Over Vrijheidsstrijders en Uggs

We hebben een hectische periode achter de rug dagboek. Een periode waarin Nederland zichzelf internationaal opnieuw op de kaart heeft gezet. Vanwege het feit dat we ondertussen een van de grootste narcostaten ter wereld zijn staan we er natuurlijk al gekleurd op maar nu hebben we onszelf groots voor het voetlicht geplaatst dankzij onze ‘vrijheidsstrijders’. Er zijn geen woorden voor…wacht, telefoon.
—
Het was vriendin M. ‘Ik word gek van hem,’ snikte ze.
‘Heb je even voor mij?,’ galmde man van M. op de achtergrond.
Arme M. Goed, tijd voor mijn dagboek en ik begin bij:

Dinsdag 19-01
Liep vanmiddag over de Voorstraat achter twee kibbelende vriendinnen. ‘Ik betrok je toch bij het gesprek?’ zei de een.
‘Nee’, siste de ander. ‘Je betrok me er niet bij als gesprekspartner maar als publiek. Ik moest klappen en luisteren.’ Kon de rest niet verstaan.

Donderdag 21-01
Vandaag zou mijn lieve broer 54 jaar geworden zijn. Hoe gaat het daarboven met je jongen? Weet je wel dat ik elke dag aan je denk? Speciaal voor jou dit liedje. Ik hoor je het nóg mee neuriën. Je moest eens weten hoeveel ik je mis en hoe graag ik je even zou willen spreken. Hoeveel ik je te vertellen heb. Hoeveel dingen…ach ja…

Zaterdag 23-01
17.10 uur. Man en ik waren vanmiddag even naar Franeker en heb weer een paar hazelnootschuimgebakjes bij Van der Kloet gehaald. En bij het Kruidvat heb ik een lippenstift gekocht. Natuurlijk weer de verkeerde kleur. Pffff.
17.30 uur. Ben bij het station om dochter op te halen, ze komt een paar dagen naar huis.
20.50 uur. ‘Straks gaat de avondklok in,’ zei ik tegen dochter. ‘Wat zal het veilig worden op straat.’
‘Jippie,‘ zei dochter.
‘Is niks mis met een avondklok hoor lieverd,’ zei ik, in een poging haar wat op te fleuren.
‘Als je 100 bent misschien,’ zei het kind minachtend.

Zondag 24-01
Oooo dagboek…Ik ben nog altijd sprakeloos. Er zijn zo ontzettend veel rellen geweest gisteravond, en dan met name op Urk. Wat in- en intriest. Zitten al die mensen op dit moment weer braaf in de kerk te bidden? En wat zeggen ze dan? ‘Lieve Heer, geef ons de kracht om te blijven vechten voor onze vrijheid?’ Stakkers.

Maandag 25-01
10.45 uur. Vaccineren wil in Nederland niet zo lukken dagboek. Sterker nog: we doen het qua vaccineren heel slecht. Toch zijn we erg goed in andere dingen. Hulpverleners in elkaar slaan bijvoorbeeld. Demonstreren voor de zogenaamde vrijheid. Onze ‘vrijheidsstrijders’ hebben gisteravond weer enorm lopen rellen en plunderen en het feit dat we in een land wonen waar mensen menen dit te mogen doen zegt veel: er is té veel vrijheid. Ik heb het al eens eerder gezegd en ik zeg het weer: politiek, grijp toch eens de macht.

14.57 uur. En ja hoor, natuuuuuurlijk vroeg dochter zojuist om haar oude afgetrapte Uggs, een paar dagen nadat ik ze – eindelijk – weggegooid had.
‘Ze stonden al jaren in de garage, je droeg ze nooit meer,’ verdedigde ik me hakkelend.
‘Ik wilde ze als pantoffels gebruiken’ zei dochter, me vol ongeloof aankijkend. ‘Er was niks mis met die dingen.’
‘Ik zal nooit meer iets van je weggooien,’ beloofde ik. Kind liep schouderophalend weg.

Dinsdag 26-01
Nu zegt Wopke Hoekstra weer dat de rellen onacceptabel zijn, net zoals Rutte dat gisteren zei. ‘Wat denken jullie eraan te doen jongens?’, schreeuwde ik naar de tv. ‘Wordt het leger nog eens ingezet of niet?’
‘Die man hoort je niet hoor’, zei man.
‘Dat is het probleem’, brieste ik. ‘Niemand hoort me.’
‘Ik wel’, zuchtte man.

Het is vandaag alweer DRIE jaar geleden dat mijn lieve moe ons verliet. In die drie jaar is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan haar dacht, dat ik haar stem niet even in mijn hoofd hoorde, dat ik haar in gedachten niet zag glimlachen en toch dagboek: ondanks het verdriet dat ik nog steeds heb vanwege het feit dat ze er niet meer voel ik haar liefde nog elke dag.

Donderdag 28-01
10.10 uur. ‘Ik ga boven even de huistelefoon nakijken,’ zei man. ‘Hij zal dus zo wel overgaan, je hoeft niet op te nemen.’
‘Is goed’, zei ik.
Toen de telefoon ging nam ik op. ‘Halloo??’ brulde ik? ‘Hallo? Hallo???’
‘Wat zei ik nou?’ brulde man van boven.
Toen even later de telefoon weer ging nam ik weer op. ‘Halllooo?’
Man rende naar beneden.
‘Waar ben jij mee bezig?’
‘We worden steeds gebeld,’ knikkend naar de telefoon, m’n gezicht in plooi houdend.
‘Wat ben jij ontzettend kinderachtig,’ zei man.
Het wordt een leuke dag, dat voel ik nu al.