© Bron: Pixabay

De Verwende Man

Vrijdag 01-09
Lief dagboek,
Nu ik geen gezichtsyoga meer mag doen moet ik iets anders verzinnen maar wat? Want zelfs als ik geen nootje eet maar gewoon iets wil zeggen knakt mijn ontwrichte kaak hoorbaar.
‘Niets zeggen de eerstkomende maanden’ opperde man. Ik zag een hoopvolle blik in zijn ogen.
Hoe moet dat nu met mijn slapper wordende kaaklijn dagboek? Hoe houd ik het verval tegen? Ik wil dansen bij een kampvuur op een strand met bloemen in m’n haar, ik wil hele nachten kunnen doorhalen, ik wil… ai. Hij knakte weer.

Volgens dochter ben ik heel erg sneu nu ik constant met twee telefoons rondloop. Ik kan het gewoon niet over m’n hart verkrijgen dagboek, om mijn WhatsApp gesprekken te verliezen. Ja, ik kan ze e-mailen naar mezelf, dat weet ik, maar dat is niet hetzelfde. Je wilt toch.. de bel gaat. Later meer.

’s Middags even naar stadje. Was gelukkig mooi weer. Zo komt het toch nog goed met de Visserijdagen.

Zaterdag 02-09
Vanmiddag kwamen vriendin L. en echtgenoot even langs, met z’n drietjes even naar de stad. (Man loopt nog op krukken en had geen zin in al die drukte. ‘Stel dat iemand m’n kruk onder me uit schopt’ bedacht hij. ‘Dan ben ik veel verder van huis’).
L. had nog nooit Visserijdagen meegemaakt, ze keek haar ogen uit. ‘Ik kom voortaan elk jaar!’ kirde ze gelukzalig.

’s Avonds bleef ik thuis. Ik had zin om te bankhangen en naar House of Cards te kijken. Vind seizoen 5 overigens – tot nu toe – niet echt goed.

Zondag 03-09
Tegenwoordig kijk ik ’s avonds in bed op YouTube oude films dagboek. Ik heb laatst bijvoorbeeld ‘Indiscreet’ gezien met Ingrid Bergman en Cary Grant. Heerlijk, die oude films. Het is zo gemoedelijk, zo rustig, zo van een andere wereld, zo… beschaafd.

Maandag 04-09
Vriendin M. heeft Leerzame Visserijdagen achter de rug dagboek. Althans: dat vertelde ze. Ze zei, toen ik vroeg hoe haar Visserijdagen verlopen waren:
‘De Visserijdagen waren vooral heel leerzaam’. Ze vervolgde: ‘Ik heb ontdekt wanneer je vijanden maakt. Je maakt vijanden wanneer je ‘nee’ zegt. Wanneer je eens een keer niet klaar staat voor anderen omdat het je niet uitkomt. Wanneer je eens een keer voor jezelf en je gezin kiest. Moet je kijken wat er dan gebeurt – je bent direct vijand nummer 1. Dat waren mijn Visserijdagen. Ik heb ‘nee’ gezegd’. Ze glimlachte raadselachtig en boog zich voorover naar kleine Sam. ‘Neem nog een hapje mannetje’ zei ze maar Sam pakte zijn bordje en smeet het in een perfecte boog naar de vensterbank.

Dinsdag 05-09
Vanmiddag heb ik een pak kletskoppen gehaald. Ik was van plan 1, hooguit 2 koekjes te eten. Het werden geen 1 of 2 koekjes. Ook geen 3, 4 of 5. Nee, ik heb het hele pak koekjes achter elkaar naar binnen gewerkt. Nu ben ik een beetje misselijk. En allesbehalve trots op mezelf. Moest dit nou?

Ik heb mijn haar trouwens verknipt. Wilde zelf wat puntjes knippen en toen ging het mis. Heb nog nooit in mijn hele leven zulk kort haar gehad. Ja, als baby waarschijnlijk.

Woensdag 06-09
Goed nieuws dagboek: er komt weer een verhoging van het eigen risico. Fijn! Daar zaten we met z’n allen echt op te wachten. Ik vind het een klein beetje bizar want bij de laatste verkiezingen hoorde ik heel andere geluiden maar het zal aan mij gelegen hebben. Ik zal het me verbeeld hebben. Net zoals ik het me verbeeld heb dat Zalm ooit voorspoed beloofde aan de burger als we overgingen op de euro. Net zoals ik het me verbeeld heb dat Hoogervorst beloofde dat het nieuwe zorgstelsel bijna het ultieme Walhalla zou worden. Net zoals ik het me verbeeld heb dat De Jager ooit bralde dat ‘elke geleende euro aan Griekenland MET RENTE’ terug zou komen. Net zoals ik het me verbeeld heb dat Rutte ons ooit 1000 euro beloofde. Dat hij ooit iets mompelde over ‘een onderste steen’. Dat hij ooit… ach ja.

Donderdag 07-09
Vandaag had ik lekker gekookt dagboek. Eerst kookte ik haver- en boekweitkorrels. Vervolgens zette ik dat apart en bakte champignons, uien, knoflook, selderij en paprika. Dat husselde ik door de haver-boekweitkorrels. Daarna deed ik er heel wat Parmezaanse kaas overheen en voilà: het was een soortement risotto.
‘Lekker hè’ zei ik enthousiast tegen – o wacht, ik vergat de walnoten te vermelden, die zaten er ook in. En rozijnen. ‘Lekker hè, zei ik tegen man die overduidelijk met lange tanden zat te kauwen. Man zei niks en slikte moeizaam. ‘En voor morgen is er ook nog genoeg’ liet ik er blij op volgen.
Man schudde vastbesloten zijn hoofd. ‘Morgen bestel ik een pizza’ antwoordde hij kernachtig. ‘De dag daarna misschien ook’. Hij keek me met een blik aan die geen enkele tegenspraak duldde.
En ik wilde hem de komende tijd nog wel zo verwennen. Snik.

10 gedachten over “De Verwende Man”

  1. Het was weer volop genieten in jou dagboek.
    Nee ik speel geen” mens erger je niet ” met het kabinet, wij zijn toch de verliezers 🙁
    Groetje en tot volgende week.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw