Woensdag 31-10
Lief dagboek,
Op dit moment zit ik aan de eettafel bij pa in Rotterdam. Als ik opkijk zie ik de piano van moe met daarop haar bladmuziek, foto’s van ons gezinnetje, een grote foto van broer en wat snuisterijen. Pa zit in zijn vaste fauteuil en kijkt naar een dierenfilm, de wasmachine draait en we zijn net klaar met eten; vandaag aten we hachee en ik heb extra veel gemaakt om wat in te vriezen. De klok tikt zoals ze altijd tikt, alle geluiden zijn hetzelfde en toch, en toch… Toen ik zojuist de waterkoker pakte om een kopje thee te zetten zag ik opeens broer diezelfde waterkoker pakken. ‘Dat deksel klemt een beetje’, legde hij uit. ‘Je moet het lipje op de bovenkant goed indrukken, dan pas krijg je hem open. Niet eraan trekken want dan gaat hij stuk.’ Hij wierp me een waarschuwende blik toe, alsof ik dagelijks waterkokers de vernieling in hielp. Wat ik toen zei weet ik niet meer maar ik weet nog wel dat moe op dat moment bami aan het maken was en uitriep: ‘Ik heb geen ketjap meer in huis, wie gaat even naar de winkel om ketjap te halen?’ Dochter zat aan de eettafel, op de plek waar ik nu zit, en vroeg en passant of we nóg een hondje erbij zouden nemen (we hadden op dat moment al twee). Gek, dat je sommige momenten heel scherp in je hoofd hebt.
Nu zit ik aan de eettafel en eigenlijk zou ik iets zinnigs moeten schrijven maar het lukt even niet. Ik hoor te veel de stemmen van toen om me heen. Zal het te maken hebben met de naderende feestdagen? We krijgen sinterklaas, kerst en oud & nieuw maar ook nog eens de verjaardag van moe op 19 december. Op haar verjaardag vorig jaar maakte ik nog pindasoep en we…
Zo, hier ben ik weer. Vriendin G. belde net dat ze haar ex en zijn nieuwe vlam voor het raam van een restaurant zag zitten. ‘Het was heel raar’, vertelde ze. ‘Het was alsof ik een witte steekvlam voor mijn ogen zag. Ik wilde naar binnengaan en schreeuwen: ‘Met haar wil je wel gezellig uit eten hè? Voor haar doe je wel je best hè? Heeft ze die smerige zweetvoeten van je al eens geroken? Weet ze wel dat je kwijlt in je slaap?’ maar ik deed het niet.’ Ze klonk alsof ze een enorme prestatie had geleverd.
‘Goed zo’, prees ik. ‘Grote meid.’
Door dat gedoe met vriendin G. ben ik even van mijn a propos. Daarom ga ik nu over tot de orde van de dag. Dagboek, is het niet vreemd en beangstigend dat we in een wereld leven waarin je een consulaat binnen kan lopen en daar vervolgens vermoord wordt? Oom H. zegt altijd: ‘De mens is de grootste weeffout van de natuur’ en ik ben het steeds meer met hem eens.
Donderdag 01-11
11.50 uur. Dit stukje gaat nu de deur uit – ik ben al vrij laat. Morgen ga ik weer terug naar Harns, met de trein. Gisteren zijn pa en ik ook met de trein vanuit Harlingen naar Rotterdam gegaan en het zou best leuk kunnen zijn, zo’n treinreis, maar ja, die vertraging in Zwolle natuurlijk weer hè. Zo zonde dat het de NS nooit lukt om… Enfin. Laten we het maar op de weeffout van oom H. houden: ‘De mens is de grootste vergissing van de natuur.’ Feitelijk klopt het helemaal: dat zien we wel aan het faillissement van het MC Slotervaart en de IJsselmeer ziekenhuizen. ‘Het succes van de Vrije Marktwerking begint zich in zijn volle glorie aan ons te openbaren’, fulmineerde de man van vriendin M. enkele dagen geleden. Hij was nog net niet aan het schuimbekken.
Ach ja. De Grote Vergissing stapelt vergissing op vergissing. Het is niet anders.
6 gedachten over “De Grote Vergissing”
Zo herkenbaar ,leuk geschreven ???
Ik denk er net zo over als oom H. Van alle vergissingen moet je dan wijzer worden jaja.:-)
De één is dan wel een grotere vergissing dan de ander!
De mens is ook een onderdeel van de natuur, maar nog niet af.
Vergissen schijnt menselijk te zijn.
Alleen blijken sommige vergissingen onmenselijk te zijn, om over de gevolgen maar te zwijgen.
Bezorgde groet,
Dank allen, voor jullie reactie! Nog een fijne avond en een heel gezellig weekend!