Zolang je blijft denken is er niks aan de hand!
Dat Meisje
Toen ze die avond in haar slaapkamer kwam en haar nachtkastje bekeek wist ze genoeg. Haar Labello lag in het laatje en ook de handcrème was opgeborgen. ‘Er heeft iemand hier geslapen,’ siste ze en keek haar hem beschuldigend aan. ‘Doe me een plezier en ontken het niet: toen ik het afgelopen weekend bij mijn ouders was heb je een andere vrouw in huis gehad.’
Hij ontkende eerst: ‘nee, dat is niet waar, absoluut niet,’ maar na een paar minuten gaf hij toe. ‘Ja, het klopt. Maar er is niets gebeurd,’ voegde hij er direct aan toe. ‘Helemaal niets.’
Hij keek haar open en eerlijk aan en echt: ze zou hem ZO kunnen geloven maar het punt was: ze WILDE hem niet geloven.
Haar redenering was vrij simpel. ‘Als er deze keer niets gebeurd is, gebeurt het een volgende keer wel’, antwoordde ze. Ze wist wat haar te doen stond.
Ze besloot geen scene te maken. Op de een of andere manier had ze daar geen zin in. In plaats daarvan ging ze, zonder hem in te lichten, naarstig op zoek naar eigen woonruimte. Het zou moeilijk worden wist ze – de woningnood in Amsterdam was groot – maar wonder boven wonder vond ze binnen twee weken via vrienden een gemeubileerde zolder ergens in de buurt van de Albert Cuyp.
Ze was opgelucht dat ze iets voor zichzelf gevonden had. En gelukkig. Toen ze naar huis ging, met de sleutel van de zolder in haar handtas, vertelde ze hem direct het nieuws.
‘Ik wil met je praten’, zei ze en stak een sigaret op. Met een moeilijk gezicht ging hij bij haar zitten. Je hóórde hem denken: ‘als ze nou maar niet begint over dat akkefietje van laatst.’
Maar nee. Daar begon ze niet over. Toen ze haar mond opendeed en hij haar woorden tot zich door liet dringen dacht hij dat ze een grapje maakte. Ze bleek bloedserieus te zijn.
‘Ik weet niet hoe ik het moet vertellen maar ik heb geen zin er langer omheen te draaien. Ik heb al een maand of 2 een verhouding met iemand anders en morgen trek ik bij hem in.’
Ze blies de rook uit en keek hem rustig glimlachend aan. ‘Ik wil je geen verdriet doen. Echt niet. Maar dit… dit is sterker. Hier kan ik niet omheen.’
‘Waarom heb je het niet eerder gezegd?’, vroeg hij verbouwereerd. Hij vond het een vreemd verhaal. ‘Waarom kom je er nu pas mee?’
‘Wil je het eerlijk weten?’ vroeg ze.
‘Ja’, knikte hij. ‘Ik wil het inderdaad eerlijk weten.’
Ze trok een moeilijk gezicht. Een gezicht dat zei: ‘ik leef met je mee.’ Een gezicht dat zei: ‘ik weet dat de pil buitengewoon bitter is maar ik zal m’n best doen om hem te vergulden.’
Zachtjes, alsof ze echt begaan was met zijn eventuele verdriet, sprak ze: ‘tja. Als ik héél eerlijk ben zit het een beetje zo in elkaar: ik huldig het principe van geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt.’
Ze drukte haar sigaret uit en hield zijn gezicht scherp in de gaten. Hij verbleekte. En hij was verbijsterd.
Maar toen ze de volgende ochtend definitief vertrok en hem in de deuropening achterliet was hij verdrietig.
Bij de lift draaide ze zich om en zei: ‘niet verdrietig zijn. Waarom bel je dat meisje van laatst niet?’
Hij lachte schamper. Toen ze dat ene weekend weg was, ja – toen vond hij dat meisje wel leuk.
Toen. Jezus, hij had een halve fles whisky op en het kind zag er niet onaardig uit. Kon je het hem kwalijk nemen? Op dit moment, hier in die deuropening, wist hij dat hij het meisje van laatst niet wou. In de verste verte niet. Hij wilde maar één meisje. Maar dat was nu te laat.

Abonneer je op dit blog
Archieven
Categorieën
- Broer
- Dagboek
- Dagelijkse Dingen
- De Doordouwers
- Denkbeeldig Gesprek
- Dochter
- Een Familieroman
- Fictie
- Films & Series
- Gepubliceerd
- Gesprekken
- Graaiers
- Het Verhaal van Julia
- Humor
- Hypochondrie
- Kantoorperikelen
- Koningshuis
- Liedje van de Week
- Open Brief
- Ouders
- Politiek
- Rondom Harlingen
- Sprookjes
- Taal
- VZTZ
- WE 300
- Willekeurige Herinneringen
Leuke Links
Website laten maken?
Blogroll
Menu
Recente reacties
© 2012 – 2025 De Rebelse Huisvrouw | Privacyverklaring | Webdesign: Lily van Mango deSign
19 reacties
Revenge is bittersweet.. Goed verhaal. Ik ben ook benieuwd naar het vervolg en hoe zij zich voelt 🙂
Niet zielig bij de pakken neerzitten, maar actie nemen. Goed verhaal!
Een doortastende tante. Gelukkig is het fictie.
Wat een verhaal…
Ik kan niet tegen dit soort vrouwen (en mannen) die meteen de biezen pakken, de liefde was kennelijk niet zo groot. Wat een bezittersdrang, bah.
Bezint voor ge begint is niet voor niets de spreuk die daarbij past. Maar je zou er ook eerst eens over kunnen praten.
Love As Always
Di mario
Stevig verhaal, over een relatie die al voorbij was….
Top geschreven.
Tja, maar als ze zo makkelijk afscheid van hem neemt was er wel meer loos denk ik. Dan had zij weliswaar nog niets opgezocht, maar was daar wel aan toe. Verhaal met een paar losse eindjes, heerlijk op uit te pluizen…
Het gras lijkt altijd groener aan de overkant
bedrogen worden
door wie men lief heeft
dooft vaak het liefdesvuur
het woord spijt valt meestal pas dan
wanneer de vrouw of man de ontrouw niet meer loochenen kan
ja,
eeuwige liefde
is soms van heel korte duur
Een pijnlijk prachtig verhaal, Rebelleke.
Amai!
Lenjef
Goed verhaal en een sterke vrouw *had ook een man kunnen zijn*…..Ik lees verschillende meningen .
Mijn mening iemand die een besluit kan nemen als de man /vrouw vreemd is gegaan vind ik dit besluit klasse…Iemand die het nodig acht om vreemd te gaan zal dat bij een volgend excuus weer doen .
Haast en spoed… zelden goed !
Mooi verhaal, DRH!
Tja, vertrouwen is net als respect, je moet het verdienen.
En zo niet, dan is wraak zoet…
Wel jammer dat ze haar eigen blazoen bevuilt om niet gekwetst te lijken!
Hier worden lust, list en liefde prima op elkaar uitgespeeld.
Dank allen, voor jullie reactie. Een mooi en goed weekend!
Meesterlijk! Kom, laat ons samen een thriller schrijven 😀
Fijn weekend en liefs,
Kakel
Iedereen beoordeelt die mensen toch zo snel…
Je kunt elkaar toch wel zaken vergeven. Of niet soms?
Grtz Mara
Berouw komt na de zonde. Weet uit ervaring dat het vertrouwen nooit meer terug komt. Ze pakt hem goed terug zo alleen er zijn denk ik twee verliezers zo.