Zaterdag 21-04
Lief dagboek,
Wat een mooi weer hebben we de laatste dagen! Als het voor de aardigheid in de zomer nou ook eens zo mooi is boffen we helemaal maar dat zal wel weer teveel gevraagd zijn.
Een paar dagen geleden hebben we een roos voor moe in de tuin geplant en toen ik hem water gaf schoot opeens het liedje van Mary Hopkins door mijn hoofd: ‘Those were the days my friend’. Nu, telkens als ik naar de roos kijk, hoor ik Mary galmen: ‘Those were the days my friend, we thought they’d never end’ en telkens zit er dan een brok van ongeveer twee vierkante meter in m’n keel. Het is waar. ‘Those were the days’. Ik dacht werkelijk dat ze nooit voorbij zouden gaan.
Zondag 22-04
Pa ging weer naar huis. Het was een gezellig weekje en het idee dat hij nu weer thuis zou komen in een leeg huis maakte me wat verdrietig.
‘Kom’, zei man die een arm om me heensloeg. ‘We gaan bij de boot wat drinken’. Was gezellig bij de boot. Naast me zaten twee vrouwen – een was erg zwaar opgemaakt maar de ander zag er schattig uit. Wat lijkt me dat een akelig gevoel, zo’n pak make-up op je gezicht. ‘Je weet wiens schuld dit is hè?’ siste de zwaar opgemaakte. ‘Het is de schuld van oma!’
De schattige keek verbijsterd. ‘Oma? Ben jij wel goed bij je hoofd? Die is sinds 1989 dood!’
Maandag 23-04
Over een paar dagen hebben we alweer ons Verplicht Nationale Heerlijke & Fijne dagje te pakken! Ik heb het nu natuurlijk over koningsdag. Het blijft een wonderlijk fenomeen dat er ooit besloten is om een doodgewone familie boven het volk te verheffen en ze te onderhouden maar goed, het zal wel onder de categorie ‘Volk, Brood & Spelen’ vallen. Iets anders kan ik er niet van maken. Dit mag ik trouwens niet van buuf Annie zeggen die bij hoog en bij laag volhoudt dat een koningshuis ‘goed is voor de economie’. Als ik dan vertel dat er heel wat landen zijn zonder koningshuis die het economisch NOG beter doen dan Nederland verkrampt ze – ze krijgt nog net geen epileptische aanval. Is toch raar dagboek, dat er mensen rondlopen die ZO gehersenspoeld zijn?
***
Er zijn een paar dingen die ik de laatste tijd geleerd heb. Zo heb ik geleerd dat er een woord bestaat voor de geur die je ruikt nadat het geregend heeft: petrichor. Altijd handig om te weten. Voortaan ga ik na het regenen niet meer te zeggen dat het zo lekker ruikt maar zeg ik: ‘Heerlijk hè, die petrichor?’ Ook heb ik geleerd dat er zomer- en winterheide bestaat. Heide is heide dacht ik altijd maar niet dus.
Dinsdag 24-04
Meer dan twee uur met vriendin G. aan de telefoon gezeten die het eerste uur alleen maar huilde vanwege haar ex.
Gezond gegeten: gebakken uien, paprika, knoflook, zoete aardappel, zwarte bonen en bloemkoolrijst gegarneerd met edelgistvlokken. ‘Hapje?’ bood ik man gul aan die verwonderd naar m’n bord staarde aan maar hij schudde verwoed zijn hoofd.
Woensdag 25-04
12.10 uur. Toen ik zojuist in de winkel prachtige moederdagkaarten zag schoot ik wéér vol. Op de meest onverwachte momenten overvalt het verdriet me, heel wonderlijk. Zelfs moe zegt op dit moment niet veel.
14.57 uur. Mary Hopkins zit weer in m’n hoofd. Misschien is het liedje wel een boodschap van moe dagboek. Moe was immers dol op muziek. Als dat zo is begrijp ik wel wat moe met dit liedje duidelijk wil maken: laten we vooral genieten van het leven. Het is voorbij voordat je het in de gaten hebt.
11 gedachten over “Those were the days my friend”
?????”carpe diem “ telkens weer ????????
Those were the days… zucht.
Ik snap je, het komt bij mij nog steeds even boven.
Fijn stukje ‘dagboek’ om te lezen, ik geniet er altijd van. Het is ook zo verdrietig je moeder te verliezen, maar tussen de regels door ‘lees’ ik de sterke vrouw die je bent.
Those were the days my friend… wat een heerlijk liedje voor een geweldige vrouw! ❤️
Het zal inderdaad niet meevallen voor je vader, zeker na een week gezelligheid om zich heen zal thuis de stilte hem aanvliegen, maar je bent hem vast heel vaak.
Ik heb zo met je te doen! how fragile we are; van sting heb ik vaak in mijn hoofd.
Na een week gezelligheid zal het denk ik wel tegenvallen voor je vader zo alleen thuis te zijn.
Mary Hopkins, geweldig die waren we bijna dus vergeten !
Gek hè? Dat je het gewone pas bijzonder vindt wanneer het voorbij is?
Ik heb te doen met je vader die thuiskomt in dat lege huis. Maar ook met jou. Je schrijft over de leegte maar tussen de regels lees ik pas echt hoe groot die is…
Dikke liefs ♥
Dank allen, voor jullie reactie! Nog een fijne avond en alvast een heel mooi en gezellig weekend!).
Gek hè? Zelfs als je weet dan nog blijft het ongrijpbaar.
Liefs voor jou! ❤️