Van God naar Wetenschap

‘Nou Jantje, niet zo zeuren jongen. Kom op. Papa en mama hebben ook alleen maar zo gehandeld omdat God dat wil. Dat jij voor de rest van je leven verstandelijk gehandicapt bent is een detail.’

Vlak voordat ik ging slapen gisteravond keek ik nog even naar het journaal en eigenlijk moet je dat niet doen – het is niet het meest ideale slaapmutsje. De informatie die je via het journaal tot je neemt kan soms leiden tot boosheid verontwaardiging opwinding en ja, al luisterend ontdekte ik dat ik me behoorlijk zat op te winden.

Waarover zat ik me dan zo op te winden? vraag je je misschien af.

Ik zat me op te winden over die ouders die WEIGEREN hun kinderen te laten vaccineren. De biblebelt gaat momenteel gebukt onder een mazelenepidemie en nog steeds zijn er ouders – EN huisartsen – die van mening zijn dat je het (nood)lot van je kind in handen van God moet leggen.

Het zal misschien gevoelig liggen bij sommige lezers, dat kan, maar ik kan hier erg giftig om worden. Ik las toevallig een paar dagen geleden in de Volkskrant een verhaal over een gezin met drie kinderen. Het eerste kind hadden ze gevaccineerd – (hoogstwaarschijnlijk onder het mom van: dan hebben we in elk geval één kind veilig gesteld) – en de andere twee kinderen hadden het nakijken.

Een kind kan zelf niet beslissen – als ouder neem je een beslissing voor een kind. Deze ouders beslissen dus over het leven van hun kind. Dat het kind er misschien heel anders over denkt – ‘maar mama, ik wil liever in leven blijven en dan bij voorkeur nog gezond ook’ is niet belangrijk want dit alles gebeurt in de Naam van God. Blijft het kindje leven dan was het ‘Gods Wil’ en overlijdt het dan was het OOK ’Gods Wil.’ Zo werkt het bij een gemiddelde Biblebelt-fanatiekeling.

Nog verbijsterender is natuurlijk dat sommige ouders – als God dreigt te falen – naar het ziekenhuis hollen met het kind. Dan is Gods beslissing niet zo belangrijk meer. Dan gaat de knop om en wordt er opeens gedacht: ‘van God stappen we nu toch maar over op de Wetenschap.’
Kortom: waar God faalde mogen de artsen nu slagen..

‘Kappen nu!’ zou ik wel willen roepen in dit soort gevallen. ‘Zonet hadden jullie een grote bek en mocht God het opknappen. Zonet riepen jullie nog in koor: ‘wij laten onze kinderen niet vaccineren – we leggen het (nood)lot van onze kinderen in handen van God’ dus dan moet je nu ook zeggen: ‘we zien wel wat God beslist’ maar ja, zo werkt dat dus niet dus. Mensen zijn erg inconsequent. Van God naar Wetenschap. Hoeveel moeite dat sommige ouders kost zullen we nooit weten.

Het gaat er mij niet om of mensen gelovig zijn of niet. Als mensen willen geloven moeten ze dat vooral doen. Maar belast je kind niet met je keuze. Als je eigen persoonlijke keuze kan leiden tot de dood of blijvende invaliditeit van je kind dan kun je je afvragen of je wel goed bezig bent. Hoe leg je het aan je kind uit, als het door je eigen keus verstandelijk gehandicapt is geworden?? Zeg je dan tegen je invalide kind: ‘dat leek papa en mama wel een goed idee want God heeft dit zo gewild?’

Ik weet niet waarom dit soort (wan)toestanden me zo aangrijpen. Hoogstwaarschijnlijk omdat ik het walgelijk misselijkmakend schandalig vind dat er, in de naam van God, zoveel gerotzooid wordt met kinderen. Omdat ik boos verdrietig word als ik zie hoeveel ellende er in de Naam van God plaatsvindt. Al eeuwenlang. Dat schijnt erbij te horen, dat zal nooit veranderen. Het zal onlosmakelijk verbonden zijn aan de mensheid. Maar dat kinderen stelselmatig geofferd worden aan God? Nee, daar zal ik nooit aan wennen.