© Bron: Pixabay
travel-2127624_1280

Het Goedmakertje

Donderdag 21-09
‘164 dagen’ zei de man van vriendin M. toen ik hem vanmiddag op de Voorstraat tegenkwam.
‘Ik weet het’ grinnikte ik en wist direct wat hij bedoelde: hij had het over de klucht met de naam: Het Kabinet Dat Er Maar Niet Kwam. ‘Het is volgens mij veel beter om nieuwe verkiezingen uit te schrijven’ zei man van M. ‘Dat dit niet werkt is nu al duidelijk en ze zijn nog niet eens begonnen’.
Tja. Moet kunnen. Misschien is het zelfs wel beter zo.

Toen ik thuis kwam uit het stadje belde ik oom K. die een paar dagen geleden 90 jaar geworden is. 90 jaar – het klinkt zo grote-mensen-achtig maar oom K. is nog zó jong van geest – ik ken mensen die stukken jonger zijn maar waar ik me verschrikkelijk bij verveel.

Zaterdag 23-09
Op bezoek bij H. & M. Dagboek: ik heb ontdekt dat de 90-jarigen van tegenwoordig geestelijk eigenlijk gewoon een jaar of veertig zijn. Echt. H. & M. zijn beiden namelijk ook net 90 jaar geworden maar wat hebben we gelachen. Kreeg het met M. over mijn manier van eten (veel smoothies en vrij… nou ja, alternatief). Ze schudde het hoofd toen ik een verrukkelijke roombotersprits afwees.

‘Kind, hoe denk je dat wij 90 geworden zijn?’ vroeg ze, genietend van haar sprits. ‘We deden niet aan smoothies en bloemkoolpuree en toch zijn we 90’. Het stemde me wel tot nadenken dagboek. Vroeger gebruikten ze natuurlijk minder bestrijdingsmiddelen. Zou dat het zijn?

’s Avonds met ouders bij Xin Hua gegeten. Was weer overheerlijk. Daarna gescrabbeld en later met moe een nachtelijke wandeling gemaakt. Het was een heldere avond en het was een genot om naar de sterren te kijken. Wat is de natuur toch mooi dagboek. En als je zo naar die sterren kijkt, midden in de stille nacht, denk je: waar maak ik me eigenlijk toch druk om.

Zondag 24-09
Ik vroeg me twee dingen af:
1 – waarom zeggen we rijpen – rijpte maar geen slijpen – slijpte?
2 – Is het mogelijk om NIET te denken? Ik kan het me niet voorstellen en als je eens een moment te pakken hebt van Niet-Denken dan ben je volgens mij zwaar beneveld. Hoewel, nee, dat is niet waar. Ik herinner me nog dat… enfin.

Weet je wat ik trouwens ook wat raar vind? Dat er vrouwen zijn die niets anders doen dan de vreselijkste verhalen over hun man vertellen aan een ieder die het maar wil horen maar:
1 – op het moment dat hij in de buurt is erg knuffelig en aanhalig worden
2 – op FB constant foto’s posten van hem met teksten als: ‘Zo trots op mijn mannetje’
‘Zo is mijn zus ook’ knikte vriendin M. toen ik dit te berde bracht. ‘Ze vertelt de krankzinnigste dingen over haar man aan werkelijk iedereen. Veel van haar vriendinnen hebben ondertussen afgehaakt want ja: hoe betrouwbaar ben je nog als je ZO over je man praat maar het tegenovergestelde gedrag vertoont?’
Het was een goede vraag dagboek. Over het antwoord denk ik nog steeds na.

Maandag 25-09
Trouwdag van ouders! Gefeliciteerd lieve ouders – geweldig dat jullie al zo lang lief en leed delen!
‘Voor moord krijg je minder lang’ mompelde de man van vriendin M. toen ik vertelde over mijn ouders. Hij rilde er ook nog bij.
‘Maak je geen zorgen’ reageerde vriendin M. laconiek. ’53 jaar halen wij beslist niet’.

Woensdag 26-09
Vanochtend zou ik met dochter naar de KNO-arts gaan. De afspraak stond al weken want ja: de wachtlijsten worden tegenwoordig steeds langer. Dat zal wel weer een budgettenkwestie zijn neem ik aan. Hoe dan ook: vijf minuten voor vertrek naar Leeuwarden (om een uur of 9 ’s ochtends) kwam ik erachter dat de afspraak in Harlingen was.
Dochter was gepikeerd. ‘Het is altijd hetzelfde met jou’ mopperde ze. ‘Ik had een uur langer kunnen blijven slapen’.

Heb net de actie van de Consumentenbond – ‘Wat kost mijn zorg‘ – gesteund. Lijkt me een uitstekend plan om de zorg transparant te maken. Is het niet een beetje raar dagboek, dat de tarieven voor dezelfde behandeling in verschillende ziekenhuizen soms honderden euro’s uit elkaar liggen? Zijn de kroketjes in de kantine van het ene ziekenhuis misschien duurder dan in het andere en wordt dat te prijzig voor de specialisten?

Donderdag 27-09
14.11 uur. Terwijl ik dit schrijf zit ik aan de eettafel. Achter me pruttelt op het gasfornuis een grote pan Boeuf Bourguignon en voor m’n neus branden een paar waxinelichtjes. Het is een grijze dag vandaag – direct bij het wakker worden stak ik al wat kaarsjes op. Gewoon voor de gezelligheid. Voor mijn neus ligt de Leeuwarder Courant en daarin las ik zojuist weer een paar heugelijke berichten. Het eerste heugelijke bericht is: de polikliniek mammografie sluit in Harlingen. ‘Het MCL wil de borstkankerzorg centraliseren’. Fantastisch. In plaats dat de specialist naar Harlingen rijdt mogen honderden/duizenden mensen naar Leeuwarden rijden. Is het een bewuste actie om die nieuwe weg vol te plempen?

Een ander heugelijk nieuwtje was dat de HEMA in de verkoop gaat. Eerst heeft een of andere investeringsmaatschappij de HEMA opgekocht. Vervolgens heeft die maatschappij ALLE bezittingen verkocht en nu de warenhuizen volkomen leeggeroofd zijn proberen ze nog even het laatste stukje eruit te persen. Lang leve de vrije marktwerking zullen we maar zeggen.

19.26 uur. De Bourguignon was heerlijk. Dat maakt weer heel wat goed. Alles eigenlijk.

5 gedachten over “Het Goedmakertje”

  1. Ja de zorg is echt een zorg en de wachttijden bij specialisten worden steeds langer.
    Hema wordt transgender . Ook belangrijk Jan de belastingman en het gesjoemel van verzekeringen en pensioenen.

  2. Top uitspraak van de vrouw van 90 “‘Kind, hoe denk je dat wij 90 geworden zijn?’”
    Waarschijnlijk net als wij ( al zijn we nog lang geen 90) door “normaal” niets met de ARBO wet van doen te hebben en ál die dingen te doen die nu zo gevaarlijk blijken te zijn, zelfs roken!

  3. Ha, jullie zitten nog ver van onze 591 of zo dagen. Maar nieuwe verkiezingen zullen niet veel beterschap brengen vrees ik. De versnippering van “Europa” is ingezet vrees ik.
    Tja, ik denk dat die oudjes inderdaad opgroeiden in een tijd dat het aantal “ongezonde” stoffen overal om ons heen veel beperkter waren. Zelfs waspoeders bevatten microweetikveeldingetjes.
    Verdemme zeg, nu begin ik me dus af te vragen wat het vrouwtje achter mijn rug over me vertelt.
    Boeuf Bourguignon…. mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw