Het Verhaal van Julia

Deel 1: Julia – Sjuul voor intimi – is een gescheiden vrouw wiens leven soms wat rommelig verloopt. Daarnaast onderhoudt ze een moeizame vriendschap met Jessica, heeft 2 pubers in huis, hikt tegen een midlifecrisis aan en probeert het hoofd koel te houden op haar werk hoewel haar cheffin Wolmoed het haar soms erg moeilijk maakt terwijl … enfin, lees hier het eerste deel!

Toen Julia die ochtend wakker werd was ze zich direct bewust van een vreselijke hoofdpijn. Ze draaide zich om en kreunde. ‘Waarom, waarom, waarom?’ zuchtte ze in zichzelf. ‘Waarom heb ik gisteren toch weer zoveel gedronken? Ik lijk wel niet goed wijs. Hoeveel was het in vredesnaam?’ In gedachten telde ze de glazen wijn maar bij het zevende glas stopte ze.

Ze zuchtte weer en sloot haar ogen. Een geluk dat het zaterdagochtend was. Dat ze niet naar haar werk hoefde en dat de kinderen bij Tom waren. Ze wou dat ze de rest van de dag in bed kon blijven maar dat kon niet. Ze had een enorme lijst met dingen die ze moest doen. Boodschappen bijvoorbeeld. En koffie drinken bij oma in Harlinga. Dat deed ze zo vaak als ze maar kon. ‘Ik vind het altijd zo gezellig als je er bent kind’, zei oma en Julia gaf toe: ze genoot zelf ook van de bezoekjes. Daarna zou ze met Jessica gaan lunchen bij ‘Bij Ons’. Ze vond het altijd grappig klinken om dat zo te zeggen: bij ‘Bij Ons’ maar hoe moest je het anders zeggen? Zo heette die tent toch?

Het idee om met Jessica te gaan lunchen sprak haar niet erg aan maar ze kon er niet onderuit, dat wist ze. ‘Ik zal wel weer 2 uur lang al die zeikverhalen moeten aanhoren’, dacht ze en ze perste haar lippen even op elkaar. In gedachten hoorde ze Jessica al brallen: ‘Merel doet het zo goed op ballet en piano en zoals Tristan kan skiën: hij is een natuurtalent. En het gaat zo waanzinnig goed met ze op school: ze spreken allebei vloeiend Frans en Duits en Engels’ en zo kon Jessica nog uren doorgaan. Als ze eenmaal over haar kinderen begon ging ze helemaal los.
Ze hoorde de regen tegen het schuine dak tikken. De zomer was nu echt voorbij. Julia slikte moeizaam. Hoe hield ze het vol tot april? ‘Gewoon doorzetten’ bedacht ze zich manmoedig. ‘Gewoon dag voor dag door zien te komen.’

‘Het komt heus wel goed, fluisterde ze. Ze merkte dat haar keel wat pijnlijk aanvoelde. Ze had enorm gelachen gisteren wist ze zich nog, maar waar was het in hemelsnaam ook alweer om? Ze fronste haar wenkbrauwen en probeerde het zich te herinneren maar er kwam geen enkele herinnering naar boven. Het was ook niet belangrijk eigenlijk. Eerst maar eens douchen en een paar koppen koffie wegwerken. Dan nog twee of drie paracetamolletjes er overheen en met een beetje geluk zou ze zich in de loop van de ochtend een stuk beter voelen.
Wordt vervolgd

17 gedachten over “Het Verhaal van Julia”

  1. Dit is weer een mooi verhaal, zoals jij alleen kunt schrijven!
    Ben heel benieuwd naar het vervolg.

    Ach, namen van kroegen… In Leeuwarden had je ‘De Buurvrouw’.
    Mijn echte buurvrouw was al 75, dus geen hommeles als ik naar de buurvrouw was geweest. 🙂

  2. Ik ben niet zo van vervolgverhalen, moet ik me altijd weer even opkrikken waar het ook alweer over ging. Maar in haar geval had ik lekker thuisgebleven, weekendje boterham kan ook geen kwaad en zulke vrienden kan je missen als kiespijn.

  3. Trink, trink, Brüderlein, trink…♪♫♪♫♪

    een drankprobleem heeft altijd ergens een bron
    de verankerde reden
    ligt vaak in het verleden
    schaduwen werpend op het nu zelfs zonder zon

    Santé, Rebelleke! 😉
    Lenjef

  4. Van een verkeerde wijn, daarvan kun je een flinke hoofdpijn aan over houden. Als het goede wijn is, kun je gerust 7 glazen op, geen centje pijn 😉
    Maar Julia zal wel niet voor niets zoveel drinken … ben benieuwd ook 🙂

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw