De Tomaat

Het was een gezellige drukte in De Tobbedanser die avond en in het hoekje, bij het raam, zaten Hendrik-Jan Doordouwer en Afke. ‘Gezellig is het hier altijd,’ zei Afke handenwrijvend toen ze binnenkwamen. Ze bestelden een flesje rode wijn en Afke genoot van het uitzicht op de Noorderhaven die er nu mooi en rustig uitzag.

‘Er zijn van die dingen die mijn verstand te boven gaan, weet je dat Afke?,’ zei Hendrik-Jan Doordouwer nadat de wijn ingeschonken was. ‘En bij enkele van die dingen denk ik nog wel eens: ach, het zal wel aan mij liggen. Maar soms…’
Afke keek Hendrik-Jan met opgetrokken wenkbrauwen aan terwijl ze een slokje van haar wijn nam. ‘Wij gaan het niet de hele avond over politiek hebben Hendrik-Jan. Daar heb ik echt geen zin in.’

‘Kijk,’ zei Hendrik-Jan monter, Afkes opmerking negerend. ‘Neem nou bijvoorbeeld het geval van de huisarts uit Tuitjenhorn laatst. Wat een drama. Ik ga ervan uit dat de man uit mededogen een patiënt op een menswaardige manier wou laten gaan maar wat was het gevolg? Een massahysterie die zijn weerga niet kende en de man pleegde van pure narigheid zelfmoord. Wacht, ik ben nog niet klaar,’ zei hij toen hij zag dat Afke hier iets op wou zeggen.
‘Vervolgens hebben we een andere huisarts die in de privésfeer een moordaanslag laat plegen op zijn ex-vrouw. Het mens wordt in de fik gestoken, heeft het ternauwernood overleefd en is zwaar verminkt. Hij gaat een paar jaar de gevangenis in en wat denk je? Hij mag gewoon zijn beroep weer uitoefenen. Omdat hij iemand wou vermoorden ‘in de privésfeer’ is er geen vuiltje aan de lucht. En dat snap ik niet.’
Afke zweeg even. Het was waar. Van sommige dingen snapte ook zij niets. ‘Waarom ga jij eigenlijk de politiek niet in?’ vroeg ze uiteindelijk. ‘Dat lijkt me wel wat voor jou.’

Hendrik-Jans gezicht klaarde op. ‘Daar zat ik laatst ook al aan te denken ja! Ik denk dat ik als eenmansfractie de gemeenteraad induik. Ik heb laatst zelfs al nagekeken wat je als gemeenteraadslid verdient. Zelfs als je niets uitvoert schijn je, vanaf het moment dat je als raadslid beëdigd wordt, al ongeveer 700 euro te ontvangen. Dat is toch een leuk zakcentje, vind je niet?’ Hendrik-Jan keek Afke opgetogen aan en schonk zichzelf nog wat wijn in.

‘Weet je trouwens waarom het zo belangrijk is dat we in de EU blijven Afke?‘ vroeg Hendrik-Jan. ‘Nee? Dat is vanwege de tomaat. Ja, vanwege de tomaat.’
Afke keek hem wat verwonderd aan. ‘Meneer Hans van Baalen van de VVD heeft het laatst op tv uitgelegd. Hij vertelde dat we, let nu goed op Afke: ‘meer tomaten aan Griekenland verkopen dan aan China.’ Nou vraag ik je. We hebben al miljarden aan Griekenland geschonken maar goddank ‘verkopen we meer tomaten aan de Griek dan aan de Chinees.’ Wat een logica. Dit noemt men nou knollen voor citroenen verkopen.’

‘Tja,’ zuchtte Afke. ‘Zullen we nu ophouden over politiek lieve? Je lijstje is erg lang volgens mij.’ Hendrik-Jan knikte. ‘Je hebt gelijk. Dan nu wat leukers. Ik las laatst dat Dries Roelvink ook al meer dan 200 vrouwen heeft gehad. Snap jij dat nou Afke? Wat is die man zijn grote geheim?’
‘Misschien zeurt hij niet zo over politiek?’ sneerde Afke.
Hendrik-Jan keek een moment nadenkend voor zich uit en glimlachte toen opgewekt naar Afke.
‘Daar zit wat in,’ knikte hij goedmoedig en drukte een handkus op Afkes hand. Afke had gelijk. Hij moest zich wat minder druk maken. De wereld veranderde hij er toch niet door.

——————-

Hendrik-Jan Doordouwer verschijnt om de week in de Harlinger Courant. Hij moppert heel wat af maar gelukkig is daar Afke die hem altijd wel weer uit de put weet te trekken. Hoewel…..