De Neurotische Feeks

Bron: Pixabay

Ik weet niet wat het was, maar ik had eigenlijk niet zoveel zin om vandaag een stukje te schrijven. Misschien kwam het ook omdat ik een drukke dag achter de rug had. Vanochtend vroeg zat ik al op het kantoor aan de Noorderhaven en was druk bezig een pakkende tekst te verzinnen voor een waanzinnig groot evenement dat volgend jaar in Harlingen gehouden wordt: The Tall Ships Races.

Ergens in de middag ging ik het stadje even in, trakteerde mezelf op een late lunch bij Wally’s en reed toen naar de supermarkt waar ik wat boodschapjes deed. Na het eten dook ik weer achter mijn computer, ditmaal om alvast te beginnen aan mijn column voor aanstaande vrijdag in de Harlinger Courant. En dan wou ik eigenlijk dus ook nog een stukje op mijn eigen blog plaatsen, maar waarover moest dat gaan? Ik had geen idee – ik was totaal inspiratieloos.

‘Laat maar’ dacht ik. ‘Ik ga lekker in bad liggen en ik vind het wel best. De boog kan niet altijd gespannen zijn.’ Mijn bad liet ik langzaam vollopen, op het randje van de badkuip plantte ik een grote pot Rooibosthee en ik voelde me beetje bij beetje tot rust komen. ‘Heerlijk, zo’n bad, heerlijk’ dacht ik terwijl ik met gesloten ogen achterover leunde.

Terwijl ik zo aan het genieten was en nadacht over woorden en teksten bedacht ik opeens een testje dat ik met mijn gezin wou doen. Aan mijn dochter, die juist de badkamer in kwam lopen, vroeg ik of ze manlief er ook even bij wou roepen. ‘Ik wil even een testje met jullie doen’ legde ik uit toen ik haar verbaasde blik zag. ‘Jahaa, dat kan heus wel even in de badkamer, geloof me maar.’

Manlief kwam er ook bij en verwachtingsvol keken ze me aan. ‘Goed’ legde ik uit. ‘Ik wil gewoon even wat weten van elkaar, van dit gezin. Ik wil dat we elkaar omschrijven in één woord. Daar moeten we niet over nadenken, we moet direct zeggen wat in ons opkomt.’

Daar hoefden zowel man als dochter geen seconde over na te denken.
‘Neurotisch’ zei mijn dochter over mij. ‘Chill’ vond ze manlief.
‘Feeks’ vond mijn man direct over mij. Het kwam er spontaan uit. ‘Fee’ vond hij over dochterlief terwijl zijn blik verzachtte.
Voor mijn man had ik ‘integer’ in gedachten en voor mijn dochter ‘oprecht.’

Het was duidelijk. Ik kwam er vrij bekaaid vanaf. Ik moet toegeven, ik had toch iets anders in gedachten toen ik ze bij me riep. Ik had – eerlijk is eerlijk – verwacht dat ze voor wat mij betreft:

  1. niet zo snel direct konden antwoorden omdat het TE moeilijk was een keuze te maken uit termen als ‘sprankelend, creatief, bruisend, vrolijk, liefdevol, charmant, goddelijk’ en
  2. oprecht meenden dat een van bovenstaande woorden veel meer op mij van toepassing zouden zijn dan de nu gebezigde termen ‘Neurotisch’ en ‘Feeks.’

‘Bedankt’ antwoordde ik een klein beetje ijzig, ‘dat was het. Nu wil ik graag weer in alle rust van mijn bad genieten.’
Man liep direct de badkamer uit maar dochterlief kwam nog even op de rand van het bad zitten waarbij ze zachtjes over mijn wang aaide. Dat maakte weer heel wat goed.

‘Arme mam’ sprak ze liefdevol terwijl ze me vol mededogen aankeek. ‘Geen van beiden hebben wij iets leuks gezegd. Ik weet zeker dat er ook wel iets positiefs te bedenken is voor jou hoor. Geef me een dag of vier en dan heb ik wel wat.’

Lief glimlachend verliet ze de badkamer. De pot Rooibosthee vond ik ineens een stuk minder interessant. Ik voelde een hevig verlangen opkomen naar een grote fles ijskoude Prosecco.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw