© commonswikimedia

Lief Dagboek – De Compensatie

Lief dagboek,
Gisteravond vertelde Man aan mij dat hij naar voetbal ging kijken. Hij zei er nog net niet bij: ‘Ik ben dus niet aanspreekbaar’ maar dat had ik ook niet erg gevonden. Ik gun hem van harte dit soort voetbalavondjes, sterker nog: ik informeerde zelfs belangstellend wie er ging spelen.
‘Nederland tegen Frankrijk’ antwoordde man.
‘Wie hoop je dat wint?’ vroeg ik.
Man keek me aan. ‘Wat denk je zelf?’
Ik had geen idee lief dagboek. Echt. ‘Ben je werkelijk zo chauvinistisch?’ vroeg ik geschokt toen ik het goed raadde. Man zuchtte. ‘Ja, zo chauvinistisch ben ik werkelijk’.

Ik ging dus lekker achter mijn computer zitten. Eigenlijk was ik van plan om weer een paar honderd foto’s weg te gooien want mijn harde schijven zitten bomvol foto’s en om weer 2 terabyte te kopen voor alleen maar wat ‘konterfeitsels’ (dat woord heb ik pas kortgeleden ontdekt!) gaat me net iets te ver. Voordat ik me aan dit monnikenwerk, want dat is het, zou wijden nam ik nog even de headlines van de kranten door en, ondanks het feit dat ik me nog wel ZO voorgenomen heb me nooit meer op te winden over bepaalde berichten, merkte ik dat mijn bloeddruk toch enigszins de lucht in schoot. Wat las ik namelijk lief dagboek? Ik las: ‘ Koning krijgt compensatie voor belasting’.

Ik herhaalde het hardop, luid en duidelijk en ik lette erop dat ik goed articuleerde: ‘Koning krijgt compensatie voor belasting’.
‘Zei je wat?’ riep man vanaf beneden.
‘Nee!’ riep ik terug.
Ik dacht, eerlijk, dat het een grap was maar het bleek waar te zijn. Wat blijkt: de Staat vindt het zielig dat hij – de koning – belasting moet betalen over het rendement op zijn vermogen en daarom krijgt hij compensatie. Goed, dat van dat zielig stond er niet maar daar komt het wel op neer neem ik aan.

Er is in Nederland één familie waar altijd een grote uitzondering voor gemaakt wordt dagboek, en ik vraag me werkelijk af waarom. Zitten we misschien nog ergens in de Middeleeuwen? Heb ik iets gemist? Telkens wanneer ik dit soort berichten lees heb ik het gevoel dat ik middenin een slechte aflevering van The Tudors zit en het liefst zou ik schreeuwen: ‘Cut! Zo moet het niet jongens, het moet anders!’ maar dat heeft weinig zin denk ik. Het is een beetje bizar, lief dagboek: we leven in een zogenaamd Verlichte Tijd (met Hoofdletters!) maar dit zijn toch Slecht Verlichte acties. Sterker nog: acties als deze komen uitermate duister op me over en er bekruipt me een sterk gevoel van onbehagen als ik dit soort nieuwtjes lees.

Dit was gewoon een kleine mijmering dagboek. Een overpeinzing die ik met je wilde delen. Niet de moeite waard misschien. Dat ene doelpunt dat Nederland momenteel achterstaat is veel essentiëler – voor man in elk geval wel. Maar toch. Maar toch…

 

————————————-

Dit verhaal is ook verschenen op Hoe Vrouwen Denken

9 gedachten over “Lief Dagboek – De Compensatie”

  1. Kan begrijpen dat je je af en toe eens druk maakt. Had hier (België) vanmorgen hetzelfde, maar toen ging het over de begroting en hervormingen. Gelukkig hebben de Rode Duivels gisteravond gewonnen. Als ik die blamage ook nog had moeten meemaken…

  2. M’n man keek gisteren voor een keer eens niet naar dat groene biljartlaken op tv. Vanochtend zei hij tevreden: ‘Maar goed ook want het was tijdverspilling geweest.’

  3. Wie appelen vaart, appelen eet…… er zjn er helaas méér dan genoeg die zélf de nodige mazen in het belastingnet vinden, oke, dan zónder ministeriële goedkeuring maar altijd over de rug van anderen.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw