Zaterdag 18-11
Lief dagboek,
17.05 uur. Ga zo naar Amsterdam, naar vriendin L. Morgen naar Málaga. Het stormt en waait als een gek. Maak me grote zorgen. Kan ik wel een vliegtuig in met deze storm?
Zondag 19-11
09.15 uur. Zit hoog in de lucht in het vliegtuig en de zon schijnt naar binnen! Hoe het ging dagboek, het opstijgen? Hmm. Tja, wat zal ik zeggen. Op benen die aanvoelden als zachtgekookte spaghetti strompelde ik het vliegtuig in en probeerde mijn verstand uit te schakelen. Bij de start zat ik bleek en hologig naast vriendin L.
‘Gaat het?’ vroeg vriendin L. monter (zelf heeft ze totaal geen vliegangst).
‘Ja’ piepte ik kleintjes. Vriendin L. pakte mijn kletsnatte hand met de bedoeling er een opbeurend kneepje in te geven. Nu liet ze hem echter direct los. ‘Gatver’ mompelde ze terwijl ze haar hand afveegde. ‘Kan je je nou nooit eens als een normaal mens gedragen?’
10.15 uur. We gaan landen. Vliegtuig maakte zojuist een bocht en hing helemaal scheef in de lucht en terwijl mijn hartslag steeg naar 300 slagen per seconde zag ik dat vriendin L. SLAAPT. Ze sláápt godbetert. In een scheefhangend vliegtuig slaapt ze. Hoe krijgt ze het voor elkaar.
Woensdag 22-11
Dagboek: wat is het hier heerlijk!!! Zijn nu nog in Marbella en vertrekken straks naar Málaga. Het lijkt wel zomer hoewel het ’s avonds wel koeler is. Waarom wonen we in Hemelsnaam in Nederland?
Vanochtend hebben we heerlijk ontbeten op Plaza de los Naranjos en raakten in gesprek met een Belgisch echtpaar. Hoe het gesprek begon weet ik niet meer maar we kregen het over vooruitgang. ‘Niet alles is een vooruitgang’ vond ik. ‘Neem nu de komst van de televisie. De beeldbuis heeft hele gemeenschappen gereduceerd tot slaafse volgelingen die één ding met elkaar gemeen hebben: na het eten snellen ze hard hollend naar de bank om daar de rest van de avond in totale ledigheid, met verstand op nul en blik op oneindig, door te brengen’.
‘Ja’ zuchtte de vrouw. ‘Daar weten we alles van, is ’t nie Gaston?’
Gaston zweeg in alle talen.
Vrijdag 24-11
Vandaag hebben we ongeveer 13.000 km gelopen en honderden straatjes en steegjes verkend. Regelmatig kwamen we uit op Plaza de La Constitución en streken dan neer bij café Central voor het heerlijkste kopje koffie ter wereld en vanavond hebben we bij Casa Lola waanzinnig lekkere (en goedkope) tapas gegeten. Het was trouwens een gekkenhuis in de stad vandaag omdat de kerstverlichting in Calle Larios (de Kalverstraat van Malaga) aanging. Ik moet eerlijk zeggen: al die heisa om wat kerstverlichting snapte ik niet zo goed maar dat zal aan mij liggen.
Dinsdag 28-11
Ik ben er weer dagboek! De reis terug ging…. Tja. We hadden redelijk wat turbulentie en daar ben ik nooit zo enthousiast over maar toen ik me eenmaal neerlegde bij het feit dat alles eindig is en me overgaf aan het noodlot kalmeerde ik enigszins. Dat we uiteindelijk veilig landden beschouwde ik als een cadeautje van het leven hoewel vriendin L. me met de grootst mogelijke minachting bekeek toen ik dit zei. Die had natuurlijk weer heerlijk liggen slapen.
15.20 uur. Ondanks het feit dat ik me in Malaga voorgenomen had voortaan altijd Zen te zijn voel ik toch een lichte irritatie nu dagboek: hoezo wil de publieke omroep kabelaars (zoals Ziggo en KPN) meer geld laten betalen voor het doorgeven van NPO-programma’s? Ze krijgen toch al miljoenen subsidie?
19.10 uur. Las net dat prinses Beatrix haar zoon belastingvrij een landgoed van enkele miljoenen mag schenken. Wil me niet opwinden over het feit dat deze familie nooit belasting hoeft te betalen, wil Zen blijven.
Donderdag 30-11
Oudoom P. (woonachtig in Gelderland) kreeg laatst te horen dat hij teveel kalk heeft. ‘We kunnen foto’s laten maken’ had zijn arts weifelend gezegd, ‘maar ik weet niet of u dat nog wilt?’ Oudoom P. is 82 jaar, voelt zich verder prima, is een levenslustige man die overal nog van geniet maar wiens altijd blije glimlach op het moment dat deze vraag hem gesteld werd verstarde. Mijn glimlach verstarde ook dagboek, toen ik dit verhaal hoorde, want wat bedoelde de arts met ‘of u dat nog wilt?’
Dagboek, ik begin het idee te krijgen dat de ouderen in Nederland heel bewust massaal gehersenspoeld worden: de Godganse dag gaat het op tv en radio over zelfdoding. Hallo Grote Leiders!!! Misschien zijn jullie onderhand wat levensmoe maar geloof me, er zijn mensen – zélfs ouderen die volgens de richtlijnen van deze supermaatschappij allang afgeschreven zijn – die nog steeds geen zin hebben in de door jullie stelselmatig opgedrongen pil van Drion.
Zo. Ik heb gesproken. Nu ga ik weer doen alsof ik in Spanje zit en ga Zen zijn. Zolang ik maar niet denk aan de Grote Leiders en families die geen belasting hoeven te betalen moet het lukken.
7 gedachten over “Het Totale Zen”
Heerlijk!
Gaston zweeg in alle talen… een echte Belg! Ik kan het weten want ik ben een Belg in Nederland.
Haha! Een heerlijk lezen weer, met een grote glimlach!
Ik ben 7 jaar jonger dan die oudoom maar bevolkingsonderzoeken als borst en darmonderzoek gaan allemaal de prullenbak in , heb totaal geen behoefte aan geknoei aan m’n lichaam, oud worden is echt iets anders dan oud zijn.
13.000 km gelopen in één dag….. vette grijns.
Het was weer leuk hier:-)
Altijd zen zijn…dat kun je jezelf niet aan doen, hoor (-:
BIj mijn vader werd 16 jaar bij het landelijk bevolkingsonderzoek ontdekt dat hij prostaatkanker had. In een heel vroeg stadium. Iedereen heeft recht op onderzoeken. Ouderen net zo goed als jonge(re) mensen.
Dat Malaga moet je niet ehrhalen in juli bvb, of toch, dan weet je gelijk weer waarom je in Nederland woont 🙂
Dank allen, voor jullie reactie! Nog een fijne avond (heeft Sinterklaas jullie flink verwend? 🙂 ) en voor straks alvast lekker slapen (en natuurlijk morgen gezond weer op!).