De Kerstcadeautjes

Vrijdag 14-12
Lief dagboek,
00.45 uur.  Tot vanavond zei de naam van de eenmansband Sophia me niks maar daar is nu verandering in gekomen: de zanger van die band, Robin Proper-Sheppard, gaf namelijk een huiskamerconcert bij J. & J. en ik was erbij! De muziek was een mix van Neil Young, Led Zeppelin en alles ertussenin en ik heb van de eerste tot de laatste seconde genoten. In de jaren ’90 was Robin de zanger van The God Machine en ik snap werkelijk niet dat ik in die tijd die band niet heb gekend.

We hadden een grote politiecontrole in de wijk! Eindelijk! Deze inbraakgolf is niet normaal en je huis onbeheerd achterlaten is bijna onmogelijk. Ik snap trouwens niet dat er nog steeds zoveel mensen zijn die een donker huis achterlaten. Dan kan je net zo goed de voor- en achterdeur wagenwijd openzetten.

Zondag 16-12
Sneeuw! Prachtige witte wereld. Zit aan de keukentafel, nam net wat oude kranten door. Las dat de pensioenpotten gevuld zijn met 1,375 biljoen euro. Wat zal De Overheid hier blij mee zijn! Die zit immers handenwrijvend te wachten tot de groep babyboomers het loodje legt waarna het Grote Graaien kan beginnen. Enfin, het volk pikt het dus wat maakt het uit.
Liedje van de dag is trouwens van The Mamas & The Papas: California Dreamin’. Stond er vanochtend mee op en ben het nu al urenlang aan het neuriën.

Maandag 17-12
Ben net uur onder blauwe lamp geweest dus mijn dag kan niet meer stuk. Heb zin om moe te bellen. Weet nu al hoe gesprek ongeveer zou gaan: ‘Goedemorgen kindje! Wat een grijs dagje is het hè! Maar we zijn met de kerstdagen weer samen en dan gaan we er weer wat van maken, wat jou!’
Ja, heb heel veel zin om moe te bellen. Zou ik dit gevoel de rest van mijn leven blijven houden dagboek? Zal dit gevoel van gemis voor altijd een beetje aanwezig zijn?

Dinsdag 18-12
Naar Leeuwarden, wil iets kopen in andere kleur dan zwart. Heb -tig zwarte truien en broeken, als ik schone kleren aantrek merkt niemand het verschil. Daarna even naar vriendin M. Kregen het over De Brief van Onze Lachende Leider, die brief waarin hij over een vaasje zat te bazelen.
‘De man is doodsbang voor Gele Hesjes in Nederland, dat is duidelijk’ aldus de man van vriendin M. ‘En op deze manier wil hij iedereen die ook maar een beetje kritisch is de mond snoeren. Heb je een andere mening? Dan ben je onverantwoordelijk bezig. Let op mijn woorden: we kruipen slaafs de richting op van een totalitaire staat. Het boek ‘1984’ zou verplichte kost moeten worden op elke school’.
Vond de brief van Mark zelf ook wat vreemd. Zou hij werkelijk niet doorhebben dat zijn vaasje allang in miljoenen stukjes op de grond ligt?
Nieuwe zwarte trui gekocht. Pffff.

Woensdag 19-12
Gaan straks de deur uit, naar Rotterdam. Het is vandaag de verjaardag van moe. Vorig jaar gingen we er ook heen – we ontmoetten elkaar eerst bij winkelcentrum Alexander en toen pa en moe samen wegliepen nam ik nog een foto van ze, hand in hand. Dat het een jaar geleden is… het is niet te geloven. In mijn hart is het gisteren.
00.20 uur. Ga naar bed. Moest vanavond steeds kijken naar de stoel waar moe vorig jaar nog op zat. Hoe kan het toch dat… Enfin.

Donderdag 20-12
10.40 uur. Sta op het punt om de deur uit te gaan, ga een paar kerstcadeautjes kopen maar weet gewoon niet wat. Alweer een boek? Onze eerste kerst zonder mijn liefste moe – ik weet het niet hoor. Het voelt allemaal zo vreemd. We doen er dit jaar niet veel aan maar… Trouwens dagboek: zelfs de Volkskrant heeft laatst een artikel gewijd aan de afvaloven. De kop van het artikel luidt: ‘Hoe tien jaar burgerwoede uiteindelijk leidt tot niets’. Is interessant artikel waarin wederom pijnlijk duidelijk wordt hoe onbelangrijk de stem van de burger is. Dank Volkskrant, voor deze aandacht! Hoop dat jullie veel vaker schrijven over de gang van zaken in Harlingen, misschien dat er dan eindelijk geluisterd wordt.

10.50 uur. Ga nu echt de deur uit. Weet al wat ik mijn omgeving geef: een gasmasker en een vaasje. Wordt het misschien toch nog een leuke kerst.

****