkere gemoedstoestand terechtkwam. Ze is onherkenbaar, een volkomen vreemde, alsof iemand anders bezit van haar heeft genomen. Vreemdeling, wie je ook bent, verdwijn uit het lichaam van G.!
Donderdag 5 september
09.15 uur. Dit is al de VIERDE dag dat de Leeuwarder Courant niet bezorgd is. Man belde zonet, maar de situatie is zo hopeloos dat de krant nu ook niet meer wordt nabezorgd.
‘Kennelijk hebben ze geen personeel,’ opperde ik nadat man opgehangen had.
‘Kennelijk betalen ze niet,’ bromde man. ‘Personeel is altijd te krijgen, als je maar voldoende betaalt.’
Ik knikte gedachteloos en liep naar de keuken. Heb nu al 18 bakjes met eten maar die zijn natuurlijk zo op. Ben van plan door te gaan tot ik ongeveer 6.000 bakjes heb, daarna ga ik 10 jaar niet koken. Vandaag maak ik nasi.
