Hallo lief dagboek,
Het is nu maandag 6 juni en zonet werd ik gebeld door J., een kennis met wie ik het contact bewust heb laten verwateren omdat ik er niet meer tegen kon dat ze zo gauw gekwetst was. Mensen die doorlopend gekwetst zijn en een ander een schuldgevoel willen aanpraten zijn niet echt my cup of tea.
‘Dat is een tijd geleden’ zei ik desalniettemin monter.
‘Ja’ zei J. ‘Heb je even tijd?’
Het werd een moeizaam gesprek dat eindigde toen ze ‘eerlijk wilde vertellen’ dat ze het kwetsend had gevonden dat ik haar vijf jaar geleden niet met de verjaardag van haar man – of was het haar konijn? – had gefeliciteerd. En dan moet je nog normaal antwoorden ook. Goeie God.
Woensdag 8 juni
08.20 uur. Zit aan de havermout en ga hierna weer aan het werk, heb 3 websites die binnenkort online moeten.
21.00 uur. Stop ermee, het is genoeg voor vandaag.
21.20 uur. Volgens vriend P. (de filosoof) moet ik naar de uitzending op YouTube kijken van Assita Kanko en Hirschi Ali. ‘Dát zijn pas vrouwenrechtenactivistes’ zei hij. ‘De rest is kinderspel vergeleken bij deze twee.’ Ga zo even kijken.
Vrijdag 10 juni
Naar de Voorstraat en daarna boodschappen gedaan. Maakte alwéér de vergissing om aardbeien bij de Lidl te kopen, nu is het genoeg geweest. Hard en smakeloos, alleen maar te eten met veeeeeeel suiker en slagroom. Lidl, kennen jullie echt geen schaamte? Dit schotel je de consument toch niet voor?
Zaterdag 11 juni
23.59 uur. Ga naar bed. Vriendin M. plus eega kwamen even langs en we hadden interessante discussies over de op handen zijnde coronagolf en over het feit dat het krankzinnig is dat we in een wereld leven waarin we, steeds meer, het gevoel hebben dat er iets verschrikkelijks gaat gebeuren. Dat gevoel hebben M. en ik althans, de mannen wat minder.
‘Ik ben zo ontzettend bang dat er oorlog komt’ zei M. ‘Stel je voor dat…’
‘Men moet nooit een wantoestand voort laten bestaan om een oorlog te ontlopen. Je ontloopt deze namelijk niet maar stelt hem in je eigen nadeel uit’ interrumpeerde de man van M. haar op plechtige toon.
‘Godsamme man, wat is dat nou voor achterlijke opmerking’ snauwde M. ‘Waar sláát dat op?’
‘Die heb ik niet bedacht, hij is van Machiavelli,’ zei man schouderophalend. ‘Ik vond hem wel toepasselijk.’
M. mompelde iets dat als ‘imbeciel’ klonk.
Maandag 13 juni
Het is nu bijna half drie, eigenlijk is het dus dinsdag, en ik heb nog geen oog dichtgedaan. Hoe het kan weet ik niet, volgens wetenschappers is het onmogelijk, maar als het volle maan is heb ik vaak moeite met slapen. Nu maar weer schaapjes tellen dus.
03.30 uur. Pfff. De schaapjes rennen telkens weg.
04.15 uur. Wat ik me constant afvraag: als raketten naar de maan kunnen op waterstof, waarom kunnen vliegtuigen dan nog niet vliegen op waterstof? De hele klimaat- en stikstofdiscussie zou van de baan zijn.
Dinsdag 14 juni
Natuurlijk viel ik pas tegen half zeven in slaap, toen het eigenlijk al niet meer hoefde.
09.10 uur. ‘Zou jij Rutte integer noemen?’ vroeg ik aan man. Vroeg het zomaar.
‘Ja’ zei hij. ‘Ik denk op de een of andere manier wel dat hij integer is.’
Keek man ongelovig aan, wilde bijna huilen. Komt door de vermoeidheid natuurlijk.
19.18 uur. Gestoomde broccoli en rauwe zalm gegeten.
‘Wat heb je er weer een feest van gemaakt’ zei man.
Bespeurde wederom enig sarcasme in zijn stem.
Woensdag 15 juni
Oom H. vindt het jammer dat hij geen 20 meer is. ‘Deze wereld wordt een paradijs voor elke kerel’ glunderde hij. ‘Voor mij is het nu te laat maar als ik nog 20 was zou ik genderneutraal zijn.’
‘En dan?’ vroegen we niet-begrijpend.
‘Dan zou ik bij het dameshockeyteam gaan’ zei hij handenwrijvend. ‘En bij het vrouwenvoetbalteam, het basketbalteam, misschien zelfs het handbalteam.’
Buuf Annie keek me vragend aan. ‘Ik snap hem niet.’
‘En dan’ zei oom H., nu likkebaardend, ‘kon ik, als genderneutrale vent, altijd samen met die meiden douchen. Denk je eens in, wat een feest!’
Man grinnikte goedkeurend, pa knikte enthousiast. Het was apart dagboek, maar opeens waren ze allemaal heel sportief.
