De Rode Schoenen

Hallo lief dagboek!
Al met al zijn dit drukke weken. Pa is dan weliswaar verhuisd, er staan nog heel wat spullen in zijn appartement die ik inpak voor de kringloop, en dan vooral spullen waar ik vijf jaar geleden nog geen afscheid van kon nemen: de rode schoenen met hoge hakken, die moe een paar maanden voor haar heengaan kocht. De kristallen koektrommel, waar ze altijd haar zelfgebakken koekjes in deed. Het gele jurkje, waar ze vroeger zo dol op was. De porseleinen theepot die altijd op tafel stond bij speciale gelegenheden. Volgeschreven scrabbleboekjes, met in de kantlijn leuke opmerkingen. Ik weet het: je kunt niet alles bewaren, maar toch. Met elke doos die ik vul, neem ik een beetje afscheid van wie we ooit waren, van moe, van broer, en… Goed, tijd voor mijn dagboek en ik begin bij:

Zaterdag 5 oktober
00.24 uur. Ga naar bed, was druk dagje, had reünie met oud-huisgenoten van de Polaklaan. De rest van het jaar spreken we elkaar nauwelijks, maar dit doen we al meer dan twintig jaar.
Vriendin M. is trouwens ook volop bezig met mindfulness, maar dat gaat nog niet goed.
‘Elke ochtend vijf minuten, daarna begint het gezeur weer’ aldus man van M. somber.

Zondag 6 oktober
In Suriname gaan ze olie boren en dat zou de staatskas wel eens tussen 16 en 26 miljard dollar kunnen opleveren. ‘Pure verkiezingsretoriek,’ aldus vriend P. (de filosoof). ‘Bovendien moeten we af van fossiele brandstof, laten we daar eens naar kijken.’
Kregen het toen over vriendin A., wiens zoon zich meer zorgen maakt om zijn Tik-Tok volgers dan om zijn schoolprestaties en van school af wil. Welkom in 2024.

Maandag 7 oktober
11.14 uur. Bang. Dat was ik zonet, echt bang. Heel even maar, maar toch voldoende om m’n bloeddruk te doen stijgen naar iets van 300 om 270. Denk ik. Wat was er aan de hand? Feitelijk niets bijzonders: de nieuwe straaljagers vlogen over. Godsamme. Ik dacht dat ze het huis binnenvlogen.
16.34 uur. Net thuis. Waren even pa, het bevalt hem goed op zijn nieuwe plekje. Daarna bij het Planetarium café kopje koffie gedronken (die koekjes daar zijn spectaculair!). Raakten in gesprek met echtpaar naast ons, de mannen kregen het over elektrische auto’s. ‘Het is natuurlijk schandalig wat overheid doet’ zei man. ‘Eerst maken ze iedereen gek met die elektrische auto’s en als de mensen toehappen zeggen ze: bingo.’
Andere man knikte. ‘Ach ja, in Nederland houden ze van groen zijn, zolang de blauwe tak van de overheid maar floreert.’
Hij bedoelde de belastingen, daar kwam ik pas later achter.

Donderdag 10 oktober
Met M. (leuke vrouw die ik ken van netwerkdiner) geluncht in de Walrus. Nooit geweten dat het binnen zo groot was, zit altijd buiten. Ach ja, ik woon pas 20 jaar in deze omgeving, dat zal het zijn. Zat even alleen aan een tafeltje, was wat vroeg. Naast me zaten twee vrouwen, hoorde: ‘…en het ergste is, dat ze het zelf niet ziet. Als ze nou gewoon zou zeggen: ‘Ik reageerde inderdaad wat heftig’ dan was het prima weet je, dat snap ik. Als je dat als mens kunt zeggen, ben je aan het groeien. Nu zitten we vast.’ Ze glimlachte een beetje verdrietig zag ik. Toen stapte M. binnen en kon ik het gesprek niet verder volgen.

Vrijdag 11 oktober
Leuk gesprek laatst tussen vriend J. en zijn echtgenote C. naar aanleiding van het feit dat ex en ik nog altijd goede vrienden zijn en zelfs op elkaars bruiloft kwamen.
‘Als ik al mijn exen moet uitnodigen mogen ze de Friese hallen wel afhuren’ zei C.
J. keek wat zuur. ‘Vind je dat een leuke grap?’
‘Het is helemaal geen grap’ zei ze.
Moest erg lachen. De mannen begonnen toen maar over wat anders.

Zondag 13 oktober
Naar feestje van vriendin K. in Utrecht. Ben nu nog steeds in Utrecht, morgen naar huis. Leuke stad, kom er eigenlijk veel te weinig. Ving gesprek op aan een tafeltje: ‘Als we ooit wereldvrede willen hebben, moeten we internet eruit gooien.’

Woensdag 16 oktober
Met vriendin G. gegeten bij het Zilt en genoten van zonsondergang, was prachtig. Pa is trouwens de afgelopen weken alweer bijna acht kilo aangekomen, dus dat is goed nieuws.
Vandaag ook weer naar het oude appartement van pa. Het meeste is ondertussen ingepakt, de kringloop komt binnenkort de rest halen. De doos met daarin de rode schoenen nam ik mee naar huis, die houd ik nog even. ‘Misschien ga ik ze zelf dragen’ zei ik tegen man, toen hij aan me vroeg wat ik ermee van plan was, maar heel eerlijk dagboek: dat denk ik eigenlijk niet. De kans dat ze in de kast blijven staan is vele malen groter. Naast de koektrommel, de porseleinen theepot en de scrabbleboekjes.