Op Kantoor
‘Toch mis ik haar soms’, zei de vrouw met de lange blonde staart. ‘Ik kon het wel goed met haar vinden en eerlijk is eerlijk:
‘Toch mis ik haar soms’, zei de vrouw met de lange blonde staart. ‘Ik kon het wel goed met haar vinden en eerlijk is eerlijk:
Het was een mooie, zonnige middag en vergeleken met de drukte die de Tall Ships met zich meegebracht hadden heerste er een weldadig rust in
Toen ze haar ogen opendeed hoorde ze het direct. Dat vreemde geluid. Het was een zacht ploffen van iets dat viel en het kwam van
Anton draaide zijn hoofd om maar het was moeilijk het geluid goed te kunnen lokaliseren te midden van het natuurgeweld. ‘Het lijkt verdomme wel hoefgetrappel’
Toen Anton die ochtend de deur uitging was hij wat mat. ‘Die hitte!’ dacht hij terwijl hij herhaaldelijk zijn voorhoofd afveegde. ‘Die hitte is ondraaglijk.
Stilzwijgend liepen ze over de Voorstraat, de man en de vrouw. Ze keken beiden stuurs voor zich uit en dat was jammer want het was
‘Ik ga bij je weg’, had ze enkele weken geleden gezegd. ‘Ik zie het niet meer zitten. Ergens onderweg is mijn gevoel voor jou verdwenen.’
‘En?’ vroeg de man. ‘Hoe staan de zaken ervoor? Wil het een beetje lukken?’ Achteloos rolde hij zijn pen heen en weer over zijn bureau
Kermend lag hij in een vreemde, groteske houding onderaan de trap. Hij probeerde zijn hoofd een kwartslag te draaien maar het lukte niet. ‘Ik moet
Ze pakte de telefoon wel 100 maal per dag op om hem dan weer gauw neer te leggen. Wel 100x per dag voerde ze in
Zoals ze daar zat, in de stoel bij het raam, leek ze ogenschijnlijk een rustig en tevreden mens. Niemand zou vermoeden dat het van binnen
Het was stil die middag in café De Beerput. Aan een tafeltje verderop in een hoekje zat slechts één man die lodderig voor zich uit
© 2023 De Rebelse Huisvrouw | Privacyverklaring | Webdesign: Lily van Mango deSign
Recente reacties